Της Μαριάννας Σκυλακάκη
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι χθεσινές δηλώσεις Τσίπρα-Zaev, στον απόηχο των επαφών που είχαν στη Σόφια, παρουσιάζουν μια απόκλιση όσον αφορά τόσο τον τόνο, όσο και το περιεχόμενό τους. Καθίσταται σαφές ότι είμαστε κοντά σε μια πιθανή συμφωνία, με τον μεν πρωθυπουργό των Σκοπίων να δηλώνει ότι οι δύο πλευρές έχουν καταλήξει σε μια επιλογή, και απομένει τώρα να προβούν αμφότεροι σε διαβουλεύσεις στο εσωτερικό των χωρών τους, τον δε Έλληνα πρωθυπουργό να εμφανίζεται πιο επιφυλακτικός, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι "δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε ακόμα για συμφωνία". Εκτιμώ πάντως ότι αν βασίζεται κάπου η αισθητή αυτή απόκλιση είναι πιο πολύ στην εσωτερική διαχείριση του ζητήματος, παρά σε ουσιώδεις διαφορές.
Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να επιθυμεί διακαώς μια συμφωνία (ακόμα και "σαλαμοποίησης" του ζητήματος, όπως τον κατηγορεί η αξιωματική αντιπολίτευση), όμως αντιλαμβάνεται ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις σ'' αυτήν. Ίσως λοιπόν η αίσθηση μιας παρατεταμένης διαπραγμάτευσης να τον εξυπηρετει, οριοθετώντας τις αντιδράσεις χρονικά σ'' ένα πιο μικρό διαστημα. Δεν έχει βέβαια την ψευδαίσθηση ότι όσοι αντιτίθενται στη συμφωνία μπορούν ν'' αλλάξουν γνώμη, γι'' αυτό και δεν ενδιαφέρεται να τους πείσει. Αντιθέτως, ο Zoran Zaev οφείλει να "πουλήσει" τη συμφωνία στους Σκοπιανούς, αφενός γιατί η συνταγματική κατοχύρωση της λύσης θα είναι πιθανότατα απαραίτητη, αφετέρου γιατί για τους Σκοπιανούς είναι ξεκάθαρα μια εξέλιξη θετική. Το να αρθεί το εμπόδιο που τους κρατάει εκτός ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι μια εξέλιξη καταλυτική. Τι θα έχουμε κερδίσει εμείς στην υπόθεση αυτή; Αυτό μένει να διευκρινιστεί.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com.
