Επειδή οι κάθε είδους original ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια (original δεξιοί, original αριστεροί, original σοσιαλδημοκράτες, κλπ), επειδή αυτοί σκάνε διαρκώς μύτη από τα κορφοβούνια για ανταρτοπόλεμο οπλισμένοι με τη γνησιότητα τους, καλά θα κάνουν οι σκεπτόμενοι αυτού του τόπου να ρίξουν μια ματιά και στις γερμανικές εκλογές. Για να αντιληφθούν επιτέλους ότι στην πολιτική των αρχών του 21ου αιώνα, το original, το καθαρόαιμο και το ιδεολογικά αποκαθαρμένο έχει επί του παρόντος αποθάνει.
Δεν ξέρω, μπορεί σε μια εικοσαετία να επανέλθει, σήμερα πάντως αυτοί που δημιουργούν συνασπισμούς εξουσίας δεν είναι οι λογής-λογής «καθαρόαιμοι», αλλά όσοι αποδεικνύονται ικανοί να εξασφαλίσουν ευρύτερους ζωτικούς χώρους απαλλαγμένους από ιδεολογικά συρματοπλέγματα. Ποιος κέρδισε στη Γερμανία, δηλαδή στην πολιτική και οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης; Εκείνος που εξέφρασε το κέντρο. Πέραν του νικητή αυτού καθ’ αυτού, που στριμώχτηκε το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων της χώρας; Στα κόμματα που συνέκλιναν προς το κέντρο. Ποιος κέρδισε τις τελευταίες εκλογές στη δεύτερη ευρωπαϊκή ατμομηχανή, στη Γαλλία; Πάλι το κέντρο.
Τα άκρα του πολιτικού φάσματος παντού στον κόσμο κάνουν μεγάλη φασαρία, μπορεί και στο εσωτερικό των μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων οι κάθε λογής «γνήσιοι» είναι πάντα πιο οργανωμένοι από τους χύδην οπαδούς. Όμως στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι σιωπηρές λαϊκές μάζες που τελικά δίνουν την εξουσία, μόνο από τα μονοπάτια του κέντρου, της σύνθεσης και της μετριοπάθειας είναι προσπελάσιμες.
Τα γράφω αυτά διότι είναι εύκολη η κριτική ορισμένων δήθεν original προς τον Κυριάκο ότι «αλλοιώνει» την καθαρόαιμη φυσιογνωμία της ΝΔ με τις «διευρύνσεις» του προς το κέντρο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι του υποδεικνύουν τον ασφαλέστερο δρόμο προς την καταστροφή και την ήττα. Εδώ έφθασε ο Αντώνης Σαμαράς να τον μέμφεται ότι χρησιμοποιεί στην κυβέρνηση ανθρώπους που το 2004 (δηλαδή πριν 17 χρόνια!) ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν. Μιλάμε για παραταξιακά πιστοποιητικά γνησιότητας σε βάθος ιστορικού χρόνου. Ας αναστήσουμε το λοιπόν και τον Τάσο Παπαδόπουλο να μας πει πως θα πορευτεί η Ελλάδα προς το 2030.
Το κάποτε ξέσπασμα του Κλίντον «είναι η οικονομία, ηλίθιε», στις μέρες μας έχει μετουσιωθεί στο «είναι το πολιτικό κέντρο, φανατικέ». Κι επειδή ο φανατικός ποτέ δεν θα το καταλάβει (διότι αν το καταλάβαινε δεν θα ήταν φανατικός) επαφίεται στους πιο διορατικούς ηγέτες να κρατήσουν ανοικτό αυτό τον δρόμο. Αν θέλουν να επιβιώσουν κι αυτοί και η παράταξη τους.
