Με τις πρόσφατες προσχωρήσεις στελεχών της Κεντροαριστεράς στη Νέα Δημοκρατία φάνηκε πως σταθερή επιλογή της ηγεσίας της είναι η απόκτηση ερεισμάτων και σε αυτόν τον χώρο. Πιθανόν αυτή η τακτική να έχει και συνέχεια, αρκετά πιο θεαματική, αλλά αυτό θα φανεί στην πορεία προς τις εκλογές.
Είθισται τα μεγάλα κόμματα να κάνουν τέτοιες μεταγραφές, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι αμφίπλευρες. Ήταν μια τακτική που εγκαινίασε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του 1970 και ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν τον Οκτώβριο του 1989, ενέταξε στο ΠΑΣΟΚ ταυτόχρονα τον Γιάννη Μπούτο, από τον χώρο της Κεντροδεξιάς και τους Μανόλη Γλέζο, Αντώνη Μπριλλάκη και Μάρκο Βαφειάδη, από τον χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς. Ήταν μια θεαματική κίνηση με δεδομένο τον χρόνο που έγινε. Κάτι ανάλογο έκανε και ο γιός του, ο Γιώργος Παπανδρέου, με τις μεταγραφές των Ανδριανόπουλου, Μάνου και Μίμη Ανδρουλάκη, το 2004.
Οι ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων επιδιώκουν τις αμφίπλευρες διευρύνσεις, που έχουν τη δική τους δυναμική, για δύο λόγους:
1. Θέλουν να δείξουν πως η επιρροή τους δεν είναι μονόπλευρη. Πως η ακτινοβολία τους διαχέεται και προς τα δεξιά τους και προς τα αριστερά τους. Εκπέμπουν την αυτοπεποίθηση του νικητή, που δε φοβάται να ανανεωθεί, έστω συμβολικά. Έτσι, προσπαθούν να περιορίσουν τη δύναμη των κομμάτων που κινούνται σε όμορους πολιτικά χώρους, κερδίζοντας συγχρόνως το επικοινωνιακό παιχνίδι. Οι ηχηρές μεταγραφές πάντα εντυπωσιάζουν.
2. Θέλουν να τηρήσουν τις ισορροπίες. Γιατί μια μονόπλευρη διεύρυνση, μπορεί να εκληφθεί ως μια απόπειρα να αλλάξει ο ιδεολογικός προσανατολισμός του κόμματος, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση του με μερίδα των παραδοσιακών ψηφοφόρων του. Η ισορροπία είναι το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής.
Η Νέα Δημοκρατία προφανώς θα εντάξει στις γραμμές της και στα ψηφοδέλτιά της και άλλα στελέχη που προέρχονται από την Κεντροαριστερά. Μια ανάλογη κίνηση θα γίνει και προς στελέχη που βρίσκονται στα δεξιά της; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα υιοθετήσει την πολιτική της αμφίπλευρης διεύρυνσης;
Μέχρι στιγμής δε φαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα. Στελέχη από τον χώρο που βρίσκεται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας προφανώς και υπάρχουν-δεν αναφέρομαι σε φθαρμένες από τον χρόνο και τις περιστάσεις προσωπικότητες-- και τα οποία θα μπορούσαν να θέσουν ένα ανάχωμα σε διαρροές προς αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια, οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν πως υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα τέτοιων διαρροών. Όμως επειδή η αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές μπορεί να χαθεί οριακά, ίσως θα έπρεπε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να κινηθεί στα βήματα των αμφίπλευρων διευρύνσεων έγκαιρα, για να μην τρέχει την τελευταία στιγμή, πιεζόμενη από τα γεγονότα.
