Του Θανάση Χειμωνά
Τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας κάτι καλόπαιδα έκαναν ντου στο Γαλλικό Ινστιτούτο που βρίσκεται στην Οδό Σίνα. Αφού έκαψαν ένα αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο στο προαύλιο έσπασαν με έναν γκασμά (τι συμβολισμός...) την τζαμαρία του κτηρίου βάζοντας φωτιά και μέσα σε αυτό. Αν και η πυροσβεστική έδρασε άμεσα, αποτρέποντας τα χειρότερα, οι καταστροφές ήταν εκτεταμένες.
Εδώ φυσικά πρέπει να πούμε πως το Γαλλικό Ινστιτούτο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με πολιτική. Είναι ένας καθαρά πολιτιστικός οργανισμός ο οποίος ασχολείται με τη διάσωση του γαλλικού πολιτισμού διεθνώς αλλά και τις πολιτιστικές ανταλλαγές ανάμεσα σε Γαλλία και Ελλάδα.
Σε όλο τον κόσμο μόνο δύο τύποι ανθρώπων (λέμε τώρα...) έχουν ως στόχο τους τον Πολιτισμό στον οποίο και επιτίθενται βίαια με στόχο την καταστροφή του: Οι τζιχαντιστές στη Μέση Ανατολή και -σε πολύ μικρότερη κλίμακα φυσικά- τα παλικάρια μας που ανέφερα πιο πάνω. Εντάξει, το έχουν κάνει παλιότερα και οι Ναζί αλλά ας περιοριστούμε στο Σήμερα.
Η αλήθεια φυσικά είναι πως στους τζιχαντιστές θα μπορούσες (χωρίς φυσικά αυτό να ακυρώνει το γεγονός πως πρόκειται ουσιαστικά για υπανθρώπους) να βρες κάποια ελαφρυντικά στα εγκλήματα που διαχρονικά έχει διαπράξει η Δύση σε βάρος συμπατριωτών τους.
Αντίθετα, οι εμπρηστές της οδού Σίνα δεν διαθέτουν κανένα ελαφρυντικό. Ένα μάτσο λοβοτομημένα παλιόπαιδα είναι που απλώς κάποιος τους έμαθε να μισούν την Ευρώπη και οτιδήποτε πιο ευγενές από αυτούς (σ.σ. όλο τον κόσμο). Το είδος του ανθρώπου που στις τέσσερις τα ξημερώματα αργίας το μόνο που τον απασχολεί είναι το πως θα καταστρέψει.
Η επίθεση στο γαλλικό ινστιτούτο δεν είναι φυσικά κάτι πρωτοφανές. Ας μην ξεχνάμε και την καταστροφή πριν έξι χρόνια του κινηματογράφου "Αττικόν" από αντίστοιχα πιθηκοειδή. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως τότε είχαν βρεθεί διάφοροι περίεργοι που είχαν αποθεώσει τα πιθηκοειδή εκείνα, κατακεραυνώνοντας όποιον είχε τολμήσει να αντιδράσει με καταγγελίες για "ελιτισμό" (!) και ειρωνείες για "ρεσώ".
Όλα αυτά στο όνομα φυσικά μιας αδιευκρίνιστης "επανάστασης". Μιας επανάστασης χωρίς στόχους, χωρίς ιδανικά. Μιας ψευτοεπανάστασης από κατώτερα όντα που θεωρούν πως αν "ανακατευτεί η τράπουλα" ίσως βελτιώσουν την αποτυχημένη και μίζερη ύπαρξή τους.
