Στα μονοπάτια της πλατείας Κολωνακίου υπάρχουν αναζητητές της πολιτικής αλήθειας που έχουν αφιερώσει την ζωή τους στην εύρεση του ιερού δισκοπότηρου του Φιλελευθερισμού. Κι άλλοι που ως νέοι Διογένηδες ρωτούν με ένταση τους περαστικούς: «Θα σου λείψουν το Ποτάμι, οι Γέφυρες, η Ώρα Ευθύνης». Είναι αλήθεια ότι το πολιτικό τέλος του Ποταμιού πυροδοτεί μια συζήτηση για το Κέντρο. Aφορά, όμως, ελάχιστους.
Η συζήτηση για τη δημιουργία ενός ισχυρού μεταρρυθμιστικού κινήματος στην κοινωνία έχει πάντα ενδιαφέρον και ήταν ο πυρήνας όλων των σημαντικών πολιτικών εξελίξεων στα τελευταία είκοσι χρόνια. Η ισχυρή ανάγκη που νιώθει ένα προοδευτικό κομμάτι του ελληνικού λαού, να ζήσει και να αναπνεύσει σε μία πραγματικά ελεύθερη χώρα, είναι αυτή που πυροδοτεί πολιτικές εξελίξεις. Το Ποτάμι, η Δράση και πολλές ακόμη αξιόλογες πολιτικές πρωτοβουλίες ήταν προϊόν αυτής της ανάγκης.
Για να πάμε και λίγο πιο πίσω, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μεταρρυθμιστικός χώρος στήριξε τον Κώστα Σημίτη. Δεν το έκαναν οι άνθρωποι αυτό επειδή στα ξαφνικά έγιναν ΠΑΣΟΚ. Δεν υπήρξαν ΠΑΣΟΚ, όπως και ο Κώστας Σημίτης θεωρείται ακόμη και σήμερα ξένο σώμα από ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Πίστεψαν ότι ο Κώστας Σημίτης μπορούσε σε εκείνη την φάση να εκπληρώσει ένα μέρος (τουλάχιστον) μιας Αποστολής. Να προωθήσει πολιτικές που θα έφερναν την Ελλάδα πιο κοντά στην Ευρώπη, πιο κοντά στον φιλελεύθερο δυτικό κόσμο.
Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο συντάσσονται σήμερα πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν έχουν γίνει όλοι Νέα Δημοκρατία! Καταλαβαίνουν, όμως, ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να επιδιωχτεί η υλοποίηση αυτών που πιστεύουν. Και τι νόημα έχει η πολιτική αν δεν συνδέεται με την πραγματική ζωή; Σημασία έχει να μπορεί κανείς να προωθήσει τις πολιτικές του, την κοσμοθεωρία του. Αλλιώς θα ήταν αρκετό να ασχοληθεί μόνο με το ποδόσφαιρο. Εκεί και μόνο εκεί οι άνθρωποι συντάσσονται πίσω από ένα «ιερό λάβαρο» από την μέρα που γεννιούνται μέχρι την μέρα που πεθαίνουν.
Το Ποτάμι δεν έχει τελειώσει πολιτικά επειδή εξελέγη στη Νέα Δημοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την Νέα Δημοκρατία επειδή οι φιλελεύθερες και οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της κεντροαριστεράς απέτυχαν προηγουμένως να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν μια νέα αξιόπιστη πολιτική πρόταση. Όταν απέτυχαν, τότε «ενεργοποιήθηκε» η «επόμενη λύση».
Αν το Ποτάμι είχε εκπληρώσει τον ιστορικό του ρόλο, τότε οι εξελίξεις θα ήσαν διαφορετικές. Το ίδιο ισχύει και για άλλες παλιότερες κινήσεις. Η μεγάλη ήττα του Φιλελεύθερου χώρου, για παράδειγμα, ήταν η αδυναμία του να δει τα προφανή το 2012! Όταν οι ηγέτες του δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι ενωμένοι θα είχαν εισέλθει στην Βουλή και να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό, χρεώθηκαν αυτόματα την ήττα. Και δικαίως! Αν δεν μπορείς να δεις αυτό, όταν δεν μπορείς να κερδίσεις μία πολιτική μάχη με όλες τις συνθήκες να σε ευνοούν, πως μπορείς να πεις ότι θα «σώσεις» την χώρα; Το Ποτάμι, λοιπόν, «γεννήθηκε» επειδή απέτυχαν το 2012 οι Φιλελεύθεροι. Κι ο Κυριάκος κέρδισε την Νέα Δημοκρατία επειδή αυτός ο κόσμος, ο κόσμος του Κέντρου, κατάλαβε ότι χρειαζόταν κάτι πιο μεγάλο για να αλλάξει πορεία η χώρα. Το Ποτάμι δεν μπόρεσε να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Ο κόσμος αυτός δεν ενδιαφέρεται αν υπάρχει σήμερα κενό ή όχι στον χώρο του Κέντρου. Δεν το πιστεύει! Στα μάτια αυτού του κόσμου η ελπίδα βρίσκεται αυτή την στιγμή στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν ο Κυριάκος αποτύχει, τότε ίσως η συζήτηση αυτή να αποκτήσει νόημα γι'' αυτό τον κόσμο. Αλλά τότε. Μόνο υπό το βάρος μιας νέας ήττας.
Στο ερώτημα αν υπάρχει κενό ή όχι στον χώρο του Κέντρου, ο περισσότερος κόσμος, αυτός που δίδει κάθε φορά «ζωή» σε ένα κόμμα με την ψήφο του ή το στέλνει στα αζήτητα της Ιστορίας, θα απαντούσε αυτή την στιγμή με ένα ξερό «όχι»! Επειδή δεν είναι γι'' αυτούς το σωστό πολιτικό «στοίχημα» σε αυτή την φάση. Ήταν σε κάποιες παλιότερες και το έχασαν. Δεν έχουν λόγο να δοκιμάσουν και πάλι σε … παλαιά πρόσωπα και καταστάσεις. Όσο σοφά κι αν είναι, όσο αγαπητά. Δεν παύει να έχει περάσει ο καιρός τους. Κι ο καιρός στην πολιτική δεν περνάει επειδή κανείς έχει γεράσει, αλλά γιατί ολοκλήρωσε την παρουσία του στην σκηνή.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
