Η συμπερίληψη είναι μία έννοια δημοκρατική, φιλελεύθερη και ανθρώπινη. Οι δυτικές κοινωνίες, μετά από μακροχρόνια παρατήρηση, διαπίστωσαν πως υπάρχουν ομάδες του πληθυσμού που παραμένουν αόρατες και η φωνή τους δεν ακούγεται. Αποφάσισαν, λοιπόν, να ασχοληθούν και να δουν πως μπορούν να βοηθήσουν αυτούς τους συνανθρώπους και συμπολίτες μας. Δικαίως, αποφάσισαν ταυτόχρονα σε μια πιο δίκαιη ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου προς ανακούφισή τους.
Ποιες είναι αυτές οι ομάδες; Τα άτομα με ειδικές ανάγκες για τα οποία προβλέπεται ο προσωπικός βοηθός, τα διάφορα επιδόματα και φοροαπαλλαγές, καθώς και στοχευμένη προσπάθεια ένταξής τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Είναι τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και με την κατάλληλη εκπαίδευση μπορούν να γίνουν λειτουργικά και, γιατί όχι, έχουν πολλά να προσφέρουν με το εκ γενετής ειδικό χάρισμα που έχουν. Είναι οι ψυχικά νοσούντες, οι οποίοι παρέμεναν έγκλειστοι σε φρικτά ιδρύματα, αποκομμένοι από τη ζωή, τη στιγμή που η δημιουργία ξενώνων εντός του αστικού ιστού, τους έδινε μια ευκαιρία κοινωνικοποίησης, αλλά και αποδαιμονοποίησης της νόσου. Είναι οι ευάλωτες κοινωνικά και οικονομικά οικογένειες που χρήζουν βοηθείας για να ορθοποδήσουν ξανά. Είναι οι τοξικοεξαρτημένοι για τους οποίους έχει ληφθεί μέριμνα, αλλά έχουν να γίνουν πολλά ακόμη. Και τόσες άλλες ομάδες που ο χώρες δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ. Η συμπερίληψη αφορά όλους αυτούς και πολλούς άλλους ακόμη.
Το «καπέλωμα» της έννοιας από τα ακραία στοιχεία της Woke culture και κυρίως από το κίνημα των trans είναι πολλαπλώς επιζήμιο τόσο για την ίδια τη συμπερίληψη, όσο και για εκείνους που έχουν κάνει λάβαρο των διεκδικήσεων τους, είτε είναι λογικά και δίκαια, είτε παράλογα και εξωφρενικά.
Πριν μερικές ημέρες κατά τη διάρκεια του Lesbian Pride στο Βερολίνο, trans επιτέθηκαν και ξυλοφόρτωσαν γυναίκες που συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή. Η αστυνομία διέλυσε την αντιδιαδήλωση και προέβη σε συλλήψεις.
Στο Λονδίνο το εφετείο της πόλης δικαίωσε μία trans και ακύρωσε το πρόστιμο που της είχε επιβληθεί επειδή χρησιμοποιούσε τα διάσημα διώροφα λεωφορεία χωρίς εισιτήριο, με το αιτιολογικό ότι πριν δύο χρόνια είχε η ίδια δηλώσει πως νιώθει λεωφορείο και πως αυτή είναι η ταυτότητα της.
Το αποκορύφωμα, όμως της παράνοιας που ζούμε ήταν η απόφαση της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, να επιτρέψει σε δύο γεννημένους άντρες που δηλώνουν γυναίκες να αγωνιστούν στο άθλημα του μποξ, παρά την περί του αντιθέτουν απόφαση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μποξ που τους είχε αποκλείσει με τεκμηριωμένη εισηγητική έκθεση και όλα τα σχετικά.
Έτσι, βλέπουμε άντρες κατά δήλωση τους trans να σαπίζουν στο ξύλο γυναίκες πάνω στο ρινγκ, καθότι από όλες τις πλευρές, βιολογικές, σωματικές και ισχύος είναι πολύ πιο δυνατοί και, κυρίως, ανελέητοι. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: αυτό επιδιώκει η λεγόμενη συμπερίληψη; Η απάντηση, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αρέσει σε πολλούς.
Το «καπέλωμα» της έννοιας συμπερίληψης, όπως αναφέρω και πιο πάνω, αφενός θα προκαλέσει την αντίδραση μεγάλου τμήματος των δυτικών κοινωνιών (και ας μη βιαστεί κανείς να τους χαρίσει στην ακροδεξιά ή στον τραμπισμό) και, αφετέρου θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά (ίσως και πισωγύρισμα, οπισθοδρόμηση) στον αγώνα της LGDB+ κοινότητας, η οποία πλέον βρίσκεται σε αμυντική θέση έναντι των επιθέσεων που έρχεται. Το επίμαχο θέμα, όμως, είναι πως εμείς που αντιμετωπίζουμε με σκεπτικισμό και επιφυλακτικότητα αυτές τις ακρότητες, θα είμαστε οι πρώτοι που θα τρέξουμε, για μία ακόμη φορά, να υποστηρίξουμε το δικαίωμα του ερωτικού αυτοπροσδιορισμού των συμπολιτών και συνανθρώπων μας. Καλό κουράγιο!
