Του Ανδρέα Λοβέρδου
Αποτελεί σταθερή μου πεποίθηση ότι η πολιτική δεν πρέπει να εμπλέκεται με τον στρατό, ώστε ο τελευταίος απερίσπαστος να διατελεί «μηδέποτε βουλευόμενος άλλα αείποτε υπακούων» όπως είχε αναφέρει σε μια ιστορική ημερήσια διαταγή του ο Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Νίδερ.
Οι τρέχουσες όμως εξελίξεις, με τις επιλογές της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τις κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και με τις σκιές που πλανώνται με αφορμή μια σειρά δηλώσεων από πρόσωπα που σχετίζονται με αυτές, επιβάλλουν την εξέταση του ζητήματος. Ασκώντας κοινοβουλευτικό έλεγχο προσωπικά έχω ήδη καταθέσει σχετική ερώτηση προς τον καινούργιο υπουργό Εθνικής Άμυνας και περιμένω την απάντησή του.
Γιατί είναι πραγματικά πρωτοφανές αλλά και εξόχως σοβαρό ο προκάτοχος του υπουργικού αξιώματος, και μέχρι πριν λίγες ημέρες κυβερνητικός εταίρος για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, την επομένη των αποφάσεων του ΣΑΓΕ για τους νέους αρχηγούς των όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων να δηλώνει χωρίς περιφράσεις ότι οι κρίσεις των ανώτατων αξιωματικών «έγιναν με πολιτικά εκδικητικά κριτήρια και άξιοι ηγέτες καρατομούνται από γιάφκα ΣΥΡΙΖΑ».
Και είναι εξίσου πρωτοφανής αλλά και χαρακτηριστική η δήλωση του απερχόμενου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναύαρχου Ιωάννη Παυλόπουλου που επεσήμανε, προφανέστατα με νόημα, «είναι τιμή που με αποστράτευσε αυτή η Κυβέρνηση και αυτό το ΣΑΓΕ!». Πράγματι ο ναύαρχος Παυλόπουλος έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανος που απομακρύνθηκε ενώ υπηρετούσε το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ως αρχηγός στόλου. Κάτι που μου δίνει την ευκαιρία να θυμίσω ότι και ο αείμνηστος ναύαρχος Ιωάννης Τούμπας που έφερε το αντιτορπιλικό «Αδρίας» με κομμένη πλώρη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και που κατά την είσοδό του στο λιμάνι της τον χαιρετούσε σύμπας ο συμμαχικός στόλος συμπεριλαμβανομένου και του Αρχηγού Στόλου Μέσης Ανατολής Sir Andrew Cunningham, και εκείνος ως αρχηγός ελαφρύ στόλου αποστρατεύτηκε. Ποιος όμως είναι ο λόγος που αισθάνεται τιμή ο Αντιναύαρχος Παυλόπουλος «που τον αποστρατεύει αυτή η κυβέρνηση» είναι ένα ερώτημα που μένει να απαντηθεί.
Σε κάθε περίπτωση στις συγκεκριμένες κρίσεις ήταν πολλές οι φωνές πανταχόθεν που έκαναν λόγο για κομματικά κριτήρια και άδικες αποστρατείες.
Είναι βεβαίως γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην τετράχρονη κυβερνητική του θητεία πορεύτηκε όχι απλώς ανορθόδοξα αλλά προκλητικά και πολλές φορές αντιθεσμικά. Άρθρωσε και συνεχίζει να το κάνει διχαστικό λόγο, επεδίωξε να χειραγωγήσει τα ΜΜΕ, αποπειράθηκε να μετατρέψει σε κυβερνητικό παράρτημα τη Δικαιοσύνη, θέλησε με πλεκτάνες να πλήξει πολιτικά και ηθικά τους πολιτικούς του αντιπάλους. Όλες αυτές οι μέθοδοι, που αντιβαίνουν στην κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία της χώρας μας και της Δύσης και που περισσότερη συνάφεια έχουν με τον «κομπανιέρο» Μαδούρο, τον οποίο ανερυθρίαστα οι κυβερνώντες στηρίζουν, την ώρα που ολόκληρη η Ευρώπη καταδικάζει με τον πλέον επίσημο τρόπο, είναι γνωστές και καταγεγραμμένες. Λίγο πριν την αποχώρησή τους όμως φαίνεται ότι θέλουν να προχωρήσουν και ένα βήμα παραπέρα και να θέσουν χείρα και στο στράτευμα. Δεν τους επιτρέπεται και δεν θα τους συγχωρεθεί!
