Η έκθεση που δημοσιεύθηκε στις ΗΠΑ και αναφέρει πως η Κίνα θα διαθέτει χίλιες πυρηνικές κεφαλές μέχρι το 2030 είναι ενδεικτική της ανησυχίας που υπάρχει στην Αμερική. Από τη στιγμή που ο οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον αποκτήσει στρατιωτικό χαρακτήρα, οι κίνδυνοι θα είναι πολύπλευροι.
Η σκληρή στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στο Πεκίνο αποτελεί ένα μόνιμο χαρακτηριστικό των τελευταίων χρόνων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν πως η Κίνα είναι ένας βασικός οικονομικός ανταγωνιστής, ο οποίος δεν ακολουθεί συμβατικές πρακτικές και συνιστά μία απειλή για την αμερικανική οικονομία. Πλέον, όμως φαίνεται πως υπάρχει μία αυξανόμενη ανησυχία και για τις στρατιωτικές δυνατότητες της Κίνας.
Ήδη από την προηγούμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο Τζο Μπάιντεν είχε προσπαθήσει να στρέψει το ενδιαφέρον των συμμάχων του προς την Κίνα και την κλιμακούμενη επιρροή της. Πλέον το Πεντάγωνο εκτιμά πως το πυρηνικό οπλοστάσιο αναπτύσσεται με τόσο γοργούς ρυθμούς, που το μέγεθος του θα είναι υπερδιπλάσιο από ότι υπολογιζόταν.
Αν αναλογιστεί κάποιος πως η πυρηνική δύναμη των ΗΠΑ παραμένει σταθερή, γίνεται κατανοητό πως το χάσμα μεταξύ τους θα μειώνεται, εφόσον γίνουν πραγματικότητα οι εκτιμήσεις για την κινεζική ανάπτυξη. Η απόσταση βέβαια για να φτάσει η Κίνα το επίπεδο των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Ρωσίας, παραμένει σημαντική.
Ωστόσο, η διαμάχη για τη νήσο της Ταϊβάν μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ έδειξε πως το Πεκίνο αναπτύσσει όλες τις στρατιωτικές της δυνατότητες, από τα οπλικά συστήματα και την αεροπορία μέχρι και τις αποβατικές δυνάμεις της. Ο Τζο Μπάιντεν διαμαρτυρήθηκε πρόσφατα για τη δοκιμή υπερηχητικών όπλων από την Κίνα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για εκτόξευση πυρηνικών όπλων, αναφέροντας πως ουσιαστικά το Πεκίνο έχει ξεκινήσει μία κούρσα εξοπλισμών.
Η περιβόητη συμφωνία για την προμήθεια πυρηνοκίνητων υποβρυχίων στην Αυστραλία από τις ΗΠΑ με τη συνδρομή της Μεγάλης Βρετανίας (AUKUS) έδειξε και τις διαθέσεις του Πεκίνου. Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπινγκ μπορεί να διατηρεί ένα χαμηλό προφίλ, προτιμώντας να αφεθεί η Κίνα να αναπτυχθεί, δίχως να αντιμετωπίζει μεγάλες αντιδράσεις διεθνώς. Ωστόσο, δεν αφήνει κρίσιμες προκλήσεις αναπάντητες. Έπειτα από την AUKUS, το Πεκίνο ενίσχυσε τη ναυτική του δραστηριότητα στη νότια κινεζική θάλασσα, ενώ επικεντρώθηκε στο ζήτημα της Ταϊβάν.
Προς το παρών βέβαια, η Κίνα αρνείται πως σκοπεύει να επεκτείνει σε τέτοιο βαθμό τις πυρηνικές της δυνάμεις. Σίγουρα πάντως, το Πεκίνο θα θέλει να εκμεταλλευτεί κάθε διαθέσιμο χρόνο.
