Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Ακόμη και αν μείνω ο τελευταίος που θα την υποστηρίζει, δεν θα σταματήσω να λέω πως η ΕΡΤ, όχι απλώς δεν μπορεί και δεν πρέπει να κλείσει, αλλά αντιθέτως πρέπει να αναβαθμιστεί. Αναγνωρίζω πολύ καλά την οργή των δημοκρατών πολιτών που αντιδρούν έντονα, με δυσφορία και δίκαιη οργή, μετά από κάθε νέο σόου κάποιου από τους πολλούς σαλτιμπάγκους που σιτίζονται από την ΕΡΤ. (Λέω «σαλτιμπάγκους» ενώ μπορώ να σκεφτώ πολλούς καλύτερους ή χειρότερους χαρακτηρισμούς. Οι λογής Καψώχες όμως είναι αξιολύπητοι παλιάτσοι, δεν μπορείς να τους πεις αλλιώς, και να με συμπαθάτε. Ακόμη και αν αμείβονται με τα διπλά και τα τρίδιπλα λεφτά από σένα, δεν παύουν να είναι ακριβώς αυτό: αξιολύπητοι παλιάτσοι, σαλτιμπάγκοι, γελωτοποιοί που κάνουν ό,τι και τα σκυλάκια για μια πιρουνιά από το φαΐ του αφεντικού. Και το ξέρουν). Αναγνωρίζω την αγανάκτηση των δημοκρατών πολιτών, λοιπόν, ασφαλώς. Μα δεν συμμερίζομαι αυτό που προτείνουν, είναι πέρα για πέρα λάθος.
Η ΕΡΤ πρέπει να μείνει όρθια. Να επιβιώσει. Να στηριχτεί. Και να αναβαθμιστεί. Ωραίες και αστείες οι χιουμοριστικές εκκλήσεις των φίλων για carpet bombing και άλλα τέτοια, αλλά εκτός τόπου και χρόνου. Κυρίως όμως, ξαναλέω: είναι λάθος. Μου θυμίζουν —και συγγνώμη γι' αυτό— κάτι φυλές στην Ινδία που, έτσι και βιαστεί κάποια κοπέλα, αντί να κλείσουν αιώνια τον βιαστή της στο μπουντρούμι, παραχώνουν το θύμα του στη γη και του ρίχνουν πέτρες μέχρι να του πετάξουν έξω τα μυαλά. Μάλιστα, συχνά είναι και ο ίδιος ο βιαστής ένας από αυτούς που πετούν πέτρες.
Καταρχάς, είναι λάθος ούτως ή άλλως η καθαυτό έξαψη. Λες και πάθαμε κάτι ξαφνικό, κάτι που δεν το περιμέναμε. Η ΕΡΤ έχει καταληφθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε μέσα τους δικούς του, και οι δικοί του προσπαθούν να κάνουν προπαγάνδα, με τον μόνο τρόπο που μπορούν: τρόπο επιθεωρησιακού κομμωτηρίου, τρόπο χαμαιτυπείου. Δηλαδή, αλήθεια τώρα; Ότι τι; Θα έφερναν τον Κωστάλα να λέει τις ειδήσεις και να παρουσιάζει τα μπαλέτα Μπολσόι — πέσαμε από τα σύννεφα, δεν είχαν δώσει δικαιώματα, είμαστε ανάστατοι όλοι στη γειτονιά;
Προφανώς και οι περισσότεροι από τους φίλους μου εξεγείρονται για να ακουστεί (έστω και με άκομψο τρόπο) η αλήθεια — το ξέρω. Κι εγώ κάνω συχνά το ίδιο, έχουμε βγάλει άλλωστε παρόμοια σχολεία. Αλλά πια είναι πολλοί, πραγματικά πολλοί εκείνοι που πιστεύουν απολύτως ότι η ΕΡΤ δεν μπορεί να φτιάξει — ότι το μόνο καλό που μπορεί να προκύψει από δαύτην είναι να γίνει στη θέση της πάρκο με λιμνούλες, παπάκια και λωρίδες κυκλοφοριακής αγωγής για τα παιδιά. Εντυπωσιακό — και λάθος. Το