Ξέρω ανθρώπους που όρμησαν πρώτοι - πρώτοι να πάρουν την επιδότηση για αλλαγή ψυγείου ή κλιματιστικού. Κι αφού το πήραν, είπαν ένα «σιγά μωρέ» αν και η αξία του ισοδυναμούσε με ένα μισθό τους και δεν καταδέχτηκαν ποτέ να πάνε μέχρι το κατάστημα των ηλεκτρικών συσκευών. Άφησαν την επιταγή στο συρτάρι τους ώσπου εξέπνευσε η προθεσμία. Υπήρχαν άλλοι που ήθελαν πράγματι να πάρουν ένα καινούριο κλιματιστικό ή έναν καταψύκτη και δεν μπόρεσαν εξ αιτίας αυτών που τα πήραν και δεν τα εκμεταλλεύτηκαν.
Ξέρω τύπους που διαγκωνίστηκαν για να λάβουν το 150άρι για διακοπές στη Σάμο ή στην καμένη βόρεια Εύβοια, κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο και δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να το αξιοποιήσουν. Ήδη το έχουν καταχωνιάσει κάπου στο σπίτι δίχως να θυμούνται που, ενώ κάποιοι άλλοι θα περνούσαν υπέροχα πηγαίνοντας σε κείνα τα μέρη και δεν πήγαν τελικά διότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Ξέρω τύπους που φαγώθηκαν ή ξενύχτησαν μπροστά στο κομπιούτερ τους για να πάρουν τα βάουτσερ για τη βενζίνη του, τα χρησιμοποίησαν ασφαλώς και μετά ξέσπασαν σ’ ένα υβρεολόγιο για την κυβέρνηση που δε δίνει τίποτα για να βοηθήσει τον λαό. Δεν είπα να ξεσπάσουν σε δοξαστικούς, δικαίωμα τους είναι να λένε και να ψηφίζουν όποιον γουστάρουν, όμως τουλάχιστον ας μη βρίζουν. Και τους άλλους που αφαιρούν τη δυνατότητα από συμπατριώτες τους να απολαύσουν αυτό που οι ίδιοι δε θέλουν αλλά παραλλήλως το μπλοκάρουν, πώς να τους χαρακτηρίσω;
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι πιο πολύ κι από αχάριστος λαός,. Είμαστε βουλιμικός λαός. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, κι εγώ τα ίδια σκ@@ά είμαι. Μόλις ακούσω για κάποια προσφορά ή διευκόλυνση πρώτος- πρώτος τρέχω, για να καταλάβω λίγο αργότερα ότι δεν την έχω και τόσο ανάγκη όσο έδειχνε η αρχική μου φούρια. Επίσης, όσα κι αν έχω στην τσέπη μου, πάλι νιώθω πάμφτωχος και ανασφαλής, πάντα θέλω παραπάνω και άλλα παραπάνω.
Το είδα και πρόσφατα στους ελεύθερους επαγγελματίες που ξέσπασαν σε διαμαρτυρίες για την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των ασφαλιστικών τους εισφορών. Βγήκαν οι φορείς της αγοράς, οι μαγαζάτορες κοντολογίς και φώναζαν ότι είναι αδιανόητο σε περίοδο μείωσης του τζίρου τους να αυξάνονται οι εισφορές τους. Και τα λένε αυτά, όταν η ανάπτυξη του 7,5% στηρίχθηκε κυρίως στην αύξηση της λιανικής κατανάλωσης. Αφήνω τις επιστρεπτέες που δε θα επιστραφούν ποτέ. Τώρα θέλουν παγωμένες εισφορές, αλλά σε μερικά χρόνια θα φωνάζουν ότι με τις συντάξεις αυτές (που έχουν την αναλογία των πληρωμένων εισφορών) δεν μπορούν να ζήσουν.
