Του Γιάννη Παντελάκη
Μάρτιος του 1997 και η Ν.Δ. δεν διανύει τις καλύτερες ημέρες της. Τον προηγούμενο χρόνο, έχει χάσει τις εθνικές εκλογές ενώ και στις δημοτικές-νομαρχιακές της ίδιας χρονιάς δεν κατάφερε να κυριαρχήσει. Ο Μ. Έβερτ (που εκφράζει τον λεγόμενο «Καραμανλισμό») έχει ξανακερδίσει τη μάχη της ηγεσίας του κόμματος από τον Γ. Σουφλιά (που στηριζόταν από τους Μητσοτακικούς), αλλά, μετά και από τις εκλογικές αποτυχίες, αμφισβητείται η δυνατότητά του να δημιουργήσει ρεύμα νίκης για το κόμμα.
Δυο άλλα στελέχη της «καραμανλικής» επίσης πτέρυγας, ο Γ. Βαρβιτσιώτης κυρίως, αλλά και ο Γ. Κεφαλογιάννης, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για μια τρίτη λύση. Οργανώνουν μυστικές συσκέψεις στο σπίτι του πρώτου με τη συμμετοχή τριάντα βουλευτών και προωθούν την υποψηφιότητα του ανιψιού του ιδρυτή της Ν.Δ., αλλά σχετικά άγνωστου 41χρονου βουλευτή Θεσσαλονίκης Κ. Καραμανλή. Στο συνέδριο που ακολουθεί τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, ο Καραμανλής στον δεύτερο γύρο κερδίζει την ηγεσία με αντίπαλο τον Γ. Σουφλιά. Οι «Καραμανλικοί» είχαν ξαναεπικρατήσει των «Μητσοτακικών», αλλά μ'' ένα πρόσωπο που θα τους έδινε προοπτική.
Η μικρή αυτή ιστορική αναφορά συνδέεται με τις επικείμενες εκλογές στην Ν.Δ. και είναι διδακτική. Οι όροι «Καραμανλικοί» και «Μητσοτακικοί» κυριαρχούσαν από τότε, αν και ο διαχωρισμός αφορούσε κυρίως σε πρόσωπα και όχι πολιτικές. Είναι αυτό που είχε περιγράψει από τότε ο Στ. Μάνος: «Δεν ασχολούμαστε με την πολιτική και τους θεσμούς, ασχολούμαστε με τα πρόσωπα, ένα είδος καλλιστείων δηλαδή». Στη συγκεκριμένη επικράτηση Καραμανλή, βέβαια, δεν έπαιξε ρόλο μόνο τ'' όνομα, αλλά και η παράσταση νίκης κατά κάποιο τρόπο. Η δυνατότητά του νέου αρχηγού δηλαδή να κερδίσει το πανίσχυρο τότε ΠΑΣΟΚ του Σημίτη.
Στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, ο συγκεκριμένος διαχωρισμός «Καραμανλικών»-«Μητσοτακικών» σίγουρα θα παίξει και πάλι ρόλο. Παρ'' ότι πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, ο διαχωρισμός εξακολουθεί να υπάρχει. Όπως υπήρχε και το 2009, όταν ο Σαμαράς κέρδισε την ηγεσία από την Ντόρα Μπακογιάννη. Αυτός ο διαχωρισμός θ αποτελέσει το ένα κυρίαρχο κριτήριο που σίγουρα θα βρίσκεται στο μυαλό των ψηφοφόρων της Κυριακής.
Υπάρχει και ένα δεύτερο κριτήριο όμως, που προφανώς θα παίξει επίσης σημαντικό ρόλο. Και αυτό αφορά εκείνον που θα κριθεί ικανότερος για να επαναφέρει το κόμμα τους στην εξουσία. Αυτός που θα θεωρηθεί ότι μπορεί με επάρκεια να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν. Η παράσταση νίκης δηλαδή.
Τα δεδομένα σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά και από το μακρινό 1997, αλλά και από το πιο κοντινό 2009. Η χώρα βρίσκεται σε μνημόνια, υπάρχει ένας κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος, τα κόμματα εξουσίας με μεγάλη δυσκολία συγκεντρώνουν ποσοστά μεγαλύτερα του 35%. Όλα είναι διαφορετικά συγκριτικά με το παρελθόν και είναι αβέβαιο τι θα επηρεάσει το μυαλό του ψηφοφόρου της Ν.Δ... Την Κυριακή το βράδυ θα το γνωρίζουμε…
