Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Όσο ο κ.Τσίπρας αρνείται να ζητήσει συγγνώμη για τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 2015 και το διχαστικό του δημοψήφισμα το αποτέλεσμα του οποίου κατέληξε να το περιφρονήσει και ο ίδιος με τρόπο που σόκαρε μέχρι κι εμάς που συνταχθήκαμε απέναντι, μια σειρά από πολιτικά ζητήματα στη χώρα θα μένουν άλυτα.
Όχι, οι κάλπες του Σεπτεμβρίου του 2015 δεν έδωσαν κανένα «συγχωροχάρτι» στον κ.Τσίπρα και όχι γιατί το λέμε εμείς αλλά γιατί σ'εκείνες τις εκλογές το δίλημμα που έθεσε ο κ.Τσίπρας δεν ήταν «Με συγχωρείτε που σας είπα ψέματα στα πάντα για να σας υφαρπάξω την ψήφο, κατέστρεψα την οικονομία, σας έκλεισα τις τράπεζες, έφερα ένα νέο μνημόνιο, σας δίχασα μ'ενα παράνομο δημοψήφισμα αφού πρώτα έστειλα τον Καμμένο στο ΥΠΕΘΑ να δηλώνει ότι την τάξη στην χώρα τη διαφυλάσσει ο στρατός; Μου δίνετε τη συγχώρεση που σας ζητάω; Ναι ή όχι;».
Κι όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015 μιλώντας σε μια προεκλογική συγκέντρωση στο Κερατσίνι δήλωνε, σύμφωνα με το ΑΠΕ: «Στις 20 Σεπτέμβρη τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Το δίλημμα που έθεσε ο κ.Τσίπρας στον ελληνικό λαό, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν αν θα του έδινε μια ευκαιρία να δοκιμαστεί και ως μνημονιακή κυβέρνηση. Και οι πολίτες την έδωσαν αυτή την ευκαιρία.
Έτσι λοιπόν, αφού ο ίδιος δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να απολογηθεί ποιος είναι ο λόγος να αναρωτηθούμε για τις πραγματικές του προθέσεις τον Ιούλιο του 2015; Ποιος ο λόγος να επιδοθούμε σε εικασίες, όπως έκανε ο αγαπητός μας καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος στη συνέντευξή του στη LIFO. Στη συνέντευξη αυτή ο κ. Αλιβιζάτος αναφέρει ότι το θέμα τον έχει απασχολήσει πολύ και έχει συγκεντρώσει κάποια σχετικά στοιχεία. Το εξής ένα: την μαρτυρία του ίδιου του Πρωθυπουργού σε κάποια ιδιωτική τους συζήτηση. Κι αν, όπως λέει, όλα αυτά έγιναν στο πλαίσιο «μιας απλής διαπραγμάτευσης, (ναι έτσι το λέει, «απλή διαπραγμάτευση»), ένα όπλο πίεσης στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων», τότε ποιους ακριβώς πίεζε ο κ.Καμμένος όταν δήλωνε παρουσία του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ ότι την τάξη την διαφυλάσσει ο στρατός;
Μας ενοχλεί ο φανατισμός όσο ενοχλεί και τον κ.Αλιβιζάτο. Άλλωστε τον υφιστάμεθα ανά τακτά χρονικά διαστήματα όταν επιχειρούμε να ψελλίσουμε κάποια πιο μετριοπαθή ή προοδευτική θέση. Όμως κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται αρμόδιος να δίνει συγχωροχάρτια και δη εν ονόματι ενός ολόκληρου χώρου που ο κ.Τσίπρας χλεύασε, καθύβρισε και προπηλάκισε για τις πολιτικές του επιλογές. Και χωρίς καν ο κ.Τσίπρας να το έχει ζητήσει!
Ο κ.Τσιπρας δεν σταμάτησε το 2015. Οι αυταρχισμοί και η απαξίωση των θεσμών είναι διαρκής έκτοτε. Ο ίδιος ο καθ.Ν.Αλιβιζάτος έχει δηλώσει ότι στην υπόθεση Νοβάρτις έχουμε τη χειρότερη εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης των Υπουργών από το 1975. Ο κ.Τσίπρας στα θέματα δημοκρατίας και σεβασμού των κοινοβουλευτικών θεσμών έχει αποδειχθεί αδιόρθωτος.
Όσο ο κ.Τσίπρας αρνείται να ζητήσει συγγνώμη για το 2015 και όσο συνεχίζει τις επιθέσεις του στο πολίτευμα, τόσο ό,τι δείχνει να κινείται υποστηρικτικά προς εκείνον τώρα που η θητεία της κυβέρνησής του τελειώνει και οδηγούμαστε προς τις εκλογές, θα προκαλεί έντονες αντιδράσεις και θα υφίσταται έντονη κριτική και είναι αναμενόμενο.
Θα λέγαμε ότι συγχωροχάρτια έδινε μόνον ο Πάπας κι αυτό αν του το ζητούσαν αλλά αρκούμαστε να θυμίσουμε ότι εξαιτίας ακριβώς αυτών των πρακτικών η παπική εξουσία απαξιώθηκε. Στις Δημοκρατίες κανείς δεν μοιράζει συγχωροχάρτια αυτόκλητα. Ούτε ο Θεός. Ούτε καν ο Νίκος Αλιβιζάτος.
