Οι παίκτες της Αναντολού Εφές αισθάνθηκαν πρακτικά αδικημένοι στον τελικό της Ευρωλίγκας του 2019 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με ολίγη γκρίνια για τη διαιτησία και την ανοχή της στη σκληρή άμυνα των Ρώσων. Πέρσι, τέτοια εποχή, ένιωσαν ηθικά χαμένοι, καθώς αν και ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου (πρωτοπόροι με ρεκόρ 24-4), είδαν τη σεζόν να ματαιώνεται λόγω κορονοϊού. Δεν το φιλοσόφησαν και πολύ... Ο κόουτς Εργκίν Αταμάν, άλλωστε, δεν είναι λάτρης αυτού που κάποιοι αποκαλούν «σκεπτόμενο» μπάσκετ, με έναν όρο που πάντως έχει πάρει και παρεξηγημένες διαστάσεις.
Στην Κωνσταντινούπολη πίστευαν απλώς στους εαυτούς τους και στη φιλοσοφία του Τούρκου προπονητή, ο οποίος παραδοσιακά λατρεύει να προσφέρει ελευθερίες στους παίκτες του στο παρκέ. Η Εφές άρχισε τη φετινή σεζόν με ρεκόρ 1-3, ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο με 8-9, όμως στο δεύτερο μισό της κανονικής περιόδου υπέστη μόλις τρεις ήττες σε 17 ματς και με ρεκόρ 24-12 τερμάτισε 3η. Το παιχνίδι της παρέπεμπε εδώ και τρία χρόνια στο γρήγορο και ελεύθερο μπάσκετ της ομάδας – «θαύμα» της Ζάλγκιρις Κάουνας του 1999. Το τρόπαιο που κατέκτησε το βράδυ της Κυριακής (30/5) κόντρα στη Μπαρτσελόνα, είχε έντονη... λιθουανική αύρα.
The TOP 5 PLAYS of the Championship Game 👀
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) May 31, 2021
'Best Plays' | @TurkishAirlines pic.twitter.com/v02pgvI9rV
Δεν είναι απλώς το θεαματικό παιχνίδι και ο «τρελός» ρυθμός. Ο θρίαμβος της Εφές στο φάιναλ φορ της Κολωνίας ήταν το παρθενικό τρόπαιο της τουρκικής ομάδας στην Ευρωλίγκα. Παράλληλα ήταν και η πρώτη φορά μετά το 1999 και τη «στέψη» της Ζάλγκιρις του κόουτς Γιόνας Καζλάουσκας που τόσο ο προπονητής όσο και όλοι οι παίκτες της «βασίλισσας» της Ευρώπης στέφθηκαν για πρώτη φορά στην καριέρα τους πρωταθλητές!
Ο 55χρονος Αταμάν έγινε ο τρίτος κόουτς με τέσσερις διαφορετικούς ευρωπαϊκούς τίτλους (Σαπόρτα το 2012 με τη Σιένα, EuroChallenge το 2012 με τη Μπεσίκτας, EuroCup το 2015 με τη Γαλατασαράι), μετά τους Ντούσαν Ιβκοβιτς και Αΐτο Ρενέσες. Επίσης, είναι ο τρίτος προπονητής με «στέμμα» Ευρωλίγκας και EuroCup, μετά τους Ιβκοβιτς (Ολυμπιακός και ΑΕΚ) και Ντέιβιντ Μπλατ (Μακάμπι και Νταρουσάφακα). Αλλά και ο τέταρτος με τρόπαια με τέσσερις διαφορετικές ομάδες. Είχαν προηγηθεί οι Ζέλικο Ομπράντοβιτς (Παρτίζαν, Μπανταλόνα, Μπενετόν, Ρεάλ, Παναθηναϊκός, Φενερμπαχτσέ), Ντούσαν Ιβκοβιτς (Παρτίζαν, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Ντινάμο Μόσχας) και Μπόζινταρ Μάλκοβιτς (Γιουγκοπλάστικα, Λιμόζ, Παναθηναϊκός και Μάλαγα).
Ο παρεξηγημένος Αταμάν έβαλε στην άκρη κάποιες από τις αρχές του, καθώς προσαρμόστηκε στο γεμάτο ταλέντο ρόστερ του και τη «φορτωμένη» περιφερειακή γραμμή των Βασίλιε Μίτσιτς, Σέιν Λάρκιν, Ροντρίγκ Μπομπουά και Κρούνοσλαβ Σιμόν. Παρέδωσε τα «κλειδιά» της ομάδας του κυρίως στους δύο πρώτους και εκείνοι οδήγησαν εκ του ασφαλούς την Εφές στο τρόπαιο, με ένα σπουδαίο ματς στον τελικό κόντρα στη Μπαρτσελόνα. Αμφότεροι είχαν έναν δύσκολο δρόμο προς την προσωπική καταξίωση, με σωματικές και ψυχικές «πληγές»...
