Είχα γράψει προχθές ότι ο Κασσελάκης φοβάται την απήχηση του Πολάκη στην εναπομείνασα βάση του Σύριζα, σας εξομολογούμαι πάντως ότι δεν περίμενα να διαγράψει έτσι ψυχρά τη Λινού για να τον εξευμενίσει. Τελικά, αυτός ο Σύριζα δεν θα πάψει ποτέ να μας αφήνει με ανοικτό το στόμα και ως φαίνεται, όσο μικρότερος και ασθενέστερος θα γίνεται, τόσο μεγαλύτερες εκπλήξεις θα μας επιφυλάσσει.
Τελικά, μ’ αυτή την ιστορία φθάσαμε στο αδιανόητο. Ο αρχηγός διαγράφει τον βουλευτή επειδή μια συντρόφισσα του βουλευτίνα τον κατηγορεί (κλαίγοντας) ως κακοποιητή γυναικών κι ύστερα διαγράφει τη συντρόφισσα επειδή ο διαγραμμένος κακοποιητής την κατηγορεί (βρίζοντας) ότι είναι κλέφτρα. Αυτά είναι πρωτοφανή πράγματα, εξωφρενικά. Αν συνέβαιναν σε κάποιο γειτονικό σπίτι, θα καλούσαμε κατ’ ευθείαν το ΕΚΑΒ να βάλει σε όλους ζουρλομανδύα και να τους μεταφέρει στο Δρομοκαΐτειο.
Σκεφτείτε μάλιστα ότι τούτα τα ανήκουστα, δεν αποτελούν τη βασική εστία αναταραχής στο κόμμα, αλλά μια μάλλον δευτερεύουσα. Πρωτεύουσα είναι η σύγκρουση του Κασσελάκη με τους Τσιπρικούς «87», που πιθανότατα θα οδηγήσει σε νέα προσφυγή στη βάση του κόμματος για να εκλέξουν (πάλι) αρχηγό. Κουλουβάχατα.
Βεβαίως παράγουν θέαμα. Γέλιο, λύπηση, συγκατάβαση, σε μερικούς άγρια χαρά. Το μόνο που δεν παράγουν είναι πολιτική. Ναι, αλλά δεν έχουν τη σφραγίδα κωμωδιακού θιάσου, κόμμα του ελληνικού Κοινοβουλίου διατείνονται ότι είναι. Όταν όμως ένα ρεπορτάζ για το τι είπε ο Φάμελλος και η Γεροβασίλη σε μια ιστοσελίδα κάνει 1.000 κλικ και μια φωτογραφία του Στέφανου με τον Τάιλερ να μπαίνουν σε μπιτσόμπαρο στον Πλατανιά κάνει 20.000, έχει τελειώσει η πλάκα. Γενικώς, κάπως έτσι τελειώνουν όλα μ’ ένα κόμμα που κάποτε διέπρεψε ως δύναμη και ως φόβητρο.
Η πολιτική βέβαια (όπως και η φύση) απεχθάνεται τα κενά. Σπεύδει αυτόματα να τα καλύψει. Έτσι θα γίνει και τώρα. Κάποιος θα πάρει τη θέση των αποτρελαμένων που στα καλά καθούμενα άρχισαν να αλληλοδέρνονται, να αλληλοδιαγράφονται και να αλληλοπαντρεύονται τουρλού-τουρλού. Είναι ιστορική ευκαιρία για το Πασόκ, διότι ο χώρος της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας θα συνεχίσει να υπάρχει. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι και εκεί δεν θα μεταλλαχθούν σε ύστερο-Σύριζα. Επτά υποψήφιους αρχηγούς έχουν κι εκεί, μην το ξεχνάμε.
Στην άλλη πλευρά του φάσματος υπάρχει βέβαια και η ακροδεξιά, αλλά η διερεύνηση των δυνατοτήτων της δεν είναι του παρόντος κειμένου. Επιφυλάσσομαι. Τέλος, το μέγα ερωτηματικό συνεχίζει να είναι η κυβερνητική πολιτική και η στιβαρότητα της ΝΔ ως κόμμα. Κάτι θα προσπαθήσει να μαζέψει ο Μητσοτάκης τώρα στη ΔΕΘ, για να δούμε…
