Το Ισραήλ για πολλοστή φορά στην ιστορία του αναγκάστηκε εδώ και 12 μήνες να διεξάγει ένα νέο αμυντικό πόλεμο, μαχόμενο για την ύπαρξη του. Οι τρομοκράτες της Χαμάς και της Χεζμπολάχ που αδιαφορούν για τις ζωές και το μέλλον των ίδιων των Παλαιστινίων, προσπαθούν να εξαφανίσουν το Ισραήλ από τον χάρτη, ακολουθώντας το ανιστόρητο σύνθημα “from the river to the sea”. Όμως όπως έλεγε η Γκόλντα Μέιρ, που είχε θητεύσει ως Πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 1969 έως το 1974, οι Ισραηλινοί έχουν ένα μυστικό όπλο. Και αυτό είναι ότι «δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε». Σημείωνε χαρακτηριστικά: "Οι Αιγύπτιοι μπορούν να υποχωρήσουν στην Αίγυπτο και οι Σύριοι μπορούν να υποχωρήσουν στη Συρία. Εμείς μπορούμε να υποχωρήσουμε μόνο προς τη θάλασσα, αλλά πριν συμβεί αυτό, αν μη τι άλλο θα πολεμήσουμε".
H τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023 και οι φρικαλεότητες που ακολούθησαν, αλλά και οι συντονισμένες επιθέσεις που ξεκίνησαν αμέσως μετά από τη Χεζμπολάχ, είχαν δύο στόχους.
Ο πρώτος στόχος ήταν η ματαίωση της αποκατάστασης των σχέσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία, μέσω της υπογραφής των συμφωνιών του Αβραάμ. Συμφωνιών που θα οδηγούσαν στη διαμόρφωση ενός εντελώς νέου τοπίου στη Μέση Ανατολή, με την ειρηνική συνύπαρξη και την οικονομική ανάπτυξη να αποτελούν τα θεμέλια του μέλλοντος. Μέσα σε αυτό το εντελώς διαφορετικό πλαίσιο θα λειτουργούσε και ο νέος εμπορικός και ενεργειακός δρόμος που θα ξεκινούσε από την Ινδία, θα διέσχιζε την Αραβική χερσόνησο, θα περνούσε από το Ισραήλ και θα κατέληγε στην Κύπρο, την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο δεύτερος στόχος ήταν η επαναφορά στην επικαιρότητα του λεγόμενου Παλαιστινιακού ζητήματος, καθώς και των προτάσεων για τη δημιουργία δυο κρατών. Ένα ανεδαφικό σενάριο που απορρίπτεται συλλήβδην από τις διάφορες φατρίες και οργανώσεις της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, που ούτως ή αλλιώς έχουν ανοικτό μέτωπο μεταξύ τους. Αφού η σουνιτική Χαμάς, η επίσημη Παλαιστινιακή Αρχή και οι παραστρατιωτικές οργανώσεις της σιιτικής Χεζμπολάχ και της Ισλαμικής τζιχάντ μπορεί τώρα να δρουν από κοινού, ωστόσο συχνότερα αλληλοκατηγορούνται ως «προδότες και πράκτορες των Σιωνιστών».
Ας μη γελιόμαστε. Το σύνολο των τρομοκρατών που δραστηριοποιούνται με έδρα τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το Νότιο Λίβανο, ουδόλως ενδιαφέρονται για την ειρηνική συνύπαρξη με το Ισραήλ και την ευημερία Παλαιστινίων. Κάτι που αποδεικνύεται από τη σχεδόν 20ετή διακυβέρνηση της Γάζας από τους τρομοκράτες της Χαμάς. Η οποία παρά τις ισχυρές χρηματοδοτήσεις από τον Αραβικό κόσμο και τους διεθνείς οργανισμούς, έχει μετατρέψει αυτήν την περιοχή αντί για μια ευημερούσα και ακμάζουσα οικονομία, σε ένα άντρο τρόμου, φόβου, φτώχειας, ανέχειας, ανεργίας και θρησκευτικού φανατισμού. Με μοναδικό στόχο, τη διόγκωση της δυσαρέσκειας και της εχθροπάθειας προς το Ισραήλ.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις στη Δύση αρνούνται να προβούν σε αυτήν την απλή ανάγνωση, να αντιληφθούν την κρισιμότητα των εξελίξεων και να πράξουν το προφανές. Αρνούνται να δηλώσουν ότι οι πολίτες του Ισραήλ έχουν το δικαίωμα να ζουν με ασφάλεια. Εθελοτυφλούν απέναντι στην επέλαση του θεοκρατικού ισλαμοφασισμού που εχθρεύεται όλες τις δυτικές αξίες. Και δεν καλύπτουν ούτε ηθικά τη μάχη που δίνει το Ισραήλ σήμερα, ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δημοκρατίας απέναντι στη λαίλαπα του ισλαμικού ολοκληρωτισμού. Λησμονώντας ότι το Ισραήλ είναι μια σύγχρονη δημοκρατία, μία ανοιχτή, ανεκτική κοινωνία που προστατεύει τα δικαιώματα και τα θρησκεύματα των μειονοτήτων. Μια κοινωνία που αποτελεί πρότυπο στον χώρο της εκπαίδευσης, της επιστήμης, της καινοτομίας και της τεχνολογίας.
