Η συγκολλητική ουσία της εξουσίας έχει χαθεί και όσο περισσότερο απομακρύνεται το ενδεχόμενο να επανέλθει σε αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο σπάει η… ομερτά. Οι… σύντροφοι έχουν βγάλει τα μαχαίρια από τα θηκάρια ενώ στο στόχαστρο μπαίνει και ο Αλέξης Τσίπρας οι χειρισμοί του οποίου σε μια σειρά θεμάτων διέπονται πλέον από το αλάθητο του Πάπα με τις επικρίσεις να γίνονται όλο και πιο συχνές. Η περίπτωση της δήλωσής του για την εορτή της Παναγίας αποτελεί την κορυφή του Παγόβουνου.
Μετά της εκλογές της 7ης Ιουλίου και την τρίτη συνεχή ήττα που υπέστησαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που κρατούσε ενωμένους τους συντρόφους ήταν το αφήγημα της «δεξιάς παρένθεσης» και του λαού που σύντομα θα επανέφερε στην εξουσία τους εκπροσώπους του. Τα περί λάθους ως προς την ψήφο που οδήγησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Ν.Δ. στην κυβέρνηση δεν ήταν μια εκ παραδρομής φράση του Αλέκου Φλαμπουράρη. Ήταν αυτό που πίστευαν στην Κουμουνδούρου αναμένοντας πως σύντομα το λάθος θα διορθωθεί.
Η αντιμετώπιση των κρίσεων που προέκυψαν ειδικά το 2020, με την περίπτωση του Έβρου την Πανδημία και την νέα ελληνο-τουρκική κρίση καθώς και την προκλητικότητα του καθεστώτος Ερντογάν, έδειξαν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να κυβερνήσει ήταν έτοιμος και να αντιμετωπίσει τις κρίσεις που μάλιστα ειδικά σε ότι αφορά την δημόσια υγεία ήταν μοναδική με δυσμενή αποτελέσματα και στην οικονομία.
Οι χειρισμοί της κυβέρνησης όπως και στα εθνικά θέματα, δείχνουν πως τα όνειρα της Κουμουνδούρου περί παρένθεσης απέχουν της πραγματικότητας. Και όχι μόνο αυτό. Ακόμη και στην περίπτωση όπου η κυβέρνηση προσέφευγε σε εκλογές μια νέα ήττα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι απλά πιθανή αλλά σχεδόν δεδομένη. Η αποδοχή της κυβέρνησης και του έργου της, του ίδιου του πρωθυπουργού και των ενεργειών του είναι τέτοια που δύσκολα θα υπάρξει ουσιαστικό ερώτημα για το ποιος θα είναι ο νικητής.
Στο πλαίσιο αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι τεταμένη. Ακόμη και το αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα για πρόωρες εκλογές με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού δεν αρκεί πλέον για να κρατήσει ενωμένο το κόμμα του και να επιβάλει σιωπητήριο σε όσους αντιδρούν και λοιδορούν θα έλεγε κανείς τις κινήσεις του αρχηγού τους.
Τα στελέχη γνωρίζουν ότι ακόμη και αν γίνουν εκλογές η ήττα είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει πρόγραμμα και προτάσεις. Αδυνατεί να δημιουργήσει ειδήσεις και να καθορίσει έστω και για μια ημέρα την πολιτική ατζέντα. Η γραμμή του Αλέξη Τσίπρα με το «όχι σε όλα» και το σκληρό ροκ απευθύνεται σε μια μικρή θα έλεγε κανείς μερίδα του κόμματος που αποτελείται από ετερόκλητα στελέχη. Ορισμένους συριζαίους που ανήκουν στην κατηγορία των τρολς και κάποιους πραιτωριανούς όπως οι Παύλος Πολάκης, Νίκος Καρανίκας και άλλοι καθώς και από παλαιούς πασόκους όπως ο Γιάννης Ραγκούσης που έχουν αναλάβει χρέη σωματοφύλακα του προέδρου.
Αυτοί βγαίνουν μπροστά, εντούτοις δεν αποτελούν την εικόνα την οποία παλαιά στελέχη θα ήθελαν να έχει το κόμμα. Οι 53+ του Ευκλείδη Τσακαλώτου έχουν πλέον περάσει στην αντίπερα όχθη. Αν και αποτέλεσαν από το 2014, όταν συνεστήθη η τάση, το αριστερό άλλοθι του Τσίπρα στηρίζοντας τις αποφάσεις του (ο Τσακαλώτος ήταν ο υπουργός Οικονομικών που πέρασε όλα τα μνημονιακά μέτρα), τώρα δείχνουν να τηρούν αποστάσεις.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έστειλε το μήνυμα του με την συνέντευξη του στην εφημερίδα Εποχή. Μήνυμα προς τον Αλέξη Τσίπρα και τα όσα ανέφερε στην επιτροπή ανασυγκρότησης περί του ηγέτη που πρέπει να πάρει αποφάσεις. Οι 53+ έστειλαν το μήνυμά τους τονίζοντας, εν αντιθέσει με τον Αλέξη Τσίπρα, πως η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι καλή.
Τα εθνικά θέματα είναι μείζονος σημασίας. Όταν οι διαφωνίες σε ένα κόμμα και μάλιστα αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνονται δημοσίως τότε είναι τουλάχιστον παράλογο να υποστηρίζει ο πρόεδρός του ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει συγκεκριμένη στρατηγική, εθνικό σχέδιο και… πυξίδα.
Δεν αποτελούν τα εθνικά το μοναδικό πεδίο διαφωνίας. Οι 53+ δεν επιθυμούν τη διεύρυνση με την ένταξη των αποτυχημένων στελεχών του παλαιού ΠΑΣΟΚ και το τονίζουν συχνά. Αναζητούν μάλιστα κάθε ευκαιρία για να το θέσουν υπόψη των ψηφοφόρων του κόμματος. Υπάρχουν και τα παλαιά στελέχη όπως οι Νίκος Βούτσης και Γιάννης Δραγασάκης, οι οποίοι τηρούν αποστάσεις εκφράζοντας ένα σημαντικό αριθμό στελεχών του κόμματος.
Και οι δύο αυτές τάσεις κρατούν αποστάσεις και από τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις δραστηριότητες του Νίκου Παππά την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε ό,τι αφορά τη γενικότερη δράση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Ο τελευταίος αντιμετωπίζει το ειδικό δικαστήριο για παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης αλλά και τη σκευωρία σε βάρος 10 πολιτικών, μεταξύ των οποίων δύο πρώην πρωθυπουργοί.
Οι αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα δεν αποτελούν πλέον θέσφατο. Οι εποχές που γύριζε πίσω τις αποφάσεις των στελεχών στα συνέδρια για να ψηφίσουν αυτά που ο ίδιος ήθελε, έχουν περάσει.
Η αυλαία στον ΣΥΡΙΖΑ πέφτει και η ορχήστρα παίζει τη μουσική του αποχαιρετισμού σε μια εξουσία που χάθηκε. Και είναι πλέον ορατό πως η συντροφική στήριξη ακόμη και όσων πιάνονταν με την γίδα στην πλάτη, έναντι των εχθρών έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι… αρμοί της εξουσίας θα περιμένουν πολύ για να πέσουν θύματα μιας αριστερής κυβέρνησης, ο αρχηγός της οποίας στρέφει το κεφάλι και αναζητεί τη βοήθεια του… Θεού.
