Χειμαρρώδης, ως συνήθως, η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, σε μια ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μας συνομιλία με το liberal.gr, αναφέρεται - μεταξύ άλλων - στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα («Πήγε στην Κούβα για να εμπλουτίσει το επαγγελματικό του φωτοάλμπουμ»), στις δηλώσεις Παρασκευόπουλου για την Χρυσή Αυγή («Η αστική διαλεκτική της ανοχής στους ναζί, είναι ύπουλο πολιτικό δηλητήριο»), στον χριστιανισμό («Αν είσαι κομμουνιστής λόγω και έργω, έ τότε πιο χριστιανός ορθόδοξος δε γίνεται»), στο προσφυγικό («Η Ελλάδα εξ ανατολών είναι ανοιχτή στην άθλια εκτόξευση ανθρώπων, ωσάν να είναι "βόμβες"), αλλά και την «επιθετικότητα» που της καταλογίζεται στις τηλεοπτικές της εμφανίσεις («να βγάζουν βρωμόδοντα κι εγώ να το παίζω οδοντόκρεμα που τ΄ασπρίζει ξεχάστε το»).
Συνέντευξη στον Γιάννη Σιδέρη
Ζήλεψες ως κομμουνίστρια - ή φιλοκομμουνίστρια, δεν ξέρω τι ακριβώς είσαι - το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας πήγε στην κηδεία του Κάστρο, ή το θεωρήσατε ιεροσυλία;
Αν δεν το ξέρεις, είμαι βουλευτίνα του ΚΚΕ στην Α΄ Αθηνών επί 17 συναπτά έτη. Ήμουν και υποψήφια στις ευρωεκλογές του ''99 επί μαδημένης ελιάς στη γείτονα Ιταλία, όταν κατέληγε για διακοπές, εξόδοις μεγάλου τραγουδιστή, στην Κένυα ο Οτσαλάν, τη μεταφορά του στον παράδεισο του Ιμραλί ανελάμβαναν μασκοφόροι τουριστικοί πράκτορες, και μετά επί μήνες ο φιλανθρωπικός οργανισμός του ΝΑΤΟ και των συν αυτώ προθύμων, καθάριζε τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γιουγκοσλαβία. (Υποθέτω βάσιμα ότι δεν με ψήφισες στην ΠΟΕΣΥ το 92-93 όταν εκλέχτηκα με το κομμουνιστικό ψηφοδέλτιο.)
Σωστά υποθέτεις!
Πάμε τώρα στη... ζήλεια(!) που φαντάζεσαι ότι μπορεί οποιοσδήποτε να νοιώσει βλέποντας τον Τσίπρα στην προκηδειακή αιδήμονα σιωπή στην Κούβα. Πήγε για να εμπλουτίσει το επαγγελματικό του φωτοάλμπουμ θαρρώ, ως συνεπέστατος οπορτουνιστής καρριερίστας. Λίγο Ομπάμα, λίγο Ραούλ, λίγο Πούτιν, λίγο Κλίντον-δημοσιογράφος, μ΄ένα ποσοστούλι στις ευρωεκλογές στην Ιταλία, χαδάκια Μέρκελ, Γιούνκερ, πλούσιο φωτο-shop. ΄Αμα ξεμείνει από δουλειά εδώ θα έχει ανοιχτούς ορίζοντες στο...εξωτερικό και γερή αμοιβή ομιλητή. Νέος άνθρωπος είναι, φροντίζει τα περήφανα γηρατειά του ως το 2060.
Ο κ. Τσίπρας υψώνει τους τόνους τελευταία. Χαρακτήρισε ανόητους τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ, δήλωσε ότι το πλεόνασμα θα το δώσει η κυβέρνηση όπου νομίζει, χωρίς να ρωτήσει τους δανειστές. Εχει αποκτήσει τσαμπουκά;
Έχει τσαμπουκά δηλαδή, με ρωτάς, αυτός που έβαψε τα χέρια του με το αίμα των επί τρίτω μνημονίω σφαγμένων, άξιος συνεχιστής των προηγούμενων, επειδή χαρακτηρίζει πλεόνασμα τη λεία ; Ακούγεται σα να κραυγάζει "βυθίσατε το Χόρα" ενώ μπροστά του πνίγονται μιλιούνια πρόσφυγες πέφτοντας από τρύπιες βάρκες made in νατοϊκή σύμμαχο Τουρκία. Να κλάσανε δηλαδή μαλλί του Πολάκη οι δανειστές δεν το νομίζω. Μάλλον θέλει να μοιάζει διωγμένος όποτε κάνει εκλογές, ώστε να κρατήσει κάτι από πλατεία αγανακτισμένων χωρίς το Γιάνη, παρέα με τον μη, εν τέλει, Μπούλη.
