Έχω καλύψει δημοσιογραφικά δεκάδες παρόμοιες θεομηνίες, σαν αυτή που βιώνουμε. Χιονιάδες, καύσωνες, πλημμύρες, σεισμούς, φωτιές. Από το 1986 που πρωτόπιασα στα χέρια μου δημοσιογραφική πένα (και αργότερα μικρόφωνο) ακούω διαρκώς τα ίδια. Κυβερνήσεις που λένε ότι έγιναν τα αδύνατα δυνατά, αντιπολιτεύσεις που κατακρίνουν, κόσμος που σκούζει ότι δεν υπάρχει κράτος. Κι όμως, πολιτικό αποτέλεσμα από θεομηνίες δεν υφίσταται.
Οι θεομηνίες γεμίζουν παγίως τις οθόνες των τηλεοράσεων. Εσχάτως τις πρώτες σελίδες των sites, ενώ μονοπωλούν και την θεματολογία των social media. Πάντα βρίσκεται κάποιος ή κάποιοι που βάζουν τις φωνές και που πάντα βρίσκεται κοντά τους ένα μικρόφωνο για να μεταδώσει την διαμαρτυρία τους στο πανελλήνιο. Και πάντα υπάρχει ένα αντιπολιτευόμενο κόμμα που θα μιλήσει για κυβερνητική ανικανότητα, για να της απαντήσει η κυβέρνηση ότι κάνει μικροπολιτική πάνω στις πλάτες ενός άσχημου φυσικού φαινομένου. Αναμενόμενα πράγματα.
Προσωπικά, θυμάμαι μόνο δύο γεγονότα αυτού του βεληνεκούς που επηρέασαν κατά κάποιο τρόπο το πολιτικό σκηνικό στην χώρα. Το ένα ήταν φυσικά το Μάτι, που αποτέλειωσε έναν Σύριζα ο οποίος όμως ήταν ήδη πολιτικά ημιθανής. Απλώς του έδωσε την χαριστική βολή. Το άλλο ήταν ο σεισμός της Αθήνας το μακρινό 1999, στον οποίον παρά τους 140 νεκρούς ευνοήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη (και φάνηκε στις εκλογές του 2000) διότι πρώτη φορά οι πολίτες είδαν συγκροτημένη κρατική αντίδραση σε τέτοια καταστροφή.
Όλες οι υπόλοιπες φυσικές καταστροφές πέρασαν και ξεχάστηκαν δίχως ν’ αφήσουν πολιτικό αποτύπωμα. Πιθανόν διότι οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι κανένα κράτος, όσο οργανωμένο και να ‘ναι δεν μπορεί να τα βάλει με την φύση, όταν αυτή ξεσπά με όλη της την καταστροφική μανία. Μπορεί κάποιοι να φωνάζουν εκείνη την ώρα (είτε έχουν δίκιο, είτε άδικο), όμως το τέλος της ημέρας μαζί με την κανονικότητα επανέρχεται και η απλή λογική.
Εξάλλου, όσο περνούν οι δεκαετίες αυξάνεται αντικειμενικά και η δυνατότητα του ελληνικού κράτους να βοηθά τους πολίτες του. Τα κανάλια έλεγαν χθες ότι ήταν πρωτοφανές να κυκλοφορούν εκχιονιστικά στο Κολωνάκι. Χιόνι στο Κολωνάκι έχει υπάρξει ξανά και ξανά, εκχιονιστικό εμφανίστηκε για πρώτη φορά διότι απλούστατα πριν δυο ή τρεις δεκαετίες οι δήμοι και οι νομαρχίες δεν είχαν ούτε λεφτά, ούτε μηχανήματα. Τώρα έχουν πολύ περισσότερα κι ας είναι δεδομένο ότι ποτέ δεν πρόκειται να καλύψουν όλες τις ανάγκες όλων των πολιτών στο 100%.
Αν σήμερα υπάρχει κάτι που διαφέρει από τα παλιότερα χρόνια σε ποιοτικό επίπεδο, είναι η αναβάθμιση της Πολιτικής Προστασίας από τον Μητσοτάκη. Αυτό είναι πράγματι ένα ουσιαστικό ποιοτικό βήμα, που κατά μέσο όρο θα ανεβάσει σημαντικά την δυνατότητα του κράτους να συνδράμει τους πολίτες του. Αυτό πιστώνεται στα θετικά της κυβέρνησης μακροπρόθεσμα. Όλα τα άλλα σε δυο μέρες θα ‘χουν ξεχαστεί.
