Της Μαριάννας Σκυλακάκη
Άκαρπη θα χαρακτήριζε κανείς τη χθεσινή, πρώτη μέρα, της άτυπης συνόδου κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στο Σάλτσμπουργκ, με κύριο αντικείμενο το προσφυγικό. "Χρειαζόμαστε περισσότερη αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Αυτή δεν είναι απλά μια φράση κενή περιεχομένου", ανέφερε χαρακτηριστικά o Jean-Claude Juncker. Πρέπει "να σταματήσει το παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών", επισήμανε ο Donald Tusk. Πώς θα πετύχουμε όμως κάτι τέτοιο όταν η έλλειψη κατανόησης και η μετακύλιση ευθυνών ζουν και βασιλεύουν στο εσωτερικό των χωρών;
Πάρτε για παράδειγμα την Ελλάδα. Στον απόηχο των καταγγελιών για την εφιαλτική κατάσταση στη Μόρια - "ακόμη και εξάχρονα σκέφτονται την αυτοκτονία" ο τίτλος δημοσιεύματος στη γερμανική εφημερίδα TAZ- ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης επιρρίπτει ευθύνες για την κατάσταση στο hot spot στους κατοίκους της Λέσβου, δηλώνοντας ότι "η Μόρια θαμπορούσε να είχε λυθεί αν η τοπική κοινωνία έδινε τηνάδεια να επεκταθεί [...] ώστε να υπάρχει περιθώριο να διαχειριστούμε τον παραπάνω κόσμο όταν έχουμε αυξημένες ροές". Όσο για το πού πήγαν τα 1,6 δισ. ευρώπου έχει λάβει η χώρα μας για την αντιμετώπιση των ροών,κατηγόρησε μεταξύ άλλων την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει τηνπρακτική "να χρηματοδοτεί όχι απευθείας τα κράτη [...] αλλάδιεθνείς οργανισμούς με τους οποίους συνεργάζονται, όπως η Διεθνής Αμνηστία".
Όλα αυτά, με την κατάσταση στο Ιντλίμπ να αποτελεί μια εν δυνάμει ωρολογιακή ανθρωπιστική βόμβα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκάσει.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com