Ένας από τους λόγους ανόδου του Τσίπρα ήταν και η λαϊκή κινητοποίηση, το πολιτικό πεζοδρόμιο. Γιατί δεν τη βλέπουμε τώρα;
Όλα τα θαύματα τρεις μέρες κρατάνε που λέει κι ο λαός. Γιατί έτσι όπως το θέτεις μοιάζει η λαϊκή κινητοποίηση να ταυτίζεται με το πολιτικό πεζοδρόμιο. Κι αυτό ευτυχώς δεν είναι αλήθεια. Απόδειξη το ΠΑΜΕ που σε δρόμους αγώνα κι όχι πολιτικάντικα πεζοδρόμια, ξεβρακώνει κάθε μέρα σ΄ όλη τη χώρα, την αντιλαϊκή πολιτική και των συριζανέλ.
Πως νιώσατε με τις δηλώσεις Παρασκευόπουλου για τη Χ.Α. δεδομένου ότι κι εσείς εισπράξατε μερίδιο από την βία της;
Συγγνωστή θλίψη και βαθιά οργή. Η αστική διαλεκτική της ανοχής στους ναζί, στα φασισταριά, είναι ύπουλο πολιτικό δηλητήριο. Αρσενικό. Σε μικρές δόσεις δεν εντοπίζεται στη νεκροτομή των λαών που καθοδηγούνται να ψάχνουν μετά ψυχασθενείς, ή phsyco (ψυχάκηδες) όπως έλεγε τον Κασιδιάρη στο ντοκυμαντέρ, με θέμα την πορεία του προς την εξουσία που έφτιαξε ο Τσίπρας, και τον είπα τότε τσογλάν μπόυ. Ειδικότερα όμως με οργίζει, επειδή ως υπουργός με πρόσχημα την εξεύρεση αίθουσας,( στο δρόμο της Ζωής που αναζητούσε κασιδιαρέϊκη νομιμότητα της βουλευτικής ψήφου), έφερε τη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης να σέρνεται πάνω από δυο χρόνια. Με το Ρουπακιά σπιτάκι του να χαζεύει τη μάνα του Φύσσα να μαρτυράει κάθε μέρα στα άδεια εδώλια μπροστά τυρρανισμένη, και τα ναζιστόμουτρα να δρουν διευκολυμένα εντός εκτός βουλής. Ο κάθε Παρασκευόπουλος μπορεί και πρέπει να μιλάει. Για να τραβιέται η κουρτίνα και να φαίνεται ποιός ταΐζει κρυφά το τέρας.
Είχατε πει, πριν δέκα χρόνια σε συνέντευξή σας στα ΝΕΑ «Θεωρώ αδύνατον για έναν ορθόδοξο να μην είναι κομμουνιστής… Πεθαίνοντας θέλω το φέρετρο να είναι το μισό σκεπασμένο με το σφυροδρέπανο και το άλλο μισό με την ελληνική σημαία σε θρησκευτική κηδεία». Να σας θυμίσω κάτι που ξέρετε, ο ιστορικός υλισμός είναι άθεος. Πως θα μπορούσε ο κομμουνιστής να είναι και χριστιανός;
Για ξαναδιαβάστε τί ακριβώς είπα και λέω και σήμερα. Πως δε γίνεται να είσαι ορθόδοξος χριστιανός και να μην είσαι κομμουνιστής. Αν είσαι κομμουνιστής λόγω και έργω, έ τότε πιό χριστιανός ορθόδοξος δε γίνεται....Να σας θυμίσω ότι είμαι η Λιάνα, δεν είμαι ο ιστορικός υλισμός. Κι ευτυχώς το κόμμα μου το ΚΚΕ, ούτε ζωντανή ούτε νεκρή μου απαγόρεψε την ταυτόχρονη πίστη σε σταυρό, σφυροδρέπανο και σημαία. Αν οι υπόλοιποι θέλετε να με...διορθώσετε ρωτώντας εμμέσως τί ψυχή θα παραδώσεις μωρή, απαντάω ευθέως : Τη δικιά μου στο θεό και τους συντρόφους μου και το χώμα μου στο χώμα.
Είστε ως ΚΚΕ κατά της συμμετοχής στην Ε.Ε. Ως υπόθεση εργασίας, αν βγαίναμε αυτή την στιγμή, θα ήταν για καλό;
Ένα στιγμιαίο έγκλημα δε θα διόρθωνε ένα διαρκές. Γιατί αν μας βγάλει η αστική τάξη που μας έβαλε, πάλι η εργατική τάξη θα πληρώσει το τίμημα. Για να βγούμε προς όφελός μας ως λαός, να γκρεμίσουμε δηλαδή το κάστρο των λύκων, πρέπει ν΄αλλάξει χέρια η εξουσία.
