Για «απολυταρχισμό» κατηγορούν οι New York Times τον Ταγίπ Ερντογάν σε άρθρο τους το οποίο τιτλοφορείται «Ο λαός της Τουρκίας αντιστέκεται στην απολυταρχία - Αξίζει κάτι παραπάνω από σιωπή».
«Η Τουρκία διολισθαίνει προς την απολυταρχία την τελευταία δεκαετία», σημειώνουν στο άρθρο τους σημειώνοντας πως «οι ΗΠΑ είναι εδώ και καιρό πρόθυμες να γίνουν φίλες με αντιπαθείς ξένες κυβερνήσεις».
«Σε έναν επικίνδυνο κόσμο, οι δημοκρατίες δεν έχουν την πολυτέλεια να αποξενώνουν κάθε μη δημοκρατία. Αλλά κάθε συμμαχία με ένα αυταρχικό καθεστώς απαιτεί τουλάχιστον μια προσεκτική στάθμιση των συμβιβασμών. Πόσο πολύτιμη είναι η σχέση για τα αμερικανικά συμφέροντα; Και πόσο απεχθής είναι η συμπεριφορά του καθεστώτος;
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει προσωποποιήσει αυτό το δίλημμα για μεγάλο μέρος των 22 ετών της εξουσίας του. Η Τουρκία, στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, είναι ένας σημαντικός αμερικανικός εταίρος, με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Τουρκία διολισθαίνει προς την απολυταρχία την τελευταία δεκαετία. Ο κ. Ερντογάν άλλαξε το Σύνταγμά της για να επεκτείνει την εξουσία του, έθεσε τα δικαστήρια υπό τον έλεγχό του, χειραγώγησε τις εκλογές, εκκαθάρισε καθηγητές, έκλεισε οργανισμούς μέσων ενημέρωσης και συνέλαβε δημοσιογράφους και διαδηλωτές.», αναφέρεται στο άρθρο.
«Με την πάροδο του χρόνου, όμως, ο κ. Ερντογάν έγινε πιο ακραίος, πιο διεφθαρμένος και πιο επικεντρωμένος στην εδραίωση της εξουσίας. Ανέλαβε την εξουσία το 2003 ως πρωθυπουργός και, αφού εξελέγη πρόεδρος το 2014, προχώρησε σε αλλαγή του Συντάγματος για να μεταφέρει την εξουσία στο αξίωμα αυτό. Έκτοτε, έχει συχνά θέσει ως προτεραιότητα την εξουσία του έναντι όλων των άλλων.
«Η υγιής παράνοια και η αυτοπεποίθηση ενός επιτυχημένου πολιτικού έκανε μετάσταση σε εγωμανία και εκδικητικότητα», έχει γράψει ο Στίβεν Κουκ του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. «Κατέστρεψε κάθε θεσμικό έλεγχο και ισορροπία -όπως ήταν- στο τουρκικό πολιτικό σύστημα». Η σύλληψη του κ. Ιμάμογλου είναι ένα σημάδι ότι ο κ. Ερντογάν φιλοδοξεί να είναι επ' αόριστον πρόεδρος της Τουρκίας», σημειώνεται μεταξύ άλλων.
«Μετά τη σύλληψη του κ. Ιμάμογλου, εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι γέμισαν τους δρόμους με τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες των τελευταίων ετών. Κάτι τέτοιο απαιτούσε θάρρος. Οι αρχές αντέδρασαν συλλαμβάνοντας εκατοντάδες διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν εικονικές δίκες. Η γενναιότητά τους αξίζει κάτι περισσότερο από την παγκόσμια σιωπή», καταλήγει το άρθρο.
