Του Θανάση Χειμωνά
Όσοι συμπατριώτες μας κατηφόρισαν προς Πελοπόννησο μεριά τη Μεγάλη Παρασκευή βρέθηκαν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη: Κάποιες δεκάδες μέλη της Χρυσής Αυγής (ανάμεσά τους και σχεδόν όλα τα προβεβλημένα τους στελέχη-υπόδικοι και μη) μοίραζαν «κομματικά» φιλοναζιστικά φυλλάδια. Δεν πρόκειται –δυστυχώς- για πρωτοφανή σκηνή. Οι τεράστιες σημαίες με αυτό το, κλασικό πλέον, κράμα αγκυλωτού σταυρού και μαιάνδρου που ανέμιζαν οι χρυσαυγίτες όμως έδιναν στην εικόνα μια απειλητική χροιά γερμανικού μεσοπολέμου.
Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλα κόμματα (για την οικονομία της συζήτησης αποδεχόμαστε προσωρινά πως η Χ.Α. αποτελεί πολιτικό κόμμα) να μοιράζουν κομματικό υλικό σε διόδια σε εποχές εκτός εκλογών. Επαναλαμβάνω όμως πως σχεδόν σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής αποτελείται από υπόδικους για σοβαρότατα εγκλήματα, οι οποίοι είναι ελεύθεροι μόνο και μόνο επειδή η σχετική δίκη καθυστερεί απελπιστικά.
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις συλλήψεις πολλών στελεχών της η οργάνωση του Νίκου Μιχαλολιάκου κρατούσε χαμηλό προφίλ. Αρχικά υπό το σοκ των συλλήψεων, εν συνεχεία για λόγους που δεν γνωρίζουμε. Ως αντάλλαγμα, λέω εγώ, για την αποφυλάκισή τους. Εσχάτως όμως βλέπουμε πως οι χρυσαυγίτες έχουν ξεθαρρέψει. Φιέστες στα διόδια, «ντου» σε σχολεία, ξυλοδαρμοί «αντιφρονούντων».
Φοβάμαι πως ζούμε εκ νέου μια επανάληψη της δύσκολης περιόδου 2010-2013. Μιας εποχής που ουσιαστικά γιγάντωσε την Χρυσή Αυγή, βάζοντάς την στο Δήμο, μετά στη Βουλή και φτάνοντάς την να χτυπάει δεκαπεντάρια στις δημοσκοπήσεις. Εκείνο τον καιρό το κράτος –το οποίο ούτως ή άλλως βαλλόταν από παντού- στάθηκε ανήμπορο να αντιδράσει. Σήμερα όμως; Πόσο πιο ανεκτική θα φανεί η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς; Εκτός αν κρύβεται κάτι άλλο από πίσω...
