Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πολιτική κριτική, αλλά γκρίνια, που είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει για έναν κομματικό οργανισμό. Η πολιτική κριτική γίνεται πάνω σε θέσεις και σχεδόν πάντα συνοδεύεται από προτάσεις που υποβάλλουν οι διαφωνούντες ή ακόμα και από πολιτική πλατφόρμα, αν το κόμμα έχει κατακτήσει ένα υψηλό επίπεδο εσωκομματικού διαλόγου.
Όπως έχω γράψει κατ΄επανάληψη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ποτέ μια σοβαρή συζήτηση, κεντρικά οργανωμένη, για τους λόγους που ηττήθηκε σε τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, όπως δεν αναλύθηκαν και οι λόγοι της ραγδαίας ανόδου του την περίοδο 2011-2015. Ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός δεν θα πρέπει να αναζητεί μόνο τα αίτια της ήττας, αλλά και τα αίτια της νίκης του.
Σήμερα, στο μέσο της κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας, και εν μέσω «σεισμών, λιμών και καταποντισμών» φαίνεται πως δεν κουνιέται φύλλο στις διαθέσεις των πολιτών, όπως φανερώνουν όλες οι μετρήσεις. Δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται στη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή στην ανάμνηση των πεπραγμένων του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως υποστηρίζουν οι δημοσκόποι, μετά από δύο χρόνια είθισται στην μνήμη των πολιτών τα πεπραγμένα των προηγούμενων να ξεθωριάζουν και η πολιτική στάση τους να καθορίζεται από την τρέχουσα κυβερνητική πολιτική και κυρίως την συμπεριφορά των στελεχών της κυβέρνησης.
Αυτή η κατάσταση της σταθερής δημοσκοπικής υπεροχής της Νέας Δημοκρατίας που είναι καθολική—δηλαδή δεν αφορά μόνον την πρόθεση ψήφου, αλλά και τα παράπλευρα ερωτήματα-- αναπαράγει την γκρίνια μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εξωθεί την ηγεσία του να καταφεύγει σε παρωχημένες πολιτικές συμπεριφορές, υποσχόμενη και πάλι τα πάντα στους πάντες. Μέχρι και αυτοκινητόδρομο άνευ διοδίων υποσχέθηκε στους Κρητικούς, ο Α. Τσίπρας.
Το ανησυχητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Και αυτό είναι εξίσου ανησυχητικό για το πολιτικό μας σύστημα, γιατί αυτό το κόμμα βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Κυβέρνηση χωρίς ισχυρή αντιπολίτευση πολύ εύκολα μπορεί να επιδείξει συμπτώματα αλαζονείας και κυρίως συμπτώματα επανάπαυσης. Κάτι που σημαίνει υστέρηση στην παραγωγή κυβερνητικού έργου.
Όσες φορές και να πει ο κ. Κούλογλου πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρέσει, ουδείς τον ακούει, γιατί προφανώς η ηγετική ομάδα πιστεύει ότι αρέσει. Προφανώς είναι ικανοποιημένη που διατηρεί ένα ποσοστό βάσης στο 25% περίπου, το οποίο, πλην δραματικών ανατροπών, θα δώσει ένα 28% στην κάλπη. Άλλωστε, δεν απειλείται ούτε από τους περιθωριακούς σχηματισμούς που βρίσκονται στα αριστερά ούτε από το ΚΙΝΑΛ που αδυνατεί να βγει από το μονοψήφιο τέλμα.
Η κυβέρνηση, εν μέσω του τέταρτου κύματος της πανδημίας, κρατεί τις δυνάμεις της και τη διαφορά ασφαλείας και πολύ σύντομα θα βρεθεί μπροστά στη διαχείριση κυρίως του πρωτογενούς ελλείμματος που στο πρώτο εξάμηνο του 2021 έχει ξεφύγει.
Τα δύσκολα θα αρχίσουν όταν επιστρέψει η Ελλάδα στη μετά—covid κανονικότητα, που αυτήν τη στιγμή δε γνωρίζουμε πώς θα διαμορφωθεί.
