Θα νόμιζε κανείς πως η πικρή εμπειρία των πρώτων «μνημονιακών» χρόνων, με τους προπηλακισμούς, τους ξυλοδαρμούς, τις ύβρεις και τα ομοιώματα κρεμάλας, έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, αποτέλεσαν ένα αναγκαίο και ικανό μάθημα για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Εδώ και καιρό, χάρη στις άοκνες προσπάθειες κοινοβουλευτικών κομμάτων, τα οποία εκπροσωπούν τον πιο σκοτεινό και επικίνδυνο ανορθολογισμό και αντισυστημισμό, η χώρα κινδυνεύει να υποτροπιάσει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, τα οποία μπορούν να την οδηγήσουν σε μία οπισθοδρόμηση, σε μία παλινόρθωση του νοσηρού εκείνου κλίματος.
Τα χαστούκια που έριξε η υποψήφια βουλευτής του κόμματος «Νίκη» στην εκλεγμένη βουλευτή της Ν.Δ. μέσα στον Ιερό Ναό στην Καβάλα, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτός ο επιπόλαιος, ανεύθυνος αντισυστημισμός.
Το γεγονός πως η δράστις ανήκε σε ένα κόμμα που παρουσιάζεται ως το «εκλεκτό του Θεού» και διατηρεί σχέσεις με «ιδιόμορφες» μονές και κάλπικους «γεροντάδες», απλά επιτείνει το πρόβλημα.
Πώς μία γυναίκα, πολιτευτής με ένα κόμμα που διακηρύσσει με στεντόρεια φωνή πως εκπροσωπεί την αυθεντική χριστιανική πίστη, σήκωσε το χέρι της να χτυπήσει μία άλλη γυναίκα μέσα στον ιερό ναό την ώρα της Θείας Λειτουργίας;
Δεν πέρασε καν από το μυαλό της η φράση του Ιησού «Εγώ αγάπη ειμί», αλλά τυφλωμένη από τον φανατισμό και το μίσος χτύπησε χωρίς να λογαριάσει ούτε την ιερότητα του χώρου, ούτε την αξιοπρέπεια των ιερέων, ούτε το θρησκευτικό συναίσθημα των συμπολιτών της.
Με ποιο δικαίωμα και ποια νομιμοποίηση ανέλαβε χρέη εισαγγελέα, δικαστή και δημίου αυτή η γυναίκα που τόλμησε να εκτεθεί στη λαϊκή ψήφο στις προηγούμενες εκλογές;
Ποιος την έχει εξουσιοδοτήσει να φέρεται με αυτόν τον απάνθρωπο και ιταμό τρόπο, απέναντι σε μία άλλη γυναίκα, συμπολίτισσα και εκλεκτή του εκλογικού σώματος;
Πόθεν αντλεί το θράσος να μας παρουσιάζεται ως υπερασπιστής της πατρίδας και της πίστης, όταν η ίδια δεν τηρεί καν στοιχειωδώς τις χριστιανικές διδαχές περί αγάπης;
Η θέση της ίδιας αλλά και όλων –κυριολεκτικά– των συνοδοιπόρων της, είναι στο περιθώριο της κοινωνίας, στα σκοτεινά λαγούμια της δεισιδαιμονίας, της ψευδοπίστης και της επιδεικτικής θρησκομανίας.
Δεν ανήκει στο πολιτισμένο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που παλεύει και κοπιάζει καθημερινά. Δεν ανήκει καν στην Εκκλησία, γιατί η τελευταία κηρύττει την αγάπη, την καταλογή και τη συμπόνια και όχι τον φανατισμό και το μίσος για τον άλλο.
Ορθώς η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασαν απερίφραστα την επαίσχυντη χειροδικία, υψώνοντας ένα τείχος απέναντι στην εκχυδαιοποίηση της πολιτικής ζωής και θέτοντας φραγμό σε αυτή την υποτροπή του ανορθολογισμού.
Το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα είναι η υποτροπή των «αγανακτισμένων 2.0».
