Η συμφωνία με την Τουρκία, ώστε να μην ασκήσει βέτο στην είσοδο των σκανδιναβικών χωρών, επισφράγισε την πιο γρήγορη εισδοχή μελών στη συμμαχία. Η Τουρκία βέβαια είχε μία πληθώρα λόγων να προσπαθήσει να αποτρέψει την είσοδο των δύο εκ των πιο αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών παγκοσμίως. Ωστόσο, διαφαινόταν πως η συμπερίληψη Σουηδίας και Φινλανδίας ήταν κάτι που δεν μπορούσε να αποτρέψει η Άγκυρα, παρά μόνο να φανεί στο εσωτερικό της Τουρκίας, πως o Ταγίπ Ερντογάν παζαρεύει προς όφελος της.
Η ρωσική εισβολή κατέστησε σαφές πως το ΝΑΤΟ έχει λόγο ύπαρξης, ενεργοποιώντας τα αντανακλαστικά των κρατών-μελών του. Αν και Φινλανδία και η Σουηδία θεωρούνταν από καιρό σημαντικοί εταίροι της συμμαχίας, πλέον θα αντιμετωπίζονται ως οιωνεί μέλη της Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ επεκτείνει σημαντικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες του, καθώς οι δύο χώρες διαθέτουν αξιοσημείωτες στρατιωτικές δυνατότητες.
Το στράτευμα της Φινλανδίας είναι εξοπλισμένο με τεχνολογίες αιχμής, οι δυνάμεις της πρωτοπορούν στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, ενώ κι η Σουηδία διαθέτει μία ισχυρή πολεμική βιομηχανία με δυνατότητες εγχώριας παραγωγής. Επιπρόσθετα, Στοκχόλμη και Ελσίνκι είναι αποφασισμένες να υπερβούν το ετήσιο στόχο του 2% ετησίως για τις αμυντικές δαπάνες, κάτι που λίγες χώρες, όπως η Ελλάδα, φτάνουν ετησίως.
Πλέον δηλαδή υπάρχει μία σημαντική διαφορά με προηγούμενες διευρύνσεις, όπου το ΝΑΤΟ ήρθε να απλώσει την ομπρέλα του για να προστατεύσει νέα μέλη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την είσοδο στη συμμαχία της Βόρειας Μακεδονίας, υπό τον κίνδυνο της αυξανόμενης ρωσικής διείσδυσης.
Η συμμαχία μετατοπίζει το κέντρο βάρους συμβολικά, αλλά κι επιχειρησιακά με αυτή την κίνηση, καθώς Φινλανδία και Σουηδία προσθέτουν ουσιαστικά και συμβολικά στη συμμαχία, ως δημοκρατίες-πρότυπο με μία εξωτερική πολιτική που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε πολλές περιπτώσεις. Η πανηγυρική ομιλία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ ήταν ενδεικτική της ατμόσφαιρας που επικρατεί για την ενίσχυση της συμμαχίας με δύο ισχυρά νέα μέλη. Άλλωστε, η δημοκρατική φύση των κρατών μελών είναι ένα από τα στοιχεία ζωτικότητας του οργανισμού και ένα από τα χαρακτηριστικά του, που έχει οδηγήσει στη μακροημέρευση του.
