Αν σας πω τώρα ότι εγώ δεν καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίον η υπόθεση Καϊλή φέρνει πιο κοντά τον Ανδρουλάκη με τον Τσίπρα, θα με θεωρήσετε βλάκα; Δεν λέω ότι δεν βλέπω αυτό το ταγκουδάκι που άρχισαν να χορεύουν εσχάτως οι δυο τους με πρωτοβουλία του Νίκου, ασφαλώς το βλέπω. Όμως σας εξομολογούμαι ότι δεν μπορώ να το καταλάβω, δεν δύναμαι να ανιχνεύσω την αιτία και τον βαθύτερο σκοπό αυτού του πολιτικού αγκαλιάσματος.
Να μου λέγανε ότι η υπόθεση της παρακολούθησης Ανδρουλάκη δημιούργησε ψυχολογικό χάσμα ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, θα το κατανοούσα πλήρως. Και θα απαντούσα ότι αυτά τα χάσματα είναι πληγές που συχνά θεραπεύει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Αλλά, συμπαθάτε με, αυτό με την Καϊλή που έσπρωξε τον Ανδρουλάκη να κολλήσει στον Τσίπρα, αδυνατώ να το καταλάβω. Στα μάτια μου δεν έχει λογική.
Τι στο καλό, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ άλλαξε τη στρατηγική του; Αποφάσισε δηλαδή ότι δεν τον ενδιαφέρει να γίνει το κόμμα του ο δεύτερος μεγάλος πόλος του πολιτικού μας συστήματος; Αυτό δεν επιδίωκε από την πρώτη μέρα που κατέλαβε την αρχηγική καρέκλα του; Υπηρετώντας αυτή τη στρατηγική δεν έλεγε αυτά τα ισαποστάκικα, έχοντας αυτό κατά νου δεν ένιωθε υποχρεωμένος να κατακεραυνώνει ισομερώς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, Μητσοτάκη και Τσίπρα;
Τώρα δηλαδή τι λέει; «Θα πάω να κάνω κυβέρνηση συνεργασίας με τον Τσίπρα, αφού ο βασικός μου στόχος είναι να βρεθεί η ΝΔ στην αντιπολίτευση»; Κι αν το σχεδιάζει αυτό, ποιον απώτερο στόχο έχει για το κόμμα του; Να υπερφαλαγγίσει τον συνέταιρο του ενώ θα κυβερνούν μαζί ή αποφάσισε τελεσίδικα ότι το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει μικρό τρίο κόμμα, οπότε του μένει να επιλέξει αν θα είναι συμπλήρωμα της αριστεράς ή της κεντροδεξιάς;
Αλλά για να έχει πάρει μια τέτοια στρατηγική απόφαση κυβερνητικής σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να είναι πεπεισμένος ότι ο Αλέξης θα κερδίσει (έστω με μια ψήφο) τον Μητσοτάκη στην πρώτη κάλπη. Διαφορετικά, ο ίδιος ο Τσίπρας έχει εξηγήσει ότι δεν σκοπεύει να προσπαθήσει καν να σχηματίσει κυβέρνηση ηττημένων. Πιστεύει ο Ανδρουλάκης ότι ο Τσίπρας πάει για νίκη; Αν ναι, με γεια του με χαρά του, αλλά μάλλον πετάει στα σύννεφα.
Αλλά πάλι κάτι δεν μου κολλάει. Έστω ότι ο Νίκος αποφάσισε να κάνει τέτοια στρατηγική στροφή. Η Καϊλή, τι δουλειά έχει μ’ αυτό; Τα άρπαξε η Εύα ή ο άνδρας της απ’ το Κατάρ και αυτό ώθησε τον Ανδρουλάκη να σφιχταγκαλιαστεί με τον Τσίπρα; Αλλόκοτο, παλαβό, δεν βγάζει νόημα. Εκτός κι αν πρόκειται για μια out of the blue δικαιολογία, που έψαχνε από καιρό και την βρήκε μέσω του Κόλπου. Μ’ αυτή την απορία θα μείνω.
