Του Θανάση Χειμωνά
Εδώ και αρκετό καιρό ο συριζόστροφος διαδικτυακός (ενίοτε και μιντιακός γενικότερα) στρατός έχει εντοπίσει έναν καινούργιο εχθρό. Οι επιθέσεις σε Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Κυριάκο-Μαρέβα, «φιλελέδες» γενικώς συνεχίζονται βέβαια με αμείωτη ένταση, ωστόσο ο νέος εχθρός (με την οργουελική έννοια) των κυβερνητικών payroll και των συριζοτρόλ βρίσκεται πλέον στα αριστερά.
Σκρολάροντας τα φιλοκυβερνητικά site και τα σόσιαλ μίντια διακρίνεις μια σφοδρότατη επίθεση, καταρχήν, σε βάρος του ΚΚΕ. Οι χαρακτηρισμοί που εξαπολύονται εναντίον του «κόμματος του λαού» θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό ακροδεξιά ΜΜΕ. Λέξεις όπως «σταλινικοί», «απολιθωμένοι» έως και «κουμμούνια» πάνε κι έρχονται πλάι σε κατηγορίες για «συμμαχία με τη Δεξιά», «νεοφιλελεύθερες θέσεις» (!) κ.ο.κ. Σύμφωνα με το συριζαίικο προπαγανδιστικό αφήγημα από τη στιγμή που το ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα αρνείται να συνεργαστεί με την «Πρώτη Φορά Αριστερή» κυβέρνησή μας έχει εγκαταλείψει τις αρχές του και ταυτίζεται πλέον με την Νέα Δημοκρατία.
Ακόμα χειρότερη αντιμετώπιση τυχαίνουν τα κόμματα που εκπροσωπούν την τάση του κάποτε αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, τύπου ΛΑΕ και Πλεύσης Ελευθερίας. Τα στελέχη των κομμάτων αυτών χαρακτηρίζονται από τους πρώην συντρόφους τους ως «αποστάτες» και «γραφικοί» με τις ad hominem επιθέσεις (η μεγάλη λατρεία τους συριζαίικου διαδικτυακού παρακράτους) να πηγαίνουν σύννεφο. Το πάλαι ποτέ συριζαίικο τοτέμ Ζωή Κωνσταντοπούλου ακούει τα περισσότερα- μέχρι και σεξουαλικές βρισιές που αφορούν το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Εντυπωσιακή εξέλιξη για μια (φερόμενη ως) παράταξη που εδώ και χρόνια έχει ανάγει τον δήθεν σεξισμό ως την απόλυτη επιθετική καραμέλα. Τέλος, τα σκάγια παίρνουν και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Τον «μη συνεργάσιμο» λέω. Όχι αυτούς που πετάνε τρικάκια για τη Siemens.
Οι λόγοι είναι προφανείς. Από τη στιγμή που διέλυσε τη χώρα και κορόιδεψε επιδεικτικά τους κατοίκους της, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να βρει κάτι στο οποίο θα στηρίξει την επόμενη εκλογική του καμπάνια. Εννοώ, καλοί οι διορισμοί αλλά δεν αρκούν. Φιλοδοξεί λοιπόν να παρουσιαστεί ως ο μοναδικός εκπρόσωπος της Αριστεράς στη χώρα. Μια αριστεράς που έκανε «πελάτες» τους «φιλελέδες», κατατροπώνοντάς τους σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Ασχέτως του τι έκανε μετά.
Επίσης, αντίθετα με τις εκ δεξιών επιθέσεις οι οποίες αποκρούονται εύκολα (ειδικά με τις αντικομμουνιστικές εμμονές πολλών εκπροσώπων του «Μετώπου της Λογικής» που επιμένουν, εν έτει 2018, να μιλάνε για «μπολσεβίκους») από τα αριστερά υπάρχει θέμα. Κοινωνική πολιτική, σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Ο Τσίπρας δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά, ξεπουλώντας θεαματικά κάθε αρχή της ιδεολογίας που υποτίθεται πως πρεσβεύει και φτάνοντας στο σημείο να κάνει κολεγιά με τον ακροδεξιό Καμμένο αλλά και να κλείνει το μάτι στους φιλοναζιστές της Χρυσής Αυγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα να παρουσιάσει σε αυτούς που τοποθετούνται αριστερότερα από αυτόν και άρα είναι αναγκασμένος να τους απαξιώσει. Επίσης, τυπική συριζαιίκη τακτική των τελευταίων ετών.
Αφού λοιπόν ξέθαψε κομμουνιστικά τσιτάτα περασμένων αιώνων, υποσχόμενος μέχρι και «ρεβάνς» για τη Βάρκιζα, για να αποσπάσει την ψήφο ορισμένων αφελών, ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί πλέον μια νέα μορφή ενός καθαρά σουρεαλιστικού «αντικομμουνισμού». Το έχουμε επαναλάβει πολλές φορές. Τα μόνα πράγματα που είναι άπειρα είναι το σύμπαν και η συριζαίικη ανηθικότητα, όπως άλλωστε έχει πει και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