πρόβλημα με την ΕΡΤ, κατά την άποψή μου, είναι το μικρότερο από όσα έχει να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση στην οκταετία που θα κληθεί συνολικά να κυβερνήσει. Δηλαδή, για να το πούμε αλλιώς: αν δεν τα καταφέρει να στρώσει την ΕΡΤ, με τα άλλα τι θα κάνει; Θα αποτύχει πανηγυρικά; Αν είναι έτσι, τότε καλύτερα να μεταναστεύσουμε άπαντες από τώρα. Ή μήπως να κλείσουμε και το… ΑΠΕ (!) επειδή το έχουν καταντήσει κάτι ανάμεσα στους Δέκα Μικρούς Μήτσους του Λαζόπουλου και στο Σπούτνικ του Πούτιν; Μα πώς θέλατε να το είχαν κάνει οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι και τα αφεντικά τους το ΑΠΕ; Reuters;
Ας είναι. Πριν συνεχίσω, επιτρέψτε μου να πω το εξής: παρ' όλα τα συριζαϊκά σκάνδαλα στην ΕΡΤ, παρά τα καθημερινά σόου των αξιοθρήνητων εκεί δημοσιογράφων, πάλι κανείς από όλους αυτούς που πλέον απαιτούν το σφράγισμά της δεν θα έλεγε τόσα και τέτοια («Διαλύστε την», «Γκρεμίστε την», «Ισοπεδώστε την») έτσι και δεν είχε προηγηθεί το «μαύρο» τού 2013: μία αψυχολόγητη και εν θερμώ ενέργεια (απότοκο κακών συμβουλών) που στοίχισε τρομερά στην τότε κυβέρνηση —και σε όλους μας— και στάθηκε πηγή κακών για τη χώρα, τρέφοντας όσο σχεδόν καμία άλλη το θηρίο του λαϊκισμού, αυτό που μας τρώει και μας απομυζά σήμερα δηλαδή, χωρίς μάλιστα κανέναν απολύτως λόγο — κι ας έγινε όντως με τις αγαθότερες προθέσεις. Ήταν μέγα λάθος, όπλο στα χέρια των παλαβών, μπούμερανγκ που ακόμη πέφτει πάνω στα κεφάλια μας, και που το πληρώνουμε ακριβά. Ένα λάθος όμως που σήμερα φαίνεται να λέει σε πολλούς ότι μπορεί να επαναληφθεί, ανοίγοντας έναν ακόμη κύκλο άσκοπου πολέμου και ρεβανσισμού.
Δεν θα αναφέρω εδώ πάλι τα προφανή (ότι δεν υπάρχει φιλελεύθερο κράτος χωρίς δημόσια τηλεόραση, ότι καλύτερα να στερήσουμε τις πτήσεις από μισό στρατιωτικό ελικόπτερο παρά να μείνουμε χωρίς μουσικά σύνολα ή χωρίς δορυφορικά προγράμματα, ή χωρίς σοβαρό ραδιόφωνο κλπ. κλπ.), ούτε θα πω ότι εύχομαι μια μέρα να είμαι πολίτης μιας χώρας που οι σαφείς, γρήγορες, κατά το δυνατόν αντικειμενικές ειδήσεις του ραδιοτηλεοπτικού της φορέα και το ποιοτικό της πρωτογενές πρόγραμμα θα με κάνουν να νιώθω υπερήφανος. Τα ξέρουμε όλοι αυτά, τα λέμε μια ζωή. (Και μπορούν να γίνουν: βλ. ΝΕΡΙΤ και τους λόγους που το εγχείρημα αυτό βομβαρδίστηκε). Απλώς, στο πλαίσιο της συζήτησης που ΘΑ ανοίξει, και αντί να καταθέσω δικές μου προτάσεις, γιατί απλούστατα δεν είμαι σε θέση να μπορώ να κάνω οποιαδήποτε πρόταση —δηλώνω απόλυτη άγνοια—, θα αντιγράψω εδώ όσα έγραψε ένας καλός φίλος, ο Γιάννης Γιαννούδης, μετά από ένα ταξίδι του στις ΗΠΑ. Διαβάστε τον:
