Ο Φρανκ Λάμπαρντ ήταν ο 16ος προπονητής, μόνιμος ή υπηρεσιακός, που κάθισε στον πάγκο της Τσέλσι στην εποχή του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Ο Τόμας Τούχελ, που αναμένεται να τον διαδεχθεί, θα είναι ο 17ος. Από αυτούς, δύο πέρασαν δύο φορές – ο Ζοσέ Μουρίνιο και ο Γκους Χίντινκ. Στα 18 χρόνια ιδιοκτησίας του Ρώσου μεγιστάνα, οι «μπλε» έχουν γνωρίσει τεράστιες επιτυχίες. Το πρόβλημά τους; Με εξαίρεση τα δύο πρώτα χρόνια του «Special One» στο «Στάμφορντ Μπριτζ», έκτοτε είναι πολύ κακοί στην... αντιγραφή.
Ο Αμπράμοβιτς και οι συνεργάτες του συνήθως ενθουσιάζονται με αυτό που βλέπουν να συμβαίνει σε άλλες ομάδες, σε επίπεδο συλλόγων ή εθνικές, και ονειρεύονται τη... μεταφορά του ίδιου πρότζεκτ στη δική τους. Ετσι συνέβη το 2004 με το Μουρίνιο και μετά με τον Σκολάρι, τον Αντσελότι, τον Βίλας – Μπόας, τον Κόντε, τον Σάρι και τέλος με τον Λάμπαρντ.
Η συνταγή της Πόρτο, νικήτριας του Champions League το 2004, έπιασε για δύο χρόνια στο Λονδίνο προτού ο Αμπράμοβιτς διώξει τον Μουρίνιο το 2007. Επειτα, ήταν η σειρά του μοντέλου «Βραζιλία 2002» με τον «Φελιπάο», αλλά έγινε το 2008-09 και χωρίς τους Ροναλντίνιο, Ρονάλντο, Ριβάλντο! Το 2009 επέλεξε το πλάνο «η Μίλαν του Κάρλο Αντσελότι». Παρά την κατάκτηση του νταμπλ, τον έδιωξε. Μετά προσέλαβε τον... Μουρίνιο «νούμερο δύο», Αντρέ Βίλας – Μπόας, για τον απολύσει κι αυτόν. Κι αφού το 2013 ξαναπήρε τον... αυθεντικό και τον απέλυσε τον Δεκέμβριο του 2015, στράφηκε στο πρότζεκτ «Γιουβέντους – Ιταλία» με τον Αντόνιο Κόντε. Πήγαν στα δικαστήρια αφού σε δύο σεζόν πήρε ένα πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο. Τον Μαουρίτσιο Σάρι, με τον οποίο είχαν θαμπωθεί από τον τρόπο παιχνιδιού της Νάπολι του, τον έδιωξαν το βράδυ που πήρε το Europa League.
Από το 2009 μέχρι και το 2016 οι άνθρωποι της Τσέλσι και δη το δεξί χέρι του Αμπράμοβιτς, η Μαρίνα Γκρανόφσκαϊα, είχαν στο μυαλό τους έναν προπονητή περισσότερο από όλους: τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Δύο φορές τού πρότειναν λευκή επιταγή για ν' αναλάβει την ομάδα. Μια το 2011 και άλλη μια το 2012. Στις τρεις τελευταίες προπονητικές κινήσεις της ομάδας, η «σκιά» του Καταλανού τεχνικού της Μάντσεστερ Σίτι ήταν εκεί. Λέγεται πως οι έπαινοί του για τη Νάπολι του Σάρι πριν και μετά τους αγώνες των «πολιτών» με τους «παρτενοπέι» είχαν βαρύτητα στο κέντρο αποφάσεων της Τσέλσι. Ο Γκουαρδιόλα έλεγε για τη Νάπολι πως έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.
Ο Λάμπαρντ ήταν ο «Γκουαρδιόλα της Τσέλσι». Θρύλος της ομάδας ως ποδοσφαιριστής που ήξερε τα μέσα και τα έξω του κλαμπ, όπως ο Γκουαρδιόλα όταν ανέλαβε την Μπαρτσελόνα το 2008. Δίπλα του είχε τον άλλοτε συμπαίκτη του Πετρ Τσεχ για αθλητικό διευθυντή και στήριγμα. Το όνειρο ήταν να δημιουργήσουν ένα πετυχημένο δίδυμο που θα κρατούσε για χρόνια. Οπως ακριβώς συνέβη με τον Πεπ και τον Τσίκι Μπεγκιριστάιν. Συμπαίκτες στη «Dream Team» του Γιόχαν Κρόιφ, έπειτα συνεργάστηκαν ως αθλητικός διευθυντής ο ένας και προπονητής ο άλλος στους «μπλαουγκράνα» και τώρα στη Σίτι.
Και στην επικείμενη πρόσληψη Τούχελ, όμως, εμφανίζεται η αρχική τάση της Τσέλσι να... αντιγράφει κι όχι να χαράξει το δικό της μονοπάτι, αλλά και το όνομα του Γκουαρδιόλα. Στο πρώτο σκέλος, να αναφέρουμε πως οι Γερμανοί προπονητές είναι της «μόδας» μετά τις επιτυχίες του Κλοπ στην Λίβερπουλ και της παρουσίας τριών εξ αυτών στα ημιτελικά του προηγούμενου Champions League. Ο Τούχελ ήταν ένας από αυτούς. Ο Νάγκελζμαν της Λειψίας - επίσης υποψήφιος για την Τσέλσι - και ο Φλικ της Μπάγερν ήταν οι άλλοι.
Οσον αφορά στον Γκουαρδιόλα, όταν έφυγε από την Μπάγερν Μονάχου το 2016 υπέδειξε τον Τούχελ στους Βαυαρούς ως τον καταλληλότερο για αντικαταστάτη του. Ο Γερμανός είναι πρωτοπόρος στην τακτική από την εποχή του στη Ντόρτμουντ. Το στιλ του δεν ταίριαξε στην Παρί Σεν Ζερμέν. Οι δύο τους είχαν «επικές» βραδιές στη μπιραρία Schumanns στην Οντεονσπλατς του Μονάχου, κάνοντας συστήματα πάνω στα τραπέζια με το αλατοπίπερο, τα ποτήρια και τα σερβίτσια.
