Οι Γάλλοι που παρακολουθούν από κοντά το τουρνουά του Μόντε Κάρλο, τον χαρακτήρισαν με τρεις λέξεις: φυσικός, αποφασιστικός γρήγορος. Σημείωσαν ακόμη τη σταθερότητά του σε όλο το παιχνίδι. Μπήκε από τη αρχή με πατημένο το γκάζι και δεν το άφησε παρά μόνο με το τελικό χτύπημα. Φανερό ότι το χώμα τον αγαπάει. Από τα χωμάτινα της Γλυφάδας ξεκίνησε και πάνω σ αυτά «έχτισε» από μικρός το παιχνίδι του..
Δεν έχει χάσει ως τώρα ούτε ένα σετ στο τουρνουά, αν αυτό λέει κάτι για τον τελικό της Κυριακής (15:30, COSMOTE SPORT 6). Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι ο αντίπαλός του, ο Ρούμπλεφ νίκησε δύσκολα τον Νορβηγό Ρουντ με 6-3, 7-5 στον άλλο ημιτελικό, τότε ίσως έχει ένα πλεονέκτημα. Πάντως ο Ρώσος αντιπαλός του, Νο 8 στον κόσμο, χαρακτηρίζεται αυτή τη στιγμή «υπερ-φορμαρισμένος» έχει φετινό ρεκόρ 24-4, μετράει στην καριέρα του 8 τίτλους και έχασε δύο φορές σε τελικό.
Κόντρα στον Τσιτσιπά το ρεκόρ του είναι 3-2, με νίκες στο πρώτο γύρο του US Open 2019 και στους τελικούς σε Αμβούργο 2020 και Ρότερνταμ 2021. Ο Στέφανος τον νίκησε πέρυσι στα προημιτελικά του Roland-Garros και στο round robin του ATP Finals. Μπορεί, δηλαδή, να μην έχει απέναντι Ναδάλ ή Τζόκοβιτς αλλά βρίσκει τον «χειρότερο» που θα μπορούσε να του τύχει.
"Aspire to inspire, before we expire"
— Tennis TV (@TennisTV) April 17, 2021
The Greek philosopher strikes again @steftsitsipas ⚡️#RolexMCMasters pic.twitter.com/3d4MlMY2XB
Ο Στέφανος περνάει μια πολύ περίεργη και δύσκολη φάση, όπως και οι περισσότεροι τενίστες αυτή την εποχή. Είναι υποχρεωμένος να σημαδεύει ψηλά, ενώ έχει διαλύσει τη συνηθισμένη του ζωή και τον προγραμματισμό του. Δεν είναι μόνο η ανάγκη να κινείται στα στενά όρια μιας φούσκας με τον φόβο μη τυχόν και βγει σε κάποιο τεστ θετικός στον κορονοϊό, όπως π.χ. ο Μεντβέντεφ που είχε πάει με τρελά όνειρα στο Πριγκιπάτο αλλά τα είδε να γκρεμίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αν τον ακούσουμε πώς το περιγράφει, θα καταλάβουμε: «Μου έχει λείψει να μπορώ να κινούμαι ελεύθερα χωρίς να πρέπει να παίρνω άδεια από κάποιον ή να έχω περιορισμούς για τα ταξίδια μου. Με πιάνει πονοκέφαλος με όλες αυτές τις διαδικασίες. Τα ταξίδια δεν είναι εύκολα αυτές τις μέρες. Είναι επίσης δύσκολο να δεις άλλους ανθρώπους, κοντινούς ανθρώπους και συγγενείς. Πολύ κουραστικό ψυχολογικά. Μου έχει λείψει η σταθερότητα στην καθημερινή ζωή. Τώρα η ζωή είναι κάπως αβέβαιη. Δεν ξέρω τι να πω. Πιστεύω πως η κατάσταση καλυτερεύει μέρα με τη μέρα και πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ».
Ολο αυτό το διαχειρίζεται με τον ψυχολόγο του Κώστα Περγαντή που είναι μαζί του από 12 χρονών. Δουλεύει πολύ πάνω στη συγκέντρωση με την οποία πρέπει να μπαίνει σε ένα παιχνίδι και είναι ένας τομέας στον οποίο εμφανίζεται βελτιωμένος το τελευταίο διάστημα...
