Θα μπορούσε να λογίζεται επιτυχία το γεγονός ότι όσοι θέλησαν να σχολιάσουν τα τεκταινόμενα στο Μουντιάλ του Κατάρ, θεώρησαν υποχρέωσή τους να εκφράσουν πρώτα τον αποτροπιασμό τους για τους χιλιάδες θανάτους μεταναστών εργατών κατά την κατασκευή των εγκαταστάσεων της διοργάνωσης.
Μόνο που ζούμε στον 21ο αιώνα και όχι στον 19ο και το να αδυνατούμε, Δεξιοί και Αριστεροί, να στηρίξουμε εμπράκτως τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου μποϋκοτάροντας μια αιμοσταγή διοργάνωση πρέπει να θεωρείται κατάντια. Πόσο μάλλον όταν η διοργανώτρια χώρα εμπλέκεται σε σειρά σκανδάλων που κλυδωνίζουν τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, εσχάτως και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Γιατί κατάντια χαρακτηρίζεται το θέαμα του προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης να τραγουδάει τη θρυλική «Μασσαλιώτιδα» μέσα στο στάδιο ενός καθεστώτος.
Τώρα που οι περισσότεροι εξασκήθηκαν στην εκλογίκευση της συνύπαρξης με όσους δεν ενστερνίζονται τις αξίες μας, όσοι έσπευσαν να δικαιολογήσουν ακόμα και την περιβολή του Λιονέλ Μέσι με το παραδοσιακό αραβικό ένδυμα που του επέβαλαν οι εμίρηδες πάνω από τη φανέλα της εθνικής του ομάδας που μόλις είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια κόσμου και αυτό όταν όλοι ξέρουμε πόσο «ιερή» είναι η φανέλα της κάθε ομάδας τώρα λοιπόν, να αρχίσουν να επιδεικνύουν την ανοχή τους και σε άλλα ζητήματα που άπτονται των δικαιωμάτων: το προσφυγικό, τα δικαιώματα των ΛΟΤΚΙ+ και όλα αυτά που αποκαλούν με περιφρόνηση «δικαιωματισμό».
Και επειδή αυτό θα τους είναι κομματάκι δύσκολο ας δοκιμάσουν κάτι άλλο: να δουν τη διαδικασία εκλογίκευσης στην οποία μπήκαν με τόση σπουδή, ως ψυχολογική άσκηση βιωματικού χαρακτήρα και να σταματήσουν να είναι τόσο επικριτικοί όταν το βλέπουν να γίνεται και για άλλα θέματα, της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.
Γιατί επί μήνες τώρα διαβάζουμε και ακούμε «δεκάρικους» περί κράτους Δικαίου από χειροκροτητές εμίρηδων ακόμα και στην Αριστερά.
Γιατί στο τέλος της ημέρας τόσο η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου όσο και η περιφρόνησή τους έχουν ένα κοινό: τον καθολικό τους χαρακτήρα. Τα δικαιώματα τα απολαμβάνουν όλοι, είναι αυτό που λέμε «καθολικά» και όχι «σχετικά».
Οι αρχές του Κράτους Δικαίου έχουν καθολική ισχύ αλλά από τη στιγμή που κάνουμε εκπτώσεις τότε αναγνωρίζουμε, αυτομάτως, το δικαίωμα να εκλογικεύεται ό,τι συμβαίνει γύρω μας στην Ελλάδα και τον κόσμο. Και εδώ βάζουμε τελεία. Εξάλλου, όσοι διάβασαν όλα τα παραπάνω κατάλαβαν πολύ καλά σε τι αναφερόμαστε.
