Του Γιάννη Παντελάκη
Ο Τσίπρας, εκφράζει την ικανοποίησή του από τη συμφωνία για το χρέος λέγοντας ότι «για πρώτη φορά δεν έχουμε υποσχέσεις, αλλά σαφείς δεσμεύσεις». Ο λαός που δεν το κατανοεί αυτό, απαντά με ποσοστό 80% ότι η κυβέρνηση απέτυχε στο στόχο του χρέους. Ο Τσίπρας, χαρακτηρίζει τις υποσχέσεις που έδινε προεκλογικά ως αυταπάτες και όχι ψέμματα. Αλλά ο ανώριμος λαός και πάλι κάνει λάθος και σε ποσοστό 74% λέει ότι πρόκειται για ψέμματα. Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι ο πρωθυπουργός έχει την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού. Αλλά το 75% του τελευταίου, το αμφισβητεί μ έντονο τρόπο. (στοιχεία μέτρησης Alco)
Πίσω από τις καμπύλες των δημοσκοπήσεων που καταγράφουν την πρόθεση ψήφου, υπάρχουν κάποιες άλλες, που είναι πιο διαφωτιστικές. Εκείνες που αναφέρονται στην εκτίμηση της κοινής γνώμης για φαινομενικά δευτερεύουσες, αλλά πραγματικά πιο ουσιαστικές παραμέτρους από εκείνες της πρωτιάς. Τον βαθμό αποδοχής μιας κυβέρνησης και των διακυβευμάτων που η ίδια προβάλει. Εκεί θα διαπιστώσει κάποιος, πως η κυβέρνηση έχει χάσει τεράστια ερείσματα που είχε στην κοινωνία (σε σχέση με τον Σεπτέμβριο) και οι πιθανότητες επανάκτησης τους, είναι μηδαμινές.
Βέβαια, επειδή η κυβέρνηση έχει πάντα απαντήσεις για όλα μπορεί-και ήδη το κάνει-να προβάλει δυο βασικά αντεπιχειρήματα: α) οι δημοσκοπήσεις είναι κατευθυνόμενες β) ο λαός έχει δικαίωμα στο λάθος, όταν καταλάβει την αλήθεια θα μεταβάλει και την άποψή του. Ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο. Η αμφισβήτηση της κυβέρνησης καταγράφεται απ όλες τις μετρήσεις, αλλά ακόμα και από την καθημερινή στάση των πολιτών. Όσο για το ενδεχόμενο λάθους, με αυτό το μύθευμα, πέρασαν πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν αλλά καμμία δεν σώθηκε.
Όλοι οι επιμέρους δείκτες των μετρήσεων αποδεικνύουν πως δεν έχει χαθεί μόνο το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα που θεωρητικά είχε αυτή η κυβέρνηση, αλλά και η στοιχειώδης εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειοψηφία της κοινωνίας προς την κυβέρνηση αυτή (χωρίς ωστόσο να καταφέρνει και η αντιπολίτευση να εισπράττει την δυσαρέσκεια). Είναι ενδεικτικό πως ακόμα και σημερινοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν υιοθετούν τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για ρύθμιση του χρέους, αυταπάτες κλπ.
Βέβαια, όλα αυτά, μπορεί να δείχνουν μια κυβέρνηση ελάχιστης αποδοχής και συνεχούς αποδόμησης, αλλά δεν σημαίνουν απαραίτητα και πτώση της. Υπάρχουν κυβερνήσεις που έχουν διατηρηθεί στην εξουσία γι αρκετά χρόνια με ελάχιστη κοινωνική στήριξη. Ελπίζοντας πάντα σε βελτίωση των συνθηκών. Και η σημερινή, αφού ξεπέρασε τον σκόπελο των 153 ψήφων με τόσο σκληρά μέτρα, δεν έχει πολλές πιθανότητες να πέσει πριν την εξάντληση της τετραετίας. Όταν μάλιστα απέναντί της, δεν έχει ούτε ένα διαμορφωμένο πλειοψηφικό ρεύμα που εκφράζεται από έναν πολιτικό φορέα (η Ν.Δ.δεν εχει δυναμική, απλά συντηρεί τις δυνάμεις της και τις αυξάνει λίγο), ούτε μια κοινωνία έτοιμη ν αντιδράσει.
