Ως γνωστόν το τείχος του Βερολίνου υψώθηκε ένα ωραίο αυγουστιάτικο πρωινό για να μην επιτρέψει την «καπιταλιστική κόλαση» να «μολύνει τον σοσιαλιστικό παράδεισο».
Και επειδή ο σοσιαλισμός είναι το προστάδιο για την αταξική κοινωνία, συνεπάγεται πως το τείχος του Βερολίνου έπαιξε θετικό ρόλο στην Ιστορία. Τώρα μην ρωτήσετε γιατί το γκρέμισαν αυτοί που τους προστάτευε, γιατί δεν θα μπορέσω να σας απαντήσω.
Είναι αλήθεια ότι η ανανεωτική Αριστερά, μετά την Μεταπολίτευση, αισθανόταν μιαν αμηχανία όταν η συζήτηση πήγαινε στο αποκαλούμενο και τείχος του αίσχους.
Δεν τολμούσε να το υπερασπιστεί - τι να πει άλλωστε - αλλά απέφευγε και να το καταδικάσει. Το προσπερνούσε σαν να μην υπήρχε. Για τους ορθόδοξους κομμουνιστές τα πράγματα ήταν και παραμένουν απλά.
Άλλωστε, με τις γενικότερες απλοϊκές προσεγγίσεις τους έχουν διαφυλάξει την ψυχική γαλήνη τους. Είναι σημαντικό να έχεις έτοιμες τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα. Είναι ευτυχείς μέσα στην ιδεολογική μακαριότητα τους.
Έκανα αυτές τις σκέψεις όταν διάβασα τις αντιδράσεις που προκάλεσε η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας της κ. Σακελλαροπούλου στον φράκτη του Έβρου.
Ποιοι αντέδρασαν; Οι αριστεροί, κάθε απόχρωσης, οι δικαιωματιστές και οι κάθε λογής «ευαίσθητες» ψυχούλες. Γιατί αντέδρασαν; Για τους ίδιους λόγους που τον Μάρτιο του 2020 πήραν το μέρος των μεταναστών - εισβολέων και κατηγόρησαν τις αρχές ασφαλείας της πατρίδας τους και τους εθνοφύλακες, που υπερασπίστηκαν τα σύνορα μας, ότι είναι «εθνίκια».
Ο κ. Φίλης πιο συγκρατημένος και κόσμιος, η ΜέΡΑ 25 πιο επιθετική, τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο θυμήθηκαν τον «παλιό καλό εαυτό τους».
Το γεγονός ότι αυτός ο συγκεκριμένος ιδεολογικοπολιτικός χώρος πρωταγωνιστεί στις καταγγελίες εναντίον της ίδιας της πατρίδας του για επαναπροωθήσεις μεταναστών, είναι ενδεικτικό των πολύπλευρων αγκυλώσεων από τις οποίες κυριαρχείται.
Είναι λίγο υποκριτικό να κόπτονται για τους μετανάστες αυτοί που ήρθαν σε συμφωνία με τον Ερντογάν για να του παραδώσουν του 8 Τούρκους αξιωματικούς. Για να μην μιλήσω για τις εν κρυπτώ απελάσεις των Τούρκων πολιτικών προσφύγων που γίνονταν επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Η κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε το καθήκον της. Επισκέφθηκε τα σύνορα και φωτογραφήθηκε μπροστά από τον φράκτη για να στείλει το μήνυμα προς τα μέσα και προς τα έξω πως η Ελλάδα δεν είναι ένα ξέφραγο αμπέλι που μπορεί να δέχεται ομαδική εισβολή αλλοδαπών.
Στο κάτω - κάτω με την πράξη της αυτή εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Ο/Η εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί κατά την άσκηση των καθηκόντων του/της να σκέπτεται πώς θα αντιδράσουν περιθωριακές ομάδες και γραφικές περσόνες. Εκπροσωπεί, στο μέτρο του δυνατού, το κοινό εθνικό φρόνημα.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί οι εξαθλιωμένοι ανατολικογερμανοί απαγορευόταν να μετακινηθούν στο δυτικό μισό της πατρίδας τους που τους περίμενε με ανοικτές τις αγκαλιές, ενώ οι εξαθλιωμένοι μετανάστες μπορούν να εισβάλουν σε μια ξένη χώρα που δεν τους θέλει.
Οι ιδεοληψίες αφήνουν ανεπανόρθωτη βλάβη στον εγκέφαλο.
