Συναγερμός έχει σημάνει σε όλη τη Μέση Ανατολή καθώς όλοι οι «παίκτες» περιμένουν τον τόπο και τον χρόνο στον οποίο η Τεχεράνη θα επιλέξει να απαντήσει στην επίθεση που δέχθηκε το κτήριο της πρεσβείας της στη Δαμασκό και στη δολοφονία του ανώτατου Στελέχους των Φρουρών της Επανάστασης, Μοχαμάντ Ζαχεντί.
Η επίθεση αυτή από την ισραηλινή αεροπορία αλλάζει το τοπίο και τα δεδομένα στην αντιπαράθεση Ιράν-Ισραήλ, καθώς είναι η πρώτη φορά που υπάρχει απευθείας κτύπημα σε ιρανικό στόχο και όχι σε κάποιους «πληρεξούσιους» της Τεχεράνης, καθώς το κτίριο της πρεσβείας στη Δαμασκό που επλήγη θεωρείται σύμφωνα και με τις διεθνείς συμβάσεις έδαφος κυριαρχίας του Ιράν. Συγχρόνως για την Τεχεράνη είναι εξαιρετικά σημαντικό να εκδικηθεί τη δεύτερη δολοφονία ηγετικού στελέχους των φρουρών της Επανάστασης και της δύναμης Quds ο οποίος ήταν ο επικεφαλής που συντονίζει όλο το μέτωπο των φιλοϊρανικών δυνάμεων από τον Λίβανο μέχρι το Ιράκ.
Με την ισραηλινή επίθεση στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό έχουν τυπικά παραβιαστεί οι «κόκκινες γραμμές» που είχε θέσει η Τεχεράνη στην αρχή του πολέμου στη Γάζα προκειμένου να μην εξελιχθεί σε ανοιχτό πόλεμο Ιράν-Ισραήλ, καθώς αυτή η κόκκινη γραμμή ήταν να μην υπάρξουν επιθέσεις εναντίον ιρανικών στόχων.
Το ερώτημα είναι τώρα πως θα αντιδράσει, με τι ένταση και σε τι έκταση η Τεχεράνη η οποία βρίσκεται μπροστά σε ένα στρατηγικό δίλημμα.
Να συνεχίσει τη «στρατηγική της υπομονής» την οποία έχει υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια ή να προχωρήσει σε απευθείας κτύπημα στο Ισραήλ.
Ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν, Χαμενεϊ, φαίνεται να είναι υπέρμαχος της «στρατηγικής υπομονής» στην οποία το Ιράν οφείλει το ότι έχει αποφύγει να εμπλακεί σε απευθείας σύγκρουση με το Ισραήλ η και τους Αμερικανούς, ενώ έχει κατορθώσει να αναπτύξει και ενισχύσει αυτό το δίκτυο πληρεξουσίων σε όλη τη Μ.Ανατολή μέσω των οποίων προωθεί τους στόχους του.
Η αποδοχή της πρότασης των σκληροπυρηνικών για πλήγματα εναντίον του Ισραήλ, ικανοποιεί σε ένα βαθμό την απαίτηση για «εκδίκηση» και στέλνει στην κοινή γνώμη το μήνυμα ότι το καθεστώς είναι ακόμη ισχυρό. Όμως το σενάριο αυτό έχει ένα εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο. Να εμπλέξει το Ιράν σε απευθείας σύγκρουση με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ κάτι που αποφεύγει τόσα χρόνια γνωρίζοντας ότι οι συνέπειες θα είναι δραματικές.
Η σύγκρουση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, θα αποδυναμώσει το καθεστώς το οποίο ήδη δοκιμάζεται από το κύμα αμφισβήτησης που διογκώνεται τα τελευταία δυο χρόνια, θα πλήξει την οικονομία και τελικά ίσως επιβεβαιωθούν οι αναλυτές που θεωρούν ότι το Ισραήλ εκτός από επίδειξη δύναμης με το πλήγμα στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό, έστησε την παγίδα ώστε να παρασύρει το Ιράν σε έναν πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Η ηγεσία του Ιράν έτσι θα πρέπει να ζυγίσει τα δεδομένα και να επιλέξει να κινηθεί με τρόπο που δεν θα ανατρέπεται αυτή η επιτυχημένη «στρατηγική της υπομονής», χωρίς όμως να πληγεί το κύρος και η αποτρεπτική ισχύ της χώρας.
Μετά την επίθεση στη Δαμασκό, σήμανε συναγερμός σε ολόκληρη την περιοχή. Οι Αμερικανοί που μόλις πριν ένα μήνα είδαν να σταματούν οι επιθέσεις που δέχονταν οι δυνάμεις τους στο Ιράκ, φοβούνται ότι και πάλι θα βρεθούν στο στόχαστρο των φιλοϊρανικων οργανώσεων, οι αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ και στη Συρία.
Στο Ισραήλ συνεδρίασε το Επιτελείο υπό την προεδρία του Μ.Νετανιάχου για να λάβει όλα τα μέτρα ώστε να αποτραπεί μια απευθείας πυραυλική επίθεση από το Ιράν, αλλά και για να ληφθούν πρόσθετα μέτρα για ενδεχόμενη κλιμάκωση των επιθέσεων σε ισραηλινούς στόχους από τους Χούθι αλλά κυρίως από την Χεζμπολάχ. Στις επιλογές του το Ισραήλ δεν κρύβει ότι περιλαμβάνεται και πλήγμα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις στην καρδιά του Ιράν, κίνηση βεβαίως που θα οδηγούσε σε τεράστια ανάφλεξη στην περιοχή.
Αν και έχουν ληφθεί πρόσθετα μέτρα ασφαλείας σε όλες τις ισραηλινές Διπλωματικές Αρχές στο εξωτερικό εκτιμάται ότι η Τεχεράνη θα επιδιώξει ένα ισχυρό συμβολικό κτύπημα χωρίς όμως να δώσει το άλλοθι στο Ισραήλ για περαιτέρω στρατιωτική κλιμάκωση και η αντίδραση της θα εκδηλωθεί κυρίως μέσω των πληρεξουσίων της, ώστε να αποφύγει την ανοικτή αντιπαράθεση με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Μια γενίκευση της σύγκρουσης στην περιοχή με εμπλοκή και του Ιράν θα έδινε εκ των πραγμάτων ανάσα στο Ισραήλ και στον Μ.Νετανιάχου, που τώρα είναι στριμωγμένοι λόγω του μεγάλου αριθμού νεκρών μεταξύ των αμάχων και της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Γάζα.
Έτσι, η «στρατηγική υπομονής», έστω και με ένα μικρό διάλειμμα φαίνεται ότι θα συνεχίσει να καθοδηγεί τις κινήσεις της Τεχεράνης σε αυτή την όχι και σιωπηρή πλέον αντιπαράθεση με το Ισραήλ, που όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στη Γάζα θα ενέχει διαρκώς τον κίνδυνο ανεξέλεγκτου εκτροχιασμού.