Σε φοβίζει η αστάθεια στην Τουρκία;
Δεν έχω πολιτικές φοβίες. Εκτιμώ τους γεωστρατηγικούς κινδύνους που προκύπτουν από τις καπιταλιστικές αντιθέσεις και το ανταγωνισμό των μονοπωλίων σε ενεργειακά σταυροδρόμια όπως αυτό που βρισκόμαστε. Είναι κατά τούτο λοιπόν οιονεί κίνδυνος μια ανάφλεξη, όταν βρίσκεσαι σε μια σφηκοφωλιά σαν το ΝΑΤΟ κι ο σύμμαχός σου, εισβολέας και κάτοχος της μισής Κύπρου, θέλει και τα πετρέλαια της Μοσούλης, σπαράσσεται εσωτερικά, σα βαρέλι με πυρίτιδα και μεσανατολίτικο φυτίλι αναμένο απ΄το 1947... Η αειφόρος καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί αειφόρα καταβολή φόρων αίματος λαών. Εδώ μετά τη Χιροσίμα οι Ιάπωνες στέλνουν στρατό στο Νότιο Σουδάν δοκιμάζοντας την αλλαγή στη νομοθεσία τους. ΄Εφτασαν ήδη. Τη Φουκουσίμα διορθώνουν ως ζημιά δηλαδή ; Δε νομίζω πάντως να ανησυχούν οι έλληνες επιχειρηματίες που επενδύουν στο Αρμπίλ, μεσ' το στόμα του λύκου, με αδιατάρακτες πτήσεις εν μέσω διεθνών βομβαρδισμών και διαμονή σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων...
Πως είδες το χειρισμό των τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας;
Χειραγωγημένη από πολιτικές σκοπιμότητες ως συνήθως. Είμαι βέβαιη ότι κάποιοι θα κάνουν ή θα ανανεώσουν καρριέρα πάνω στο ζήτημα.
Ο διεθνισμός θέλει να δεχόμαστε κάθε κατατρεγμένο, αλλά στην Ελλάδα όλους τους θεωρούμε κατατρεγμένους. Τι πρέπει να γίνει αν συνεχίσουν να έρχονται με τέτοιους ρυθμούς και τα βόρεια σύνορα συνεχίσουν κλειδωμένα;
Κάπου μπερδέψατε, αθελά σας ίσως, το διεθνισμό με τον κοσμοπολιτισμό. Μόνο ο δεύτερος ως κομψός φερετζές του ιμπεριαλισμού και της σύγχρονης αποικιοκρατίας, χαρακτηρίζει κατατρεγμένους τα θύματα του. Το τεράστιο πολιτικό ζήτημα που λέγεται προσφυγικό, δεν είναι φυσικό φαινόμενο, σεισμός και τσουνάμι μαζί. Γιατί ο μικρός Α''ι''λάν δεν είναι μια αθάνατη φωτογραφία αλλά ένα πνιγμένο, πεθαμένο παιδί. Η Ελλάδα ξεχνάτε, ότι εξ ανατολών είναι ανοιχτή στην άθλια εκτόξευση ανθρώπων, ωσάν να είναι "βόμβες" τους αντιμετωπίζουμε, αλλά στην ευρωπαϊκή της συνοριακή δυτική γραμμή, έχει δεχτεί φραγή ανθρωπιστικών κλήσεων. Έλεος δεν μπορεί να καταδείξει καμμιά συμφωνία- πακέτο όπου η έννοια πρόσφυγας καταπίνει δυστυχώς της έννοια άνθρωπος. Τα περί κατατρεγμού της χώρας γενικώς βοηθάνε τους φασίστες αφού ο εχθρός, είναι πρωτίστως πάντα εντός. Αν δεν λυθεί πολιτικά το ζήτημα, τότε το...πέρασμα δε σώζεται.
Η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, σαφώς αλλάζει το πολίτευμα, αλλά έχεις πει ότι το αλλάζει προς αντιδραστική κατεύθυνση. Είναι αντιδραστικό να αποφασίζει ο λαός για τον πρόεδρό του;
Σιγά τα επαναστατικά θεσμικά ωά ! Αντιδραστικό είναι να διατηρείς το ίδιο ακριβώς πολιτικό σύστημα δίνοντας στο...πόπολο για χάντρες και καθρεφτάκια έναν πρόεδρο να παίζει. Θεωρώ ότι το...πολιτειακό ζήτημα τίθεται με όρους τηλεπαιχνιδιού ταλέντων τύπου the voice. Όχι ότι θ΄ αποκτήσει κι ο λαός τη voice του, μην τρελαθούμε...
Και η τελευταία ερώτηση επί προσωπικού: Σε κατηγορούν - και συνυπογράφω - ότι είσαι πολύ επιθετική στις τηλεοπτικές σου εμφανίσεις, έναντι των συνομιλητών σου. Θα έχανες αν ήσουν πιο μειλίχια;
Αν ήταν κι εκείνοι όχι! Αλλά να βγάζουν βρωμόδοντα κι εγώ να το παίζω οδοντόκρεμα που τ΄ασπρίζει, ξεχάστε το. Ενίοτε το πάθος μου αντιπαρατίθεται στην κυνική τους απάθεια. Μιλάω όπως είμαι, με βλέπετε όπως είστε.
