Του Θανάση Χειμωνά
Ώστε έτσι λοιπόν. Ο Νίκος Μανιός, η Τασία Χριστοδουλόπουλου, ο Περικλής Κοροβέσης, οι γονείς της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Λίνα Αλεξίου και – κυρίως – ο Φώτης ο Κουβέλης είναι τρομοκράτες!
Όχι φίλοι μου, δεν τα λέει όλα αυτά ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Τα έχει γράψει χαρτί και καλαμάρι στο βιβλίο του «Τρομοκρατία: Θεωρία και πράξη» (πρέπει να το βρω αυτό το αριστούργημα) το νούμερο 2 της ΠΦΑ κυβέρνησής μας, ο Πάνος ο Καμμένος.
Όλα αυτά το 1992, σε μια εποχή που η 17η Νοέμβρη (και όχι μόνο) ήταν στα χάι της, σκοτώνοντας αβέρτα-κουβέρτα κόσμο.
Και καλά οι υπόλοιποι. Είναι όμως δυνατόν να πιστεύεις πως ο Κουβέλης (ο οποίος δύο χρόνια πριν είχε διατελέσει υπουργός της κυβέρνησης Τζανετάκη) νταραβεριζόταν με τρομοκρατικές οργανώσεις; Για τον Καμμένο ναι, είναι. Γιατί ο ηγέτης του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων ήταν, είναι και θα είναι ένας δεξιός παλαιάς κοπής. Καμία σχέση με φιλελευθερισμούς, κεντροδεξιές και τέτοια φλώρικα. Μιλάμε για παλιά καλή μπατριωτική ΔεξΧιά. Ως τέτοιος λοιπόν θεωρούσε ανέκαθεν πως όποιος βρισκόταν αριστερότερα του ΚΟΔΗΣΟ ήταν αναρχοκουμμουνιστής και εν δυνάμει «κόκκινος δολοφόνος.»
Φυσικά όλα άλλαξαν στο ξεκίνημα της δεκαετίας που διανύουμε. Τότε που τα συμφέροντα του Πάνου ταυτίστηκαν απόλυτα με εκείνα του ριζοσπάστη αριστερού (χα χα χα) Αλέξη Τσίπρα. Κάπου εκεί τέθηκαν οι βάσεις για το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το οποίο, με όχημα τον λαϊκισμό, της παροχολογία και το ψέμα αναρριχήθηκε στην εξουσία.
Το εντυπωσιακό με τον Καμμένο πάντως είναι πως δεν χρειάστηκε καν να κάνει κάποιας μορφής (ιδεολογική) κωλοτούμπα όπως ο κυβερνητικός εταίρος του. Παραμένει ο ίδιος και απαράλλαχτος hardcore δεξιός που ήταν πάντοτε. Και οι συριζαίοι των αγκαλιάζουν στοργικά. Τον χρειάζονται για να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία. Και φυσικά για να ξεσκίζουν μαζί κάθε Μπογδάνο και οποιονδήποτε βαπτίζουν οι ίδιοι – ανάλογα με το συμφέρον τους – «ακροδεξιό».
