Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Tο ψέμα είχε και έχει πάντα μιαν ιδιαίτερη σχέση με την ηθική. Κατά κανόνα, το ψεύδος επικαλείται με έναν ιδιόμορφο τρόπο την ηθική και το δίκαιο. Τα υπαινίσσεται επίμονα, ακόμη και όταν είναι προφανές ότι δεν έχει καμιά σχέση μαζί τους. Το ψεύδος σε καλεί σχεδόν πάντα να χύσεις ένα δάκρυ απελπισίας για την αδικία του κόσμου. Αλλά σου επιβάλλει επίσης να αποδεχτείς ότι θα ήταν ανήθικο να τολμήσει οποιοσδήποτε να διαφωνήσει με την «απόλυτη αλήθεια» αυτού του ψεύδους.
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστώνουν στον Αλέξη Τσίπρα έναν παραγωγικό κυνικό ορθολογισμό. Βραβεύτηκε μάλιστα πέρυσι, στη Γαλλία για την ευελιξία του να προσαρμόζει τις πολιτικές του αποφάσεις στον ρου της πραγματικότητας την οποία είχε επανειλημμένως απαρνηθεί.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας την ευκαιρία στους Έλληνες να περάσουν ένα μεγάλο σχολείο με σωρεία παθημάτων που κανονικά θα έπρεπε να γίνουν μαθήματα.
Πάνω σ΄αυτή τη βάση την "παιδαγωγική" θα καταγράψω τρία θετικά και τρία αρνητικά της αριστερής τριετίας.
Πρώτα τα θετικά. Κανείς πια δεν μιλάει για γερμανοτσολιάδες και προδότες. Ούτε για Γερμανούς κατακτητές και τοκογλύφους. Οι περισσότεροι ψυχομένοι αντάρτες εκτονώθηκαν και τώρα ξέρουν ότι όσο και να λένε "Όχι σε όλα" στο τέλος θα τους προκύψει ένα χειρότερο "Ναι". Αποκαλύφθηκε σε κάθε νοήμονα Έλληνα - για τους άλλους επιφυλάσσομαι- ότι η Αριστερά δεν είναι τίποτε άλλο από μια διευρυμένη παρέα "ποιητών" οι οποίοι χρησιμοποιούν την "ποίηση" είτε για μέσο επιβίωσης είτε για εργαλείο εξαπάτησης των διπλανών τους.
Και στη συνέχεια τα αρνητικά. Εμπεδώθηκε σε ολόκληρη την κοινωνία η ευκολία του πολιτικού αμοραλισμού. Του απόλυτου "ωχαδερφισμού", του απροκάλυπτου κυνισμού, της αδιαφορίας για την εντύπωση που προκαλεί η απάτη και το δεδηλωμένο χάσμα μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Η χαλαρή αίσθηση της αποστροφής "περσινά ξινά σταφύλια" για όποιον ρωτάει τον λόγο που ένας υπουργός λέει ψέματα και δεν ντρέπεται για αυτό... Γκρεμίστηκε κάθε φράγμα πολιτικού ήθους, όταν συνέβαινε η αποκάλυψη. Γιατί και οι περιβόητοι προηγούμενοι δεν ήταν άγγελοι αλλά είχαν ένα κοκκίνισμα, ένα στοιχειώδες σκύψιμο κεφαλιού, όταν τους έπαιρναν χαμπάρι. Στους "Συριζανέλ" όμως, δεν υπάρχουν τέτοιες "μικροαστικές" συνήθειες. Το ηθικό πλεονέκτημα τους επιτρέπει τα πάντα. Ο πολιτικός μηδενισμός έχει πια ξεκάθαρα αφομοιωθεί από όλους. "Μόνο εμείς λέμε ψέματα; Οι προηγούμενοι τα έλεγαν για δεκαετίες!". Και μετά από αυτό, σου δίνεται η εντύπωση πως και να φύγουν από την εξουσία ο κόσμος θα περιμένει κάποιον άλλον να τους υποκαταστήσει στην απάτη.
Όλα αυτά βέβαια, δείχνουν να μην τρομάζουν την κυβέρνηση που συνεχίζει απτόητη την πορεία της προς την φτωχοποίηση των Ελλήνων. Με τον τρόπο της, ακόμα και λίγες μέρες πριν τις εκλογές, αφού θεωρεί τις αποσπασματικές παροχές μέσο οικονομικής στήριξης των "πολλών". Όπως αρέσει στον πρωθυπουργό να αποκαλεί τους υποτιθέμενους ψηφοφόρους του.
Μένει μόνο να δούμε αν η κοινωνία παραμένει τόσο πολύ εθισμένη στο ψέμα και στην αποδοχή της παραπλάνησης. Αν ακόμα, έχει διάθεση για λιτανείες, τελετουργικά και αναβίωση μαγισσών. Όπως επίσης, αν το προφανές απατηλό και γελοίο είναι ικανό να λειτουργήσει προεκλογικά, σε μια οικονομία που βρίσκεται εξαρτημένη από την εποπτεία και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον «λαό» με "αποτελεσματικούς" πελατειακούς όρους. Γιατί τι να σου κάνει ο επαγγελματίας «Πινόκιο» αν δεν μπορεί να διορίσει στο Δημόσιο ή να διπλασιάσει συντάξεις;
