Το βασικό προσόν ενός υπουργού δε είναι ούτε η αποτελεσματικότητα, ούτε η οραματική ενατένιση των πραγμάτων. Είναι η ειλικρίνεια. Διότι και στην διαχείριση είναι αντικειμενικό να γίνουν λάθη και κάποια οράματα είναι δεδομένο ότι θα αποδειχτούν τζούφια. Η ειλικρίνεια όμως απέναντι στον κόσμο είναι ένα διαρκές διαβατήριο καλών και αγαθών προθέσεων του υπουργού απέναντι σε κείνους που τάχθηκε να υπηρετεί.
Είναι προφανές ότι αναφέρομαι στην επικοινωνιακή διαχείριση της φωτιάς των Μυκηνών από την κ. Μενδώνη. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ήταν ατυχέστατη. Αφήνω κατά μέρος την αντιπολίτευση, ειδικά τον Σύριζα. Αυτοί βλέπουν ολόκληρη την χώρα σαν καμένο τοπίο, οι Μυκήνες θα τους ξέφευγαν; Αναφέρομαι στην απ’ ευθείας σχέση της υπουργού πολιτισμού με τον κόσμο που είδε στην τηλεόραση τις καμένες Μυκήνες. Μπροστά στην μαυρισμένη πύλη των λεόντων, καλό θα ήταν να αποφευχθούν δηλώσεις σαν αυτές που έγιναν.
Σταματώ εδώ για το συγκεκριμένο και πάω στο γενικό. Τώρα που η κυβέρνηση έκλεισε έναν χρόνο θητείας και πάει για τον δεύτερο, ας φροντίσει το επιτελικό κράτος του Μαξίμου να κάνει στους υπουργούς μερικά μαθήματα διαχείρισης κρίσεων πριν αρχίσουν το ένα φάλτσο μετά το άλλο. Αυτή δια βίου υπουργική μάθηση είναι αναγκαία ξέρετε, καθότι ο υπουργός του ενός μήνα είναι άλλος άνθρωπος από τον υπουργό των δεκάξι μηνών. Ο πρώτος έχει την συστολή του πρωτάρη, ο δεύτερος έχει ήδη το ένα του πόδι πάνω στον αναβολέα του καλαμιού, αν δεν το χει ήδη καβαλήσει.
Πριν κάποιοι απ’ αυτούς γίνουν σαν τους Συριζαίους της τελευταίας περιόδου, ας τους υπενθυμίσει κάποιος ότι δεν πρέπει να λένε στο κόσμο ψεματάκια ή υπερβολές. Διότι τα αρχικά ψεματάκια γίνονται ολόκληροι λόφοι από ανακρίβειες και οι ανεπαίσθητες υπερβολές γρήγορα μετατρέπονται σε βουνά από βλακείες. Κυρίως όμως να τους υπενθυμίσουν ότι αυτό που βλέπει ο απλός άνθρωπος με τα ίδια του τα μάτια, δεν επιτρέπεται στον υπουργό να το παρουσιάζει αντεστραμμένο.
Ας διδαχτούν από τον ίδιο τον Κυριάκο, που τόλμησε να πει ότι η αρχική κατάργηση του υπουργείου μετανάστευσης ήταν λάθος του. Που τόλμησε να πει ευθέως ότι μετά την κρίση του Covit-19 άλλαξε την άποψη του για το δημόσιο σύστημα υγείας, Και που τόλμησε, φιλελεύθερος αυτός, να ομολογήσει ότι τώρα είναι η στιγμή για μεγαλύτερες δόσεις Κεϋνσιανισμού απ’ όσες πίστευε παλιότερα.
Η συνταγή «είχα δίκιο και τότε και τώρα, απλώς άλλαξαν άρδην οι συνθήκες» πιάνει μια φορά και σε κάνει ρεζίλι εννιά φορές. Επίσης, η συνταγή «τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπετε εσείς, αλλά όπως σας τα λέω εγώ» είναι ανόητη και καταστροφική. Πρώτα για εκείνον που την εφαρμόζει και στην συνέχεια για όλο το σχήμα στο οποίο εντάσσεται. Κάποιος λοιπόν από το Μαξίμου ας εγκαινιάσει τον νέο κύκλο μαθημάτων, πριν είναι πολύ αργά.
