Της Μαρίας Χούκλη
Οι περισσότεροι, φαντάζομαι, γνωρίζετε το ανέκδοτο, αλλά το παραθέτω για όσους το αγνοούν.
Ένας ΄Άγγλος, ένας Γερμανός και ένας ''Έλληνας πέφτουν με το αλεξίπτωτο στη ζούγκλα.
Τους συλλαμβάνουν οι ιθαγενείς και ο αρχηγός της φυλής τους λέει:
- Όποιος από εσάς μου ζητήσει κάτι και δεν το βρούμε θα τον αφήσουμε να φύγει, αλλιώς θα σας γδάρουμε και από το δέρμα σας θα φτιάξουμε πιρόγες.
Ζητάει ο Άγγλος κάτι απίθανο, του το δίνουν και τον γδέρνουν.
Ζητάει ο Γερμανός κάτι εξίσου απίθανο, του το φέρνουν και τον παίρνουν και αυτόν για γδάρσιμο.
Ο Έλληνας ζητάει ένα κατσαβίδι, του το δίνουν.
Το παίρνει και αρχίζει να τρυπάει το σώμα του παντού, φωνάζοντας
«εγώ πιρόγα δεν γίνομαι! εγώ πιρόγα δεν γίνομαι!».
Εκεί είμαστε. Θα χαντακωθούμε μόνοι μας, δεν χρειαζόμαστε τους δανειστές.
Μοιάζει με ύβρι να αστεϊζόμαστε με την κατάστασή μας, αλλά κοντεύουμε να χάσουμε το μυαλό μας. Η επανάληψη όσων βιώσαμε πέρυσι τέτοιον καιρό δεν αποτελεί στην περίπτωσή μας μητέρα μαθήσεως, αλλά ακατανόητη επιμονή να συνεχίζουμε να πριονίζουμε το ήδη σαθρό δένδρο πάνω στο οποίο καθόμαστε. Κάνουμε τα ίδια, περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα, σε χειρότερο περιβάλλον.
Ελαφρά, προφανώς, αντιμετωπίζουν τα πράγματα και οι κυβερνώντες, ασχέτως αν θεωρούν εαυτούς σύγχρονους Κολοκοτρωναίους που μάχονται για Τριπολιτσές και Δερβενάκια.
Πόσες φορές ακούσαμε από χείλη αρμοδίων «μην καταστροφολογείτε, όπου να ''ναι κλείνει η συμφωνία»; Τον Νοέμβρη, τον Δεκέμβρη, τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο, τον Μάρτιο, έφθασε Απρίλης και ακόμη διαπραγματεύονται.
Καταλαβαίνω την επικοινωνιακή διάσταση των αλλεπάλληλων διαβεβαιώσεων για οσονούπω επιτυχή ολοκλήρωση των συνομιλιών, ωστόσο και αυτό έχει όρια.
Ο Τσακαλώτος αναγγέλλει τώρα ότι τη Μεγάλη Εβδομάδα θα κλείσουν όλα, ο Ρέγκλινγκ –που κάτι θα ξέρει ο άνθρωπος, γιατί ελέγχει τη ροή του χρήματος– προβλέπει ότι η κουβέντα θα τραβήξει μέχρι τα μέσα του Μαΐου. Ο Τσακαλώτος δεν είχε πει το περίφημο «αν πιάσουμε Μάη, τότε καήκαμε»;
Γνωρίζουν τι θέλουν να κάνουν ή πάνε έτσι και όπου βγει;
Υπάρχει Plan B ή αρκεί που θα λένε πάλι παραμονές εκλογών ή ενόψει κάποιου καλοκαιρινού δημοψηφίσματος ότι «δώσαμε τον αγώνα τον καλό για το καλό σας»;
Αλλά και η αντιπολίτευση, των οικιών ημών εμπιπραμένων, μια χαρά άδουν. Κάνα δυο έξυπνες ατάκες από τους εκπροσώπους των κομμάτων του αποκαλούμενου φιλοευρωπαϊκού/μεταρρυθμιστικού τόξου κι έχουν ήσυχη την πολιτική τους συνείδηση τους ότι έπραξαν τον καθήκον τους, έλεγξαν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Ένας χαμένος χρόνος, άλλος ένας χαμένος χρόνος που αθροίζεται στους προηγούμενους και αφαιρείται από το μέλλον.
Εκτός αν όλοι τους –κυβέρνηση και αντιπολίτευση– έχουν αποφασίσει πλέον ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα, ότι είναι καλύτερα να μηδενίσει το κοντέρ και να χτιστεί εκ των ερειπίων.
Η μεν αντιπολίτευση θα το χρεώσει στην κυβέρνηση, η δε κυβέρνηση θα διακηρύσσει ότι βουλιάξαμε, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε αποδείξει ότι είμαστε κυρίαρχοι της μοίρας μας.
Φτωχοί, πλην εθνικά υπερήφανοι. Hellas! Alas!
