Του Δημήτρη Καμπουράκη
Η κακιά Δεξιά του Κεφαλαίου και των Εργοδοτών, θέσπισε (Βρούτσης, Σεπτέμβρης 2013) το πρόστιμο των 10.500 ευρώ για την αδήλωτη εργασία. Αν σήμερα το ΣΕΠΕ βρει αδήλωτο-ανασφάλιστο εργαζόμενο σε μαγαζί, ο επιχειρηματίας τραβάει τα μαλλιά του. Ασήκωτο το πρόστιμο των 10.500 ανά κεφάλι, εξ' ου και η μανία των εργοδοτών να το καταργήσουν. Η Δεξιά (του Κεφαλαίου) το θέσπισε, η Αχτσιόγλου (των εργατικών συμφερόντων) το στέλνει στα σκουπίδια. Σημεία των καιρών…
Όχι ότι το βαρύ αυτό πρόστιμο αποτελούσε την απόλυτη ή την καλύτερη λύση στο μέγα πρόβλημα της αδήλωτης εργασίας. Έτσι κι αλλιώς, σ' αυτά τα θέματα δεν υπάρχει η τέλεια λύση. Σε μια ζυγαριά μπαίνουν όλα, πάνω στην οποία προσπαθούν να ισορροπήσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα. Απλώς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι σε μια περίοδο ραγδαίας απορρύθμισης της αγοράς εργασίας όπως ήταν τα μνημονιακά χρόνια, αυτή η σκληρή οικονομική καταστολή λειτουργούσε αντικειμενικά υπέρ του εργαζόμενου.
Μπορεί ο νόμος να χρειάζεται αλλαγή, δεν το αμφισβητώ. Έτσι κι αλλιώς, η άτεγκτη εφαρμογή του σε μικρές επιχειρήσεις, συχνά ισοδυναμούσε με ακαριαίο θάνατο τους. Ένας συνοικιακός σουβλατζής που σήμερα συλλαμβάνεται με δυο ανασφάλιστους και τρώει πρόστιμο 21.000 ευρώ, κλείνει απ' ευθείας. Αλλά αν αφεθεί και στην διακριτική ευχέρεια των επιχειρηματιών, σύντομα δεν θα υπάρχει ασφαλισμένος εργαζόμενος στην επικράτεια. Πιθανόν επίσης, η λύση που σκέφτεται η κυρία Αχτσιόγλου να είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Μελετά λέει, να μειώνεται δραστικά το πρόστιμο προς τον εργοδότη, αν αυτός προσλάβει τον ανασφάλιστο.
Αν τον προσλάβει με σύμβαση τριών μηνών να πληρώνει πρόστιμο 7000 ευρώ, για εξάμηνη σύμβαση 5000 και για ετήσια 3000. (Αυτά με την πάγια έκπτωση του 30% γίνονται ακόμα λιγότερα.) Η πρώτη σκέψη είναι ότι θ' αρχίσει πάλι ένα καινούριο αλισβερίσι ανάμεσα στον (ισχυρό) εργοδότη και τον (ανίσχυρο άνεργο) που θα καταλήγει στο «έλα να δουλέψεις κι αν έρθει ο έλεγχος σε προσλαμβάνω». Όμως ας μην προτρέχουμε: Μπορεί το μέτρο αυτό να απορρυθμίσει χειρότερα την αγορά εργασίας, αλλά μπορεί και να την βοηθήσει να ισορροπήσει σε πιο βελτιωμένο επίπεδο απασχόλησης. Ας το δούμε στην πράξη, εξάλλου πολλά θα εξαρτηθούν κι από την γενικότερη κατάσταση της οικονομίας.
Αλλού θέλω να επικεντρωθώ εγώ: Βλέπω με έκπληξη (και ολίγη χαρά ομολογώ) ότι η κυβερνώσα μας αριστερά, ανακαλύπτει με ραγδαίους ρυθμούς τον καπιταλισμό και τα καλά του. Ανακαλύπτει πως αν θέλει να προσληφθεί κανένας άνθρωπος σε δουλειά, καλό θα είναι η κυβέρνηση και το κράτος να έρθουν σε συνεννόηση και όχι σε αντιπαράθεση με τους εργοδότες. Διότι –ας μην κοροϊδευόμαστε- η σχεδιαζόμενη αλλαγή, ευνοεί τον εργοδότη. Του δίνει κίνητρο, του αφαιρεί βάρη, τον πριμοδοτεί, τον κανακεύει, περιμένοντας ως αντίδωρο απ' αυτόν την νόμιμη και κανονική θέση εργασίας. (Που είναι αλήθεια εκείνοι οι καιροί που ο Αλέξης κατέθετε επίκαιρες ερωτήσεις στην Βουλή, στις οποίες κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ότι -με τα προγράμματα επιδότησης εργασίας του ΟΑΕΔ και όχι με την αύξηση των επιδομάτων ανεργίας- σωρεύουν κέρδη στα ταμεία των εργοδοτών-καπιταλιστών;)
Όλο αυτό που σχεδιάζουν βέβαια, δεν είναι δα και ο ορισμός της ταξικής μεροληψίας για την οποία επαίρονται. Μάλλον πρόκειται για τον προθάλαμο της θεωρίας της ταξικής συνεργασίας. Και μην αντιδράσετε, αναγνώστες μου, λέγοντας μου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα αθεράπευτα αριστερό συνονθύλευμα, διότι θα σας απαντήσω ότι εκεί μέσα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει δίχως την παραμικρή ιδεολογική ή πολιτική αρχή και στο τέλος τα συμμαζεύει όλα ο Πολάκης με τις αγριοφωνάρες και τις βρισιές του. Μη μου πείτε επίσης ότι υποστηρίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, άρα πάει να καταλάβει το κέντρο, διότι εδώ θα γελάσω. Προσπαθούν να γίνουν σαν το παλιό παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ, αλλά ως τώρα τους μόνους που έχουν καταφέρει να αντιγράψουν από κείνο το κραταιό (και αντιφατικό) κόμμα είναι ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος και ο Μένιος Κουτσόγιωργας. Οι υπόλοιποι τους ξέφυγαν.
Μην μου ανησυχείτε. Αν μετά τον Αύγουστο παραμείνουν στην κυβέρνηση και δεν πάνε σε εκλογές, θα δούμε πράματα και θάματα. Στην προσπάθεια τους να παρουσιάσουν κάποια θετικά οικονομικά αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία, θα υιοθετήσουν στην μικροοικονομία μέτρα που η τρόικα δεν θα τολμούσε καν να σκεφτεί να προτείνει. Καθότι μόνο αυτού του είδους τα μέτρα αποδίδουν. Κι ο καθένας θα χει στο υπουργείο του την δική του κορνίζα πίσω απ' το γραφείο: Η Αχτσιόγλου τον Βίλυ Μπράντ, ο Πολάκης τον Νίκο Ζαχαριάδη και ο Καμένος τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Παύλο Μελά. Θα μας διασκεδάσουν πριν αποχωρήσουν…