Αντιθέτως, οι δυτικές κυβερνήσεις παραμένοντας αδρανείς και μετέωρες, απέναντι στον υπαρκτότατο κίνδυνο του ισλαμοφασισμού, δίνουν χώρο και τροφή στις σύγχρονες πολιτικές τερατογενέσεις. Έτσι ο ακροδεξιός αντισημιτισμός διογκώνεται, συμβαδίζοντας με τον γραφικό και ανιστόρητο φιλοαραβικό επαναστατικό ριζοσπαστισμό. Οι ακροδεξιές δυνάμεις ονειρεύονται τις φρικαλεότητες του περασμένου αιώνα. Ενώ οι «προοδευτικοί» νομίζουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο συμπορευόμενοι μαζί με τα ισλαμικά τουρμπάνια, ξεχνώντας το τέλος των κομμουνιστών και των αριστερών στα αιμοσταγή χέρια των Ταλιμπάν, των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν, καθώς και των καθεστώτων του Ιράκ και της Συρίας.
Η Ευρώπη πορεύεται μέσα στο ομιχλώδες αφήγημα της «ισλαμοφοβίας». Θεωρείται ισλαμοφοβία, η αντίθεση στην επιβολή της «Σαρία» και η αντίθεση της αντικατάστασης του νόμου των δημοκρατικών χωρών από το «νόμο του Θεού». Θεωρείται ισλαμοφοβία, η αντίθεση στην κακοποίηση των γυναικών και στους γάμους ανήλικων κοριτσιών. Θεωρείται ισλαμοφοβία, η εναντίωση στις πράξεις της ισλαμικής τρομοκρατίας. Θεωρείται ισλαμοφοβία η υπεράσπιση της επιστήμης απέναντι στο σκοτάδι του Κορανίου.
Και δεν είναι λίγοι αυτοί που διερωτώνται που θα οδηγήσει η συμπόρευση των «προοδευτικών δυνάμεων» με τις ισλαμικές δυνάμεις εντός της Ευρώπης και η υποστήριξη που προσφέρεται αφειδώς από τις δυνάμεις αυτές προς τα αριστερά κόμματα στις εκλογές. Μάλιστα η γνωστή ακτιβίστρια σομαλικής καταγωγής Ayaan Hirsi Ali, είχε διερωτηθεί προ ημερών στο γνωστό «The Brendan O'Neill Show», με ποιον τρόπο ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Keir Starmer, θα ανταμείψει τη στήριξη που του παρείχε η μουσουλμανική κοινότητα στις εκλογές και εάν αυτός ο τρόπος θα αφορά την ποινικοποίηση της «ισλαμοφοβίας» και της κριτικής απέναντι στον καλπάζοντα ισλαμισμό στη Βρετανία.
Σήμερα που το Ισραήλ δίνει τη μάχη του απέναντι στον ισλαμικό θεοκρατικό ολοκληρωτισμό, υπάρχουν ακόμα χώρες στην Ευρώπη που αναγνωρίζουν το «κράτος της Παλαιστίνης», το οποίο στο μυαλό των εμπνευστών του ταυτίζεται με την εξαφάνιση του Ισραήλ. Είναι προφανές ότι η Δύση δεν πράττει το καθήκον της. Και σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι αυτό θα της γυρίσει μπούμεραγκ. Διότι ο κίνδυνος δεν είναι η ισλαμοφοβία, αλλά η ανεξήγητη ισλαμολαγνεία.
