Της Μαριάννας Σκυλακάκη
Δεκάδες παγκόσμιοι ηγέτες δίνουν αυτό το Σαββατοκύριακο ραντεβού στο Παρίσι για να γιορτάσουν τα 100 χρόνια από την ολοκλήρωση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Emmanuel Macron, ο οποίος αναλαμβάνει de facto ρόλο πρώτου βιολιού στην Ευρώπη, δεδομένης της προδιαγεγραμμένης πια εξόδου της Angela Merkel από την εξουσία, θα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και του εθνικισμού παγκοσμίως, μέσα από μια Σύνοδο για την Ειρήνη που έχει ως στόχο να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Είναι όμως ο πιο κατάλληλος προασπιστής των φιλελεύθερων δημοκρατικών ιδεωδών;
Κάποιοι φοβούνται ότι η πτώση στη δημοτικότητά του, που σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις -απαραίτητες και αργοπορημένες- μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζει στη Γαλλία, υπονομεύουν τις προσπάθειές του στο ευρωπαϊκό και διεθνές στερέωμα. Προσωπικά διαφωνώ. Σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία, φοβάμαι ότι οι ηγέτες-διαχειριστές μας περισσεύουν. Με όλα της τα καλά, η Angela Merkel πέρασε ένα μεγάλο μέρος της θητείας της σβήνοντας φωτιές - όχι φροντίζοντας να μην ανάψει η επόμενη.
Ο Macron έχει δείξει ότι έχει ένα πιο τολμηρό όραμα για την Ευρώπη, είναι πρόθυμος να σπάσει αυγά και χαρακτηρίζεται από μια μεγαλομανία που μπορεί μεν να ενοχλεί (και την οποία καλό θα ήταν επικοινωνιακά να μετριάσει), η οποία όμως τον ωθεί να στοχεύει σε μεγαλεπίβολες αλλαγές. Το πού θα είμαστε σε 100 χρόνια από τώρα είναι αδύνατο κανείς να το προβλέψει. Όμως έχω την αίσθηση ότι οι βάσεις για την κατεύθυνση που θα πάρουμε μπαίνουν σήμερα.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com
