Έχω μια ατομική επιχείρηση που το τυπικό της αντικείμενο είναι «υπηρεσίες συντάκτη Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης». Έτσι μας έχει καταχωρημένους η εφορία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το γνωστό «μπλοκάκι», το οποίο διατηρούσα επί χρόνια διότι πέραν της πρώτης μου δουλειάς σε κάποιο κανάλι, το χρειαζόμουν για κανένα συμπληρωματικό εισόδημα. Κάποιο κομμάτι σε περιοδικό, συγγραφικά δικαιώματα από βιβλία, παρουσιάσεις συνεδρίων, εκδηλώσεων, κλπ. Καμιά φορά έκοβα τρεις αποδείξεις όλο τον χρόνο, καμιά φορά παραπάνω.
Μικρά ποσά σε σχέση με τους μισθούς μου. Όταν ένα περιοδικό πληρώνει 150-200 ευρώ για ένα μεγάλο ρεπορτάζ, πόσα 150άρια να κόψει κανείς τον μήνα για να ξεπεράσει τα 1000 ευρώ του κανονικού του μισθού; Πάντα όμως αυτά τα λεφτουδάκια ήταν το συμπλήρωμα μας, το κάτι παραπάνω. Αν θέλετε ήταν και η σπατάλη μας, όποτε τα βρίσκαμε. Έτσι λειτουργούσε η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων κι έτσι συνεχίζει, απλώς το παλιό εβδομαδιαίο περιοδικό έχει αντικατασταθεί από το σάιτ. Η λογική είναι η ίδια.
Όταν ερχόταν η στιγμή να κάνω τη φορολογική μου δήλωση, ο δικός μου λογιστής ήταν αυστηρός. Αρνιόταν να μου βάλει έξοδα που δεν προβλέπονταν τυπικά ή δεν υπήρχαν καν, μου ‘λεγε ότι αν με τσακώσουν θα πλήρωνα είκοσι φορές το «κέρδος» των παρατυπιών μου. Εγώ φοβόμουν και ακολουθούσα τη συμβουλή του λογιστή μου, οι υπόλοιποι συνάδελφοι όμως με ψιλο-έλεγαν μέχρι και βλάκα. Εν τέλει μάλλον είχαν δίκιο, ούτε σε μένα (που δήλωνα κέρδη) έγινε ποτέ έλεγχος, αλλά ούτε και σε κανέναν από τους γνωστούς μου που δήλωναν ζημιές.
Πορευτήκαμε όμως έτσι (ως χώρα και ως εφορία και ως κλάδοι) τριάντα-σαράντα χρόνια, μ’ εμάς τους ελεύθερους επαγγελματίες να ψευτοκλέβουμε και την εφορία να εισπράττει τα χαμένα της με άλλους τρόπους. Μας έχωσε επί μνημονίου το χιλιάρικο σε κάθε επιχείρηση ως τέλος επιτηδεύματος και ήρθαν όλα στα ίσα τους. Εμείς πληρώναμε αυτά τα λίγα που κλέβαμε κι η εφορία εισέπραττε τα κλεμμένα δίχως να ελέγχει, μιλάμε για αστείες καταστάσεις.
Αυτό δεν γινόταν να συνεχιστεί. Εγώ να δηλώνω ότι παραθέτω είκοσι επαγγελματικά γεύματα τον μήνα άρα βάζω τους λογαριασμούς στα έξοδα και βγαίνω ελλειμματικός, με την εφορία να αρκείται στο χιλιαρικάκι που μου παίρνει τον χρόνο δίχως να κουνήσει το δακτυλάκι της. Δεν ξέρω αν με τα τωρινά μέτρα Χατζηδάκη αυτό θα κοπεί κάποια στιγμή και όλοι μας θα φορολογούμαστε δίκαια ανάλογα με αυτά που βγάζουμε, όμως κι αυτό που υπήρχε ως τώρα ήταν παραλογισμός. Ελπίζω ότι πρόκειται για μεταρρύθμιση που μεσοπρόθεσμα θα αποδώσει και στον τομέα της αύξησης των εσόδων αλλά και στην εμπέδωση της φορολογικής δικαιοσύνης.
