«Τον ελέφαντα στο δωμάτιο» σήκωσε το δάχτυλο και τον έδειξε με το χθεσινό του άρθρο ο Σάκης Μουμτζής, θέτοντας δημοσίως το ερώτημα αν η ΝΔ, μετά τις πρόσφατες προσχωρήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ σε αυτή, πρέπει να προχωρήσει σε ανάλογες κινήσεις στα Δεξιά της.
Είναι μια εύλογη ερώτηση;
Ναι αλλά και όχι.
Ναι γιατί κάθε ψήφος στις εκλογές της απλής αναλογικής θα μετρήσει και ίσως είναι και πολιτικά δίκαιο, αν και η έννοια της δικαιοσύνης στην πολιτική είναι εξόχως προβληματική.
Όχι γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι το δεξιό/συντηρητικό κόμμα της χώρας οπότε, τυχόν, πρόσκληση σε στελέχη στα δεξιά της λειτουργεί ταυτόχρονα και ως παραδοχή ότι έχει για κάποιο λόγο «αλλοιωθεί» ο ιδεολογικός της πυρήνας. Και κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.
Δύο είναι οι παράγοντες που κατά τη γνώμη μας πρέπει να αξιολογηθούν προκειμένου να ληφθεί η σωστή απόφαση.
Ο πρώτος είναι η εκλογική συμπεριφορά των δεξιών ψηφοφόρων. Η υπογράφουσα έχει μελετήσει σε βάθος και επί σειρά ετών την ιστορία της ελληνικής Δεξιάς και την πολιτική συμπεριφορά των δεξιών ψηφοφόρων.
Ο δεξιός ψηφοφόρος έχει την εξής ιδιαιτερότητα: είναι δευτερεύον για εκείνον το αν θα εκφραστεί με όρους ιδεολογικούς.
Οι απεγνωσμένες προσπάθειες των τελευταίων ετών από συγκεκριμένους κύκλους να σφυρηλατηθούν ταυτότητες στη βάση του νατιβισμού με αφορμή ζητήματα όπως το προσφυγικό/μεταναστευτικό, το Μακεδονικό αλλά και την πανδημία και την εμβολιαστική εκστρατεία, επί της ουσίας, δεν έχουν τελεσφορήσει.
Ο δεξιός ψηφοφόρος θέλει να βλέπει τον εκπρόσωπό του στη Βουλή, να τον επισκέπτεται στο γραφείο του για να του λύνει τα προβλήματα. Η σχέση του με την πολιτική παραμένει «παραδοσιακή» για να το θέσουμε εύσχημα.
Αυτό σημαίνει πως ό,τι και να λέει στο περιβάλλον του, ό,τι και να γράφει στα σόσιαλ μήντια, ο δεξιός ψηφοφόρος θα ποντάρει στην ομάδα που κερδίζει.
Όχι πως παραβλέπουμε τη δημοσκοπική άνοδο σχηματισμών όπως της Ελληνικής Λύσης όμως αυτούς δεν τους αντιμετωπίζεις εντάσσοντάς τους στο κόμμα. Υπάρχουν άλλες, αποτελεσματικότερες μέθοδοι γι αυτούς που η ΝΔ ως το εμπειρότερο από το '74 κόμμα ξέρει, αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος να αναλάβει αυτή τη δουλειά.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που ήταν στη Νέα Δημοκρατία και τα προηγούμενα χρόνια έθεσαν εαυτούς εκτός κόμματος.
Ο ένας γιατί καθύβριζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη από την επόμενη ημέρα της εκλογής του στην προεδρία της ΝΔ ο άλλος επειδή η ηγεσία έπρεπε να τον εντάξει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για να αντιληφθεί ότι τα νούμερα παραμένουν για πάντα νούμερα. Η δεύτερη περίπτωση είναι αδιανόητο να επιστρέψει, την πρώτη, τη βλέπουμε πιο θετικά γιατί πρόκειται περί φωνακλά λαϊκοδεξιού που όμως δεν έχει εκφράσει ποτέ αντισημιτικές και άλλες ρατσιστικές απόψεις.
Κάθε περίπτωση πρέπει να εξετασθεί ξεχωριστά αφού βέβαια αναγνωριστεί ότι όλοι αυτοί κουβαλάνε αποκλειστικά τη δική τους ψήφο και η επιστροφή τους στη Νέα Δημοκρατία είναι μια κίνηση μεγαλοθυμίας του προέδρου ενόψει μιας νέας μεγάλης νίκης του κόμματος που έτσι κι αλλιώς αυτό θα την καταφέρει. Και χωρίς αυτούς.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά έχουν χειριστεί το δεξιό ακροατήριο κυριολεκτικά άψογα. Τόσο η στάση του στα Ελληνοτουρκικά όσο και στο Μεταναστευτικό δεν έχει αφήσει κανένα περιθώριο σε γκρίνιες.
Το άνοιγμα σε ομάδες πληθυσμού όπως οι ΛΟΑΤΚΙ ή οι Ρομά κατά βάθος προκαλούν ανακούφιση στο συντηρητικό ακροατήριο, άσχετα αν δημοσίως γκρινιάζουν.
Βλέπετε, και οι συντηρητικές οικογένειες έχουν ομοφυλόφιλα παιδιά και κατά βάθος αισθάνονται καλά που η κοινωνία θα έχει χώρο και γι αυτά ενώ αντίθετα από όσα ισχυρίζεται η Αριστερά η μισανθρωπία δεν είναι ίδιον της Δεξιάς.
Να διευρυνθεί η Νέα Δημοκρατία προς τα δεξιά, λοιπόν;
Πολύ προσεκτικά και επιλεκτικά αφού όλοι οι εκ δεξιών αξιοποιήσιμοι, στην πραγματικότητα δεν έχουν να φέρουν τίποτα περισσότερο από τη δική τους ψήφο και τυχόν λανθασμένες επιλογές θέτουν σε κίνδυνο τη στήριξη από το Κέντρο.
