Η Γαλλία έχει εξασφαλίσει την πρόκρισή της στους «16» του EURO. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Δεν είναι ο μόνος. Η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια του 2018 είναι το μεγάλο φαβορί για να κατακτήσει το τρόπαιο, μα παράλληλα βρίσκεται και σε περίοδο προσαρμογής σε μια φιλοσοφία κάπως διαφορετική από εκείνη που την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου. Το αποψινό ματς με την Πορτογαλία στην «Πούσκας Αρένα» (22:00, ANT1) είναι ακόμη ένα τεστ. Μέσα στα πολλά που συνέβησαν πριν την έναρξη του τουρνουά, ο προπονητής Ντιντιέ Ντεσάν υποστήριξε πως αν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα γινόταν στην... ώρα του κι όχι έναν χρόνο μετά, η αποστολή θα ήταν διαφορετική.
Οι «τρικολόρ» πήραν το Μουντιάλ βασιζόμενοι στην άμυνά τους και κυρίως στην ασφάλεια που τους παρείχαν έξι παίκτες: ο τερματοφύλακας Ούγκο Γιορίς, οι κεντρικοί αμυντικοί Ραφαέλ Βαράν και Σαμουέλ Ουμτιτί και οι τρεις μέσοι Εν' Γκολό Καντέ, Πολ Πογκμπά και Μπλεζ Ματουϊντί. Από αυτούς τους έξι, δεν υπάρχουν στην ομάδα ο Ουμτιτί κι ο Ματουϊντί. Τους έχουν αντικαταστήσει ο Πρεσνέλ Κιμπεμπέ κι ο λιγότερο τακτικά προσηλωμένος και πιο επιθετικογενής Αντριάν Ραμπιό. Αντιλαμβανόμενος πως η αμυντική λειτουργία ενδεχομένως να μην είναι εξίσου αποτελεσματική, ο Ντεσάν κάλεσε τον Καρίμ Μπενζεμά. Η Γαλλία αποφάσισε να γίνει πιο επιθετική και πιο κυριαρχική. Η ιδέα είναι να πάρει τα καλύτερα των «δύο κόσμων». Να παραμείνει δυνατή αμυντικά, ενώ επιθετικά να γίνει πιο απρόβλεπτη και να μην έχει ως μοναδικά επιχείρηματα τις ατομικές εμπνεύσεις του Κιλιάν Εμπαπέ και του Αντουάν Γκριεζμάν ή τις στατικές φάσεις που της απέφεραν μεγάλα κέρδη στο Μουντιάλ.
Στη νίκη επί της Γερμανίας με 1-0, η Γαλλία έδειξε πως το «έχει» ακόμη αμυντικά. Ωστόσο, τόσο με τη «μάνσαφτ» όσο και στο 1-1 με την Ουγγαρία, το νέο επιθετικό της πρόσωπο δεν φάνηκε. Τότε εμφανίστηκε ξανά η «σκιά» του Ζινεντίν Ζιντάν. Οπως και το καλοκαίρι του 2018, ο «Ζιζού» είναι άνεργος μετά την αποχώρησή του από τη Ρεάλ Μαδρίτης και οι πάντες στην ποδοσφαιρική βιομηχανία γνωρίζουν πως θέλει να κάτσει στον πάγκο της Γαλλίας. Το ίδιο ίσχυε και στη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αν οι «τρικολόρ» δεν έφταναν μακριά, ο πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Νοέλ Λε Γκρε, θα του έκανε πρόταση ν' αναλάβει.
Αυτό που προσάπτεται στον Ντεσάν είναι πως δεν «λύνει» το... χειρόφρενο της ομάδας του ώστε να βγάλει το ταλέντο της και τη δημιουργικότητά της. Με λίγα λόγια με τους παίκτες που έχει και τις δεξιότητές τους, η Γαλλία θα έπρεπε να είναι πιο περιπετειώδης και λιγότερο δειλή. Κι αντί να ποντάρει σ' αυτό που άρχισε, τώρα επιστρέφει σ' αυτό που του δίνει σιγουριά. Σε μια από τις προπονήσεις ενόψει του ματς με την Πορτογαλία δοκίμασε τρεις αλλαγές, όλες τους ενδεικτικές της φιλοσοφίας του: ο Λούκας Ερναντέζ αντί του Λούκας Ντιν στα αριστερά στης άμυνας, ο Ζιλ Κουντέ αντί του Μπενζαμέν Παβάρ στο δεξί άκρο της οπισθοφυλακής κι ο Κορεντέν Τολισό αντί του Ραμπιό στη μεσαία γραμμή. Ο Ερναντέζ κι ο Κουντέ μπορούν να παίξουν στα πλάγια, αλλά στη Μπάγερν Μονάχου και στην Σεβίλλη, στις ομάδες τους, είναι σέντερ μπακ – ουσιαστικά η Γαλλία θα έχει τέσσερις στόπερ κόντρα στην Πορτογαλία! Ο Τολισό είναι ό,τι πιο κοντινό στον Ματουϊντί έχει στο ρόστερ του. Αφαιρώντας τον κίπερ Γιορίς, από τους υπόλοιπους δέκα, οι έξι θα είναι ξεκάθαρα παίκτες με την άμυνα ως το δυνατό τους στοιχείο, για να παίξουν με μια ομάδα που η Γερμανία εξέθεσε, βγάζοντας στην επιφάνεια τα αμυντικά της κενά. Ουσιαστικά μετά από δύο ματς, φαίνεται να μην επιμένει άλλο στο 4-1-2-1-2 με την πεντάδα Πογκμπά – Ραμπιό – Μπενζεμά – Γκριεζμάν – Εμπαπέ.
Το καλό για τον Ντεσάν είναι πως η πλειονότητα των ομάδων που θα βρει μπροστά της η Γαλλία στην συνέχεια του τουρνουά δεν «παρκάρουν το λεωφορείο» μπροστά από την εστία τους και έχουν τη διάθεση να παίξουν επιθετικά. Αυτό τη βολεύει γιατί έχει τον άσο στο μανίκι που ακούει στο όνομα Εμπαπέ. Ακόμη και σ' ανταλλαγή χτυπημάτων να πάνε τα παιχνίδια της, πάλι έχει τις πιθανότητες με το μέρος της. Συνέβη και στο Μουντιάλ: 4-3 την Αργεντινή στους «16» και 4-2 την Κροατία στον τελικό. Στο μεσοδιάστημα αντεπιθέσεις (2-0 την Ουρουγουάη στους «8») και στατικές φάσεις (1-0 το Βέλγιο στους «4»). Ωστόσο, ο τραυματισμός του Ουσμάν Ντεμπελέ μειώνει τις εναλλακτικές. Μένει μονάχα μια άλλη «σφαίρα», ο Κίνγκσλεϊ Κομάν. Αν η Γαλλία δεν φτάσει μακριά, τότε ίσως εκείνη η κλήση στον Ζιντάν να μην ματαιωθεί και πάλι.
