Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο αρχηγός με τα πολλά πρόσωπα κρύβεται πίσω από όλους. Άλλοτε πίσω από την Αυλωνίτου ως απλοϊκή νοικοκυρά άλλοτε πίσω από τον Σεβαστάκη ως βαθυστόχαστος κουλτουριάρης και άλλοτε πίσω από τον Πολάκη σαν οπλαρχηγός του ΕΛΑΣ.
Στους βουλευτές του και στα στελέχη του ο Αλέξης Τσίπρας διάλεξε όλους τους «μικρούς Μήτσους». Έκανε το πιο επιτυχημένο casting αναδεικνύοντας την πιο αντιπροσωπευτική δηθενιά της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Πολάκης που βρίσκει ότι οι νεκροί θολώνουν το έργο της κυβέρνησης, ο Πολάκης που απειλεί δημοσιογράφους, ο Πολάκης που παίρνει δάνεια από κρατικές τράπεζες δεν είναι ο Πολάκης. Είναι ο Τσίπρας που φοράει τη μάσκα Πολάκη.
Με επιθετικό ύφος και βαρείς χαρακτηρισμούς απάντησε στο δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» το οποίο μίλαγε για ταχεία έγκριση και εκταμίευση καταναλωτικού δανείου ύψους 100.000 ευρώ από την Attica Bank.
Ο αναπληρωτής υπουργός σε ανάρτησή του στο facebook παραδέχεται ότι το δάνειο ελήφθη αλλά για «να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του οικογενειακού και πολιτικού του βίου».. Και εξαπολύει σφοδρή επίθεση κατά της εφημερίδας λέγοντας «είστε κρεμασμένοι, μη μιλάτε για σκοινί». Επίσης, αποδίδει τις οικονομικές του δυσχέρειες στην ενασχόληση του με την πολιτική και συγκεκριμένα στην υπουργοποίηση του.
Εδώ η παράνοια κινείται σε δύο επίπεδα: το ένα έχει να κάνει με το άλλοθι που αναπαράγει το ηθικό πλεονέκτημα «Θα κάνουμε ό τι θέλουμε γιατί οι προηγούμενοι έκαναν επίσης ό τι ήθελαν για δεκαετίες. Εμένα κατηγορείς για δάνειο, όταν εσείς είχατε αλώσει τις τράπεζες;». Και το άλλο: «Σε έναν κόσμο όπου όλοι αρπάζουν τις ευκαιρίες εγώ γιατί να κάθομαι να κοιτάω αμέριμνος; Ρε τον καπιταλισμό θα λυπηθώ ή τους τραπεζίτες; Θα τους τα πάρω όλα. Σας έχω!»
Και τα δύο φασματικά επιχειρήματα που θα μπορούσε να υπονοεί ο Πολάκης- το πρώτο σχεδόν το λέει καθαρά- γίνονται αποδεκτά από την κοινωνία. Είναι περίπου η αντίληψη που έχει κάθε μέσος Έλληνας ο οποίος θα έκανε ακριβώς το ίδιο στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας.
Κατά συνέπεια, ζητήματα όπως η ηθική ενός υπουργού εν μέσω κρίσης, η προστασία του κύρους της κυβέρνησης και η προκλητικότητα της διοίκησης της τράπεζας, την ίδια στιγμή που δεν δίνει δάνεια σε επιχειρήσεις, δεν αγγίζουν πλέον την κοινωνία. Που βρίσκεται σε κατάσταση μιθριδατισμού!
Ταυτόχρονα, δημιουργείται μείζον ζήτημα με την στάση της εισαγγελίας, η οποία θα πρέπει να διατάξει έρευνα για τον πρόσφατο ρόλο της Attica Bank στο πολιτικό σύστημα και την σχέση της με την κυβέρνηση.
Αλλά το πρόβλημα είναι η ανοχή της κοινωνίας. Ενός λαού που δεν ελπίζει παρά μόνο στην συμμετοχή του στο πλιάτσικο και όχι στην διαύγεια και στην εξυγίανση της δημοκρατίας. Μιας στάσης ζωής που δεν οραματίζεται ένα καθαρό μέλλον αλλά μία νέα διέξοδο στο φαγοπότι. Το οποίο υπόσχεται μεν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν μπορεί ακόμα να το εξασφαλίσει για τους ψηφοφόρους του. Γιατί έχει την κυβέρνηση αλλά δεν έχει την εξουσία…
Τη στιγμή που τα κόκκινα δάνεια πάνε να τινάξουν στον αέρα, οικονομία και δημοκρατία, ένας υπουργός της κυβέρνησης μπορεί και παίρνει καταναλωτικό δάνειο 100 χιλ ευρώ! Και έχει μάλιστα το θράσος να μας παραπέμπει στην ταύτιση "νόμιμου" (;) και "ηθικού". Την ώρα που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης, απειλεί με νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και οι Έλληνες πολίτες δεν διανοούνται να χρηματοδοτήσουν με δάνειο την επιχείρησή τους, ο κ. Πολάκης απολαμβάνει "ιδιαίτερα" προνόμια, προκλητικά για τον μέσο Έλληνα.
Είναι φανερό. Ο Πολάκης "τους έχει" τους τραπεζίτες. Όλοι τους μαζί. Κι αυτός μόνος του...
