Είναι, πράγματι, αξιοπρόσεκτος ο τρόπος με τον οποίο παρακολουθούν τον Ολυμπιακό οι ανταγωνιστές του. Τον βλέπουν να απομακρύνεται όλο και περισσότερο, βάζουν κάτω τα πράγματα για να υπολογίσουν τις δικές τους δυνατότητες και αδυναμίες, ψάχνουν ρεαλιστικό τρόπο αντίδρασης και στο τέλος... τα παρατάνε! Μάλλον καταλαβαίνουν ότι... απλά δεν μπορούν.
Τα τρία τελευταία χρόνια, ο - για μια ακόμη φορά - πρωταθλητής πετάει με δικά του φτερά, αφού φρόντισε να πατήσει προηγουμένως σε στέρεες βάσεις. Δουλεύει στο ίδιο πλάνο, με τον ίδια προπονητή, τον οποίο - σε αντίθεση με το παρελθόν - κανείς δεν τολμά να ακουμπήσει. Απόλυτα φυσικό, λοιπόν, να εξελίσσεται συνεχώς, αντιγράφοντας τις πιο μοντέρνες και αποτελεσματικές μεθόδους από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κλαμπ, τις οποίες προσαρμόζει με μοναδική μαεστρία στα δικά του κυβικά.
Δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός, πως όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος, κατεβαίνει στο γήπεδο με την ίδια ακριβώς φιλοσοφία, είτε νικάει στο τέλος είτε χάνει. Δεν λέει... «α, σήμερα παίζουμε με τη Μάντσεστερ Σίτι και θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε διαφορετικά, απ’ ό,τι την Πόρτο ή τη Μαρσέιγ». Μπορεί, δηλαδή, να έχασε κάπου το... τόπι όταν αντιμετώπισε πριν λίγους μήνες τα «κομπιούτερ» του Πεπ Γκουαρδιόλα, αλλά δεν άλλαξε τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού, επειδή ο απέναντι ήταν «άπαιχτος».
Γι’ αυτό αρκετά από τα ευρωπαϊκά του παιχνίδια κρίνονται στις λεπτομέρειες - συνήθως υπέρ του. Το είδαμε και στο τελευταίο ματς με την Αϊντχόφεν. Και οι δύο ομάδες έπαιξαν με τον τρόπο που ξέρουν. Μέχρι το 88ο λεπτό προκρίνονταν οι Ολλανδοί, ώσπου έκλεψε το εισιτήριο ο Ολυμπιακός. Ετσι γίνεται, όταν έρχονται αντιμέτωποι αντίπαλοι στις ίδιες πάνω - κάτω προδιαγραφές, που δεν έχουν καμία διάθεση να ξεφύγουν από αυτό που έχουν μάθει να παίζουν.
Λέγαμε, όμως, για την αδυναμία του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ (ας αφήσουμε απ’ έξω τον Παναθηναϊκό...) να ακολουθήσουν σ’ αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός. Βλέπουμε εδώ πως είτε διαθέτουν λεφτά όπως ο Σαββίδης είτε... τσιγκουνεύονται όπως ο Μελισσανίδης, δεν βρίσκουν απαντήσεις τόσο αγωνιστικά, όσο και επιχειρηματικά. Ο ένας ξοδεύει χωρίς πρόγραμμα, ο άλλος προσπαθεί να συντηρηθεί με τα ψέματα, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει το νέο του γήπεδο. Και οι δύο, όμως, έχουν χάσει τη επαφή τους με το «κανονικό» ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, καθώς ακόμη κι αν αποφασίσουν τώρα να κάνουν τις απαραίτητες υπερβάσεις, δεν θα έχουν σοβαρά ευρωπαϊκά έσοδα για να στηριχτούν.
Το Conference League στο οποίο θα παίζουν από το καλοκαίρι, δεν προσφέρει την οικονομική δυνατότητα για αναπτυξιακά πλάνα και σοβαρές μεταγραφές. Οταν ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής ξέρει ότι αν έρθει εδώ, δεν θα έχει δυνατότητα συμμετοχής ούτε καν στο Europa League, θα προτιμήσει κάποια άλλη ομάδα του εξωτερικού με τα ίδια χρήματα που θα έπαιρνε είτε από τον ΠΑΟΚ είτε από την ΑΕΚ. Επομένως, οι δύο θα μείνουν πίσω. Μόνο ο Ολυμπιακός θα μπορεί να δελεάζει τους παίκτες που θέλει να φέρει, με την προοπτική του Champions League αλλά και μια πιθανής μεγάλης μεταγραφής.
