Του Σάκη Μουμτζή
Ολοι οι άνθρωποι που ξυπνάνε το πρωί και πάνε στην δουλειά τους, χωρίς να γνωρίζουν αν θα βγει το μεροκάματο, όλοι αυτοί που θέλουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους με ησυχία και στην ώρα τους, όλοι αυτοί που θέλουν να μην κινδυνεύει η ζωή τους και η περιουσία τους από παραβατικές συμπεριφορές, όλοι αυτοί έχουν αποκληθεί, περιφρονητικά, από την Αριστερά και τους αριστερούληδες, «νοικοκυραίοι».
Εγώ, αφαιρώ τα εισαγωγικά.
Ολοι αυτοί είναι οι κανονικοί άνθρωποι, και είναι τίτλος τιμής για κάποιον να ανήκει σε αυτήν την τεράστια κατηγορία. Γιατί, αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι, οι κανονικοί άνθρωποι, είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας και της κοινωνίας.
Από τους φόρους τους ζουν λάθρα, οι «επαγγελματίες της επανάστασης», οι τεμπέληδες των διαφόρων καφέ, οι θεωρητικοί των διαφόρων τρόπων μετάβασης στον σοσιαλισμό, και οι υποτακτικοί τους.
Οι νοικοκυραίοι, ανέκαθεν ήταν για την Αριστερά ένα εχθρικό κοινωνικό στρώμα. Οι ιδρυτές της μαρξιστικής θεωρίας θεωρούσαν πως, στην κρίσιμη επαναστατική στιγμή, θα συντασσόταν με την αντίδραση.
Γι΄αυτό προσπαθούν οι εγχώριοι μαρξιστές, να αποδομήσουν όλα τα χαρακτηριστικά που έχει αυτή η πολύ μεγάλη κοινωνική κατηγορία, με το τρίπτυχο «ησυχία, τάξη κι ασφάλεια».
Λες και είναι κακό να επιζητεί κάποιος την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια.
Για τους αριστερούς και τους κάθε λογής αριστερούληδες, είναι. Ελεγαν πως πίσω από αυτό το τρίπτυχο κρύβεται μια κοινωνία-νεκροταφείο. Πάντα η Αριστερά, διακωμωδεί, διαστρεβλώνει, παραπλανά.
Την δική της κοινωνία την ζήσαμε 54 μήνες. Η πατρίδα μας έγινε μια ξεχαρβαλωμένη χώρα, με τα άβατα της, τους ερυθροτραμπούκους που δέρνουν και καταστρέφουν, τους κακοποιούς που αποφυλακίζονται και ξαναπιάνουν δουλειά, τα όργανα της τάξεως, εκτελώντας πολιτικές εντολές, να παρακολουθούν, μακρόθεν, όλα τα παραπάνω.
Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, οι νοικοκυραίοι μίλησαν. Και τώρα ήρθε η ώρα τους. Θέλουν να γίνουν πράξη αυτά που οι αριστεροί λοιδωρούσαν και ειρωνεύονταν.
Η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια.
Κάποιοι δεν κατάλαβαν ακόμα πως στις τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις δεν κέρδισε μόνον η Νέα Δημοκρατία. Συγχρόνως, ηττήθηκαν και όλα τα ιδεολογήματα της Αριστεράς, που μαγάριζαν την μεταπολιτευτική μας κοινωνία.
Για πρώτη φορά η φιλελεύθερη παράταξη έθεσε στην κρίση του Ελληνικού λαού τα δικά της προτάγματα και νίκησε. Για πρώτη φορά η φιλελεύθερη παράταξη κοίταξε στα μάτια την Αριστερά στον ιδεολογικό τομέα και νίκησε.
Δεν έκανε παραχωρήσεις, δεν έκανε εκπτώσεις, δεν κρύφτηκε.
Μετά την λαίλαπα των 54 μηνών ριζοσπαστικής Αριστεράς και άκρας Δεξιάς, οι πολίτες είδαν, έζησαν, συνέκριναν, αποφάσισαν και περιμένουν.
Περιμένουν να δούν να γίνεται η Ελλάδα μια κανονική Ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς άβατα, με καθαρά και ανοικτά πανεπιστήμια, με τις δυνάμεις της τάξεως να την επιβάλλουν όπου πρέπει, με τους δρόμους ανοικτούς για να πηγαίνει ο κόσμος στις δουλειές του και στα σπίτια του.
Πολύ απλά πράγματα που, επί σαράντα σχεδόν χρόνια, η Ελληνική κοινωνία τα στερήθηκε. Σχεδόν δύο γενιές μεγάλωσαν μέσα στο μπάχαλο και στην ανομία θλιβερών μειοψηφιών. Σχεδόν δύο γενιές αγνοούν τι σημαίνει «ησυχία, τάξη κι ασφάλεια».
Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα των νοικοκυραίων.
