Του Άγη Βερούτη *
Από τις 8 έως 23 Μαρτίου 1941, εκεί ψηλά στα βουνά της Αλβανίας, νέα παιδιά από Τρίκαλα και Καρδίτσα έδωσαν ένα απίστευτο μάθημα στους υπερόπτες Ιταλούς, στα αεροπλάνα τους, στα κανόνια τους και, κυρίως, στον ίδιο τον αρχηγό τους, τον Μουσολίνι.
Ήταν τα μέλη του 5ου συντάγματος Τρικάλων, με διοικητή των Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά, τα οποία πέρα από κάθε πρακτικό υπολογισμό, στρατιωτική λογική ή παρανοϊκή ελπίδα, όχι μόνο κατάφεραν να αντισταθούν στους επιτιθέμενους Ιταλούς, αλλά κατάφεραν να περάσουν στην αντεπίθεση.
Η τελευταία διαταγή του ταγματάρχη Κασλά, μόνο με τη λακωνική ευχή της μάνας προς τον γιο μπορεί να συγκριθεί: «Ή ταν ή επί τας»: «Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία οπωσδήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των».
Εν ολίγοις, οι Ιταλοί δεν είχαν απέναντί τους απλούς στρατιώτες, αλλά άντρες σε αποστολή αυτοκτονίας. Άντρες οι οποίοι είχαν αποφασίσει να πεθάνουν. Και ακριβώς επειδή είχαν πάρει αυτή την απόφαση, ήταν ανίκητοι. Αυτό που συνέβη στο ύψωμα 731 την επομένη της διαταγής ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Οι Ιταλοί διέθεταν 400.000 άνδρες, 400 κανόνια και 200 αεροπλάνα στην περιοχή. Τέτοια συγκέντρωση έμψυχου και άψυχου υλικού σε τόσο μικρό χώρο δεν έχει ξαναγίνει στην παγκόσμια ιστορία. Το ύψωμα δέχθηκε περισσότερες από 100.000 οβίδες κανονιών μέσα σε 5 ημέρες.
Εκατό χιλιάδες οβίδες!!
Η πυκνότητα πυρός μόνο με τους βομβαρδισμούς στο Βερντέν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μπορεί να συγκριθεί. Μετά την πρώτη ομοβροντία βομβαρδισμών, οι Ιταλοί πίστευαν πως ήταν σχεδόν αδύνατο να υπάρχει έστω και ένας ζωντανός στρατιώτης στο ύψωμα.
Κι όμως...
Όταν εφόρμησαν βρέθηκαν απέναντι σε μία δυσάρεστη έκπληξη. Οι Τρικαλινοί και Καρδιτσιώτες υπερασπιστές του υψώματος ήταν εκεί και κυριολεκτικά τους θέριζαν. Ο τόπος στις πλαγιές του υψώματος γέμισε κορμιά νεκρών Ιταλών. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και τις επόμενες μέρες. Το μένος των Ιταλών ήταν τέτοιο που βομβάρδιζαν το ύψωμα την ίδια στιγμή που Ιταλοί στρατιώτες έκαναν εφόρμηση, με αποτέλεσμα πολλοί να κομματιάζονται από τις ίδιες τους τις οβίδες. Τα πυρομαχικά των Ελλήνων τελείωναν και αντιμετώπιζαν τους Ιταλούς με ξιφολόγχες, βόμβες Μολότοφ, με πέτρες, με γυμνά χέρια. Πρώτος στη μάχη, πάντα ο ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς. Μαζί με τους στρατιώτες του. Ως άλλος Λεωνίδας.
Σκηνικό αρχαίας μάχης σε τόπο μια σπιθαμή!
Το ύψωμα άντεξε, δεν έπεσε. Οι Τρικαλινοί και Καρδιτσιώτες υπερασπιστές του «μπήκαν ζωσμένοι με φλόγες στο θρύλο» κατά παράφραση των γραφομένων από τον ακαδημαϊκό και στρατιώτη το 1940, Άγγελο Τερζάκη.
Το ύψωμα 731 πλέον δεν υπάρχει. 'Η, μάλλον... υπάρχει, αλλά ονομάζεται 726. Πέντε μέτρα έχασε από τις βόμβες των Ιταλών!
Αν λοιπόν η σημερινή ελληνική κυβέρνηση θελήσει να αλλάξει το όνομα του 5ου Συντάγματος Τρικάλων και να μετονομάσει με σκοπό να τιμήσει το όνομα ενός αριστερού αξιωματικού, ας επιλέξει το όνομα του ηρωικού και κυνηγημένου μεταπολεμικά, Ταξιάρχου Δημητρίου Κασλά.
Το όνομα ενός πραγματικού ήρωα και όχι ενός, όπως δεν δίστασε να τον χαρακτηρίσει και να του το πει κατάμουτρα ο Γεώργιος Καρτάλης, «στρατηγού διά εμπτυσμού»! (εμπτυσμός=ροχάλα)
Λίγο σεβασμό, τέλος πάντων!
Δεν θα διαλύσετε όλα τα ιερά και όσια επειδή μπήκατε κυβέρνηση!
*Ο κ. Άγης Βερούτης είναι μηχανολόγος μηχανικός, αρθρογράφος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας και είναι υποψήφιος στις Ευρωεκλογές με τη Νέα Δημοκρατία.
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της 3ης Απριλίου 2019