«Γύρισα από τη ΝΥ με καμιά πενηνταριά ιδέες για business, οι μισές από τις οποίες αφορούν αξιοποίηση άχρηστης κρατικής περιουσίας (“Τurn your liability into an opportunity”). Π.χ.: κάναμε το πανάκριβο tour στις εγκαταστάσεις του NBC, στο θρυλικό κτίριο του Rockefeller Plaza. Αμερικανιές υψίστης μορφής, με επίσκεψη στα studio την ώρα που το κανάλι λειτουργεί κανονικά και τελείωμα με την κάθε ομάδα που συμμετέχει στο tour να “γυρίζει” το δικό της, πεντάλεπτο, Late Night Show, με άμεσο ανέβασμα στα social! Marketing από άλλο πλανήτη φυσικά, compared to Greece. Nά λοιπόν, κύριοι, αν ήμουν Κυριάκος [δεν εννοεί εμένα, εννοεί τον άλλο Κυριάκο], τι θα έκανα με την ΕΡΤ: θα έκανα το κτίριο της Αγίας Παρασκευής ένα interactive και ζωντανό Μουσείο Ελληνικής Τηλεόρασης και Ραδιοφώνου και ταυτόχρονα θα λειτουργούσα εκεί μέσα Πανεπιστήμιο MME. Και θα μετέτρεπα σταδιακά την ΕΡΤ σε πειραματικό κανάλι του Πανεπιστημίου, για να ασκούνται οι σπουδαστές (με προγράμματα σπουδών κυρίως στα αγγλικά, για να έχω φοιτητές από όλο τον κόσμο και κυρίως από Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική). Η ΕΡΤ γίνεται ένα εξαιρετικό μουσείο τηλεόρασης και ραδιοφώνου, έχει ασύλληπτο αρχείο και φυσικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συγχρόνου ελληνικού πολιτισμού. Να το αναδείξουμε λοιπόν, με “αμερικανιές”, και παράλληλα να βγάζουμε και χρήματα στέλνοντας τους τουρίστες να κάνουν τουρ και live γυρίσματα καθημερινά. Παράλληλα, με το πανεπιστήμιο θα έβγαζα κεφάλαια για να χρηματοδοτώ τη λειτουργία της και θα έδινα και το κίνητρο σε χιλιάδες φοιτητές από όλο τον κόσμο να έρθουν και να σπουδάσουν media σε real life conditions, φτιάχνοντάς τους καμιά δεκαριά πειραματικά κανάλια TV και media streaming “υπό την αιγίδα του Ελληνικού Κράτους”, για να παίζουν».
Σας φαίνονται εξωπραγματικά όλα αυτά; Ναι, ασφαλώς, όσο ακόμα ζούμε υπό το καθεστώς. Αλλά, ξέρετε κάτι; Κυριακή κοντή γιορτή. Πρέπει να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τη βλέπουμε. Και η μεγάλη εικόνα θέλει μεγάλα σχέδια. Όπως επίσης θέλει αυτοσυγκράτηση — και, μιας και πάντα ήθελα να πω κι εγώ αυτή τη λέξη: όπως θέλει και αναστοχασμό.
ΥΓ. «Και τι θα γίνει», θα μου πείτε, «με τους εκατοντάδες φυτευτούς από τον ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΡΤ; Τι θα γίνει με όλο αυτό το κηφηναριό που σιτίζεται από τους φόρους μας, με όλο αυτό το λούμπεν στοιχείο εκεί μέσα; Και, συγγνώμη, αλλά τον Παναγιώτη Καλφαγιάννη, τον πρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ, τον έχεις ακουστά;» Ναι, δεν έχω απαντήσεις. Κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.