What a back-court, they finally got their Championship!
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) May 30, 2021
Hear from @ShaneLarkin_3 and Vasilije Micic 👏#F4GLORY pic.twitter.com/q3Xo1qolx2
Ο 27χρονος Μίτσιτς, ο οποίος επιβεβαίωσε την προσωπική κυριαρχία του με τους τίτλους του MVP τόσο της regular season όσο και του φάιναλ φορ, βίωσε σοβαρούς τραυματισμούς, ανεκπλήρωτες προσδοκίες για χρόνια και ένα comeback που αποδεικνύει ότι όλα είναι πιθανά. Χτύπησε σοβαρά το γόνατό του στη Μέγκα Βιζούρα της Σερβίας, βρέθηκε στην Ευρωλίγκα με τη Μπάγερν Μονάχου, δοκιμάστηκε σε Ερυθρό Αστέρα και Τόφας Μπούρσα και το 2017 ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους τού έδωσε άλλη μία ευκαιρία.
Στη Ζάλγκιρις ο Μίτσιτς βρήκε τον εαυτό του, έδειξε το ταλέντο του και τρία χρόνια μετά «πλήγωσε» τον «Σάρας», τον οποίο βρήκε απέναντί του ως κόουτς της «Μπάρτσα» στον τελικό της Κολωνίας. Παραδέχεται πως «ο Γιασικεβίτσιους με “σμίλεψε” από την αρχή ως παίκτη» και το νέο success story του ευρωπαϊκού μπάσκετ ολοκληρώθηκε εντυπωσιακά με τη φανέλα της Εφές. Ο Μίτσιτς έχει ανοικτό τον ορίζοντα του ΝΒΑ (επιλογή στο Νο52 του ντραφτ του 2014 από τους Σίξερς, που παραχώρησαν τα δικαιώματά του στους Θάντερ) και πάντα στο μυαλό του την μητέρα του, την οποία έχασε πριν από δύο χρόνια.
Ως «ανακούφιση» χαρακτήρισε την κατάκτηση της Ευρωλίγκας ο δεύτερος σταρ της Εφές, Σέιν Λάρκιν, «έπειτα από τρία δύσκολα χρόνια». Ο 28χρονος Αμερικανός βρήκε τη μπασκετική «Γη της Επαγγελίας» του στην Τουρκία, καθώς φέρει πλέον και την τουρκική υπηκοότητα και αγωνίζεται στην Εθνική της γειτονικής χώρας. Μετά το κολέγιο του Μαϊάμι, επιλέχθηκε στο Νο18 του ντραφτ του 2013, τρεις θέσεις πίσω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Στο ΝΒΑ, σε Ντάλας, Νέα Υόρκη, Μπρούκλιν και Βοστόνη δεν βρήκε ποτέ την πραγματική ευκαιρία. Μετά το πέρασμα από τη Μπασκόνια το 2016 – 2017 και την προσωρινή επιστροφή στους Σέλτικς για μία σεζόν, υπέγραψε το 2018 στην Εφές.
Λίγο νωρίτερα είχε εξηγήσει στην ιστοσελίδα του Sports Illustrated το σύνδρομο OCD το οποίο του δημιουργεί την εμμονή να πλένει διαρκώς τα χέρια του. Αποκάλυψε πως «κάποτε έπλυνα με τόση μανία τα χέρια μου που... μάτωσαν»! Τόνισε τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπισε ως έφηβος, επειδή ο κόσμος δεν κατανοούσε το πρόβλημά του και ανέφερε τη λανθασμένη προσέγγιση του πατέρα του και άλλοτε σταρ του μπέιζμπολ, Μπάρι Λάρκιν «να μην πλένει τα χέρια του για να μην ντρέπομαι, που όμως δεν με βοήθησε». Και κατέληξε πως «όταν οι (σ.σ.: σταρ του ΝΒΑ) Κέβιν Λαβ και ΝτεΜαρ ΝτεΡόζαν μίλησαν τόσο άνετα για την ψυχική υγεία τους, ανοίχτηκα κι εγώ και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θετική».
