Όλοι έχουμε συναντήσει στο διάβα της ζωής μας, ανθρώπους αγενείς, με βάρβαρη συμπεριφορά, η οποία αγνοεί κάθε γραπτό και άγραφο νόμο της κοινωνικής ζωής. Περιφρονούν την προσωπικότητα του άλλου, τον προσβάλλουν, επιδιώκουν παντί τω τρόπω να τον ταπεινώσουν και να τον εξοντώσουν ηθικά, να λυγίσουν τη βούληση και θέλησή του να αντισταθεί στην επίθεση που δέχεται.
Το χθεσινό επεισόδιο με τις χυδαιολογίες του Π. Πολάκη κατά τη συνεδρίαση κοινοβουλευτικής επιτροπής, όταν επιτέθηκε απρόκλητα σε μία συνεργάτιδα του υπουργού Υγείας, είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές υποθέσεις κακοποιητικής, λεκτικής βίας απέναντι σε εργαζόμενους που εκτελούν το έργο τους. Η πράξη αυτή γίνεται ακόμη πιο απεχθής από το γεγονός πως η εν λόγω εργαζόμενη πάσχει από συγκεκριμένη νόσο και παλεύει με αξιοπρέπεια.
Θα ρωτήσει κάποιος, μα τώρα τον μάθατε τον Πολάκη; Η απάντηση είναι: όχι. Τον ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που υπερηφανευόταν πως κρατούσε διπλά βιβλία την εποχή που ήταν δήμαρχος, όταν με διάφορους άλλους θιασώτες θεωριών συνωμοσίας έψαχνε μεσοπέλαγα να βρει πού πόντισαν τα όπλα μαζικής καταστροφής του Άσαντ. Τον είδαμε στις πλατείες των αγανακτισμένων, στις διαδηλώσεις και τις δηλώσεις με τις οποίες «φιλοτέχνησε» το προσωπικό του προφίλ ως «αυθεντικός brutal άντρας» που δεν μασάει τα λόγια. Το εκλογικό σώμα και συγκεκριμένα οι σώγαμπροι από το αυριανιστικό ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος τον αντάμειψαν με μία θέση στο κοινοβούλιο, ενώ ο μέντορας του, Αλέξης Τσίπρας, τον διόρισε αναπληρωτή του Υπουργείου Υγείας, όπου έδινε συνεντεύξεις καπνίζοντας. Εδώ ταιριάζει η παροιμία: όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Η συμπεριφορά του Πολάκη εξ αρχής ήταν προσβλητική τόσο για το δημοκρατικό πολίτευμα, όσο και για τον κοινοβουλευτισμό στη χώρα μας. Έχει προκαλέσει άπειρα, απαράδεκτα επεισόδια με ύβρεις, προσβολές και ταπεινώσεις εναντίον όλων όσων θεωρεί πως είναι εχθροί του. Για τον Πολάκη, δεν υπάρχουν πολιτικοί αντίπαλοι, μόνο εχθροί και στόχος του είναι η εξόντωση τους. Σας θυμίζει, μήπως, κάποιους από τη μακρινή δεκαετία 1940 - 1949; Μέσα πέσατε. Αυτή ακριβώς είναι η νοοτροπία του. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φράση: ας κλείσουμε φυλακή δέκα από αυτούς και θα κερδίσουμε τις εκλογές, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Novartis, η μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία στα 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Χωρίς καμία αιδώ και ηθική αναστολή ο Πολάκης αποτελεί όνειδος για το πολιτικό σύστημα της χώρας, κυρίως όμως για εκείνους που τον περιμάζεψαν, τον ανέχτηκαν και τον ανέδειξαν στα ψηλά κομματικά αξιώματα, επιβραβεύοντας έτσι την ιταμή και ποταπή συμπεριφορά του.
Η διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ημιτελές μέτρο. Ο Πολάκης θα συνεχίσει να μετέχει στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος, με απρόβλεπτες αντιδράσεις. Αυτές, όμως, θα τις λουστούν, εκείνοι που μέχρι σήμερα τον ανέχονταν.
