Το «Βήμα online» παρουσίασε χθες εκμυστηρεύσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου για τις σχέσεις του με τον Α. Τσίπρα. Μια ενδιαφέρουσα στιγμή είναι όταν, λίγο πριν προκηρύξει το δημοψήφισμα ο τότε πρωθυπουργός, συναντήθηκε με τον Ν. Κωνσταντόπουλο. Το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους είναι γεγονός και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος.
Α.Τ. «Βιαστήκαμε να κυβερνήσουμε, δεν προετοιμαστήκαμε σωστά, πελαγώσαμε που μπήκαμε στην κυβέρνηση, δεν διαπραγματευτήκαμε όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα να μας φοβερίζουν ότι θα μας διώξουν από το ευρώ.»
Ν.Κ. «Δική σου ευθύνη είναι ότι δεν προετοιμαστήκατε καλά, δεν μπορείς τώρα να διαπραγματευτείς».
Α.Τ. «Θα τα βροντήξω όλα και θα φύγω».
Ν.Κ. «Όχι, μην τα βροντήξεις, καλύτερα να παραιτηθείς και να κάνεις εκλογές».
Α.Τ «Θα κάνω κάτι πιο έξυπνο από εκλογές, θα κάνω δημοψήφισμα».
Επειδή η επέτειος του δημοψηφίσματος πλησιάζει, καλόν είναι να συλλέγουμε μαρτυρίες για το τι έγινε εκείνες τις ημέρες. Πώς ελήφθη αυτή η απόφαση, που στοιχειώνει ακόμα τον τόπο.
Το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι πως είχαν αυταπάτες όταν ανέλαβαν την διακυβέρνηση της πατρίδας μας. Το τι είδους αυταπάτες είχαν, αυτό είναι γνωστό και έχει αναλυθεί εξαντλητικά.
Αυτό που μαθαίνουμε σιγά-σιγά είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ελήφθησαν τότε οι κρίσιμες αποφάσεις. Συνθήκες πανικού και φόβου. Αυτοί οι άνθρωποι, μέσα στην άγνοια τους για το πώς λειτουργεί η ΕΕ και η ευρωζώνη, διαπίστωσαν ξαφνικά πως αυτά που συζητούσαν στις κομματικές συσκέψεις τους, κάτω από τα πορτρέτα του Μαρξ και του Βελουχιώτη, οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Βρισκόταν εκτός πραγματικότητας.
Αφορούσαν τον μικρόκοσμο τους στον οποίον και οι ίδιοι ήταν αιχμάλωτοι. Βάδιζαν με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό, μόνο που μαζί τους θα παρέσερναν και την Ελλάδα.
Από την παραπάνω συζήτηση φαίνεται πως σ΄εκείνες τις κρίσιμες στιγμές δεν υπήρχε καθαρό μυαλό. Το μόνο που σκέπτονταν ήταν η προσωπική τους πολιτική επιβίωση.
Το δημοψήφισμα—κάτω και υπό το φως των αποκαλύψεων του Ν.Κωνσταντόπουλου—μόνον έτσι θα πρέπει να το δούμε. Ήταν ένας ελιγμός, μια τακτική κίνηση, για να βγει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ από το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει. Είχε δημιουργήσει στους ψηφοφόρους της υψηλές προσδοκίες και τώρα έγινε όμηρος αυτών των προσδοκιών.
Ιστορικά, οι σχέσεις ηγεσίας-βάσης είναι αμφίδρομες. Δημιουργούν αλληλοδεσμεύσεις από τις οποίες πολύ δύσκολα μπορεί η ηγεσία να απεμπλακεί, χωρίς πολιτικό κόστος.
Σήμερα, φαίνεται πόσο λάθος ήταν η επιλογή των κομμάτων της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης να συμμετάσχουν σε εκείνο το δημοψήφισμα—παρωδία. Νομιμοποίησαν έναν τακτικό ελιγμό που τελικά δίχασε την πατρίδα μας.
Είναι γεγονός, πως τώρα που το σκάφος του ΣΥΡΙΖΑ μπάζει νερά από παντού, αρχίζουν και ανοίγουν πολλά στόματα. Όμως, υπάρχουν ακόμα πολλές αδιευκρίνιστες πτυχές του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Γι΄αυτό ήταν λάθος που δεν συστάθηκε μια εξεταστική επιτροπή, ώστε να φωτιστούν όλες οι πτυχές εκείνης της σκοτεινής περιόδου. Στο κάτω-κάτω αυτή η περίοδος έχει ήδη καταγραφεί ως μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της Μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας.
Τότε που ο στρατός θα εγγυόταν την τάξη και την ασφάλεια.
