Της Μαριάννας Σκυλακάκη
Με πιο πρόσφατο παράδειγμα την άνοδο των ακροδεξιών Σουηδών Δημοκρατών στις σουηδικές εκλογές, η συμβατική σοφία των τελευταίων ετών λέει ότι στην Ευρώπη ανεβαίνει σταθερά και ανησυχητικά η εκλογική επιρροή των ακροδεξιών κομμάτων. Στη δική μας χώρα, όπου τρίτο κόμμα στις τελευταίες εκλογές είχε αναδειχθεί η Χρυσή Αυγή, υπάρχει ο κίνδυνος να αντιληφθούμε αυτό το φαινόμενο ως ενιαίο και μονοδιάστατο. “Δεν είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό. Να, δείτε, από τον Ορμπάν στην Ουγγαρία, στη Λεπέν στη Γαλλία, στο AfD στη Γερμανία…”
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Η απάντηση, όπως προκύπτει απ' την ανάλυση της σύνθεσης των κοινοβουλίων των 28 ευρωπαϊκών χωρών το 2008 και σήμερα, είναι πιο σύνθετη και ασφαλώς πιο ενδιαφέρουσα, εν όψει και της μεγάλης πολιτικής αναμέτρησης των ευρωεκλογών που έρχεται σε μερικούς μήνες.
2008 και 2018: 28 Κοινοβούλια σε Δύο Στιγμές στο Χρόνο
Η τελευταία δεκαετία, στον απόηχο μιας πολυδιάστατης κρίσης, έχει φέρει πολλές αλλαγές στον κοινωνικοπολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Τα κόμματα που απαρτίζουν το εκάστοτε εθνικό κοινοβούλιο είναι ένας καλός τρόπος να διαπιστώσουμε κατά πόσο έχει αυξηθεί η επιρροή των ακροδεξιών κομμάτων, καθώς και κάποιων άλλων μακροσκοπικών τάσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας.
Για να είμαστε σε θέση να κάνουμε συγκρίσεις, στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν δύο νομοθετικά σώματα σε μια χώρα, τα στοιχεία που συγκρίνουμε είναι αυτά της Βουλής (όχι του δεύτερου νομοθετικού σώματος όπως η Γερουσία, όπου υπάρχει), καθώς θεωρούνται κατά κανόνα πιο αντιπροσωπευτικά.
Η συνέχεια του άρθρου, εδώ.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com
