Όσο οι ΗΠΑ ήταν αναγκασμένες να στρέψουν το βλέμμα τους στην ανατολική Ευρώπη, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Κίνα περιχαράκωνε τη δική της σφαίρα επιρροής στη νοτιοανατολική Ασία. Έτσι, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε να επισκεφθεί τη βασική σύμμαχο του στην περιοχή, Ιαπωνία, το Πεκίνο θέλησε να καταστήσει σαφείς τις φιλοδοξίες της.
Το Πεκίνο εξαγριώθηκε από την αναφορά του Τζο Μπάιντεν στη χρήση στρατιωτικών μέσων, σε περίπτωση που η Κίνα αποφάσιζε να κάνει την πολυσυζητημένη επέμβαση στην Ταϊβάν, δίνοντας περιεχόμενο στην πολιτικής της «μίας και ενιαίας Κίνας». Πέρα από την ηχηρή απάντηση, η οργή της Κίνας έγινε πρόδηλη από την κοινή στρατιωτική άσκηση με τη Ρωσία, όπου δύο κινέζικα μαζί με δύο ρωσικά βομβαρδιστικά έκαναν κοινή πτήση στην Ανατολική Σινική θάλασσα και έπειτα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Βέβαια, το Πεκίνο δήλωσε πως η άσκηση ήταν προγραμματισμένη εδώ και καιρό.
Στην Κίνα βλέπουν με μεγάλη καχυποψία την επιθυμία της Ουάσιγκτον να εμπλέκεται σε όλες τις περιοχές του κόσμου κατά το δοκούν. Ακόμα κι αν στην Κίνα δεν υποστήριξαν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άμεσα, η αμερικανική παρέμβαση σίγουρα ήγειρε περισσότερες κινέζικες ανησυχίες. Άλλωστε, το Πεκίνο δεν καταδίκασε ποτέ ρητά την εισβολή, ενώ ουσιαστικά εκμεταλλεύεται την περίσταση, ώστε να ενισχύσει τις προμήθειες της σε ρωσικό αργό πετρέλαιο και να συσφίξει τις σχέσεις της με τη Μόσχα, κλείνοντας την το μάτι, ενώ υλοποιούνται οι κυρώσεις της Δύσης εναντίον της.
Στον κόσμο που οραματίζονται στο Πεκίνο, κάθε μεγάλη δύναμη έχει ιδιαίτερα δικαιώματα στην περιφέρεια της. Η εμπλοκή των Αμερικανών σε κάθε περιοχή ουσιαστικά «φουσκώνει τα μυαλά» όσων θέλουν να αντισταθούν στον περιφερειακό ηγεμόνα, είτε αυτή είναι η Ρωσία στην ανατολική Ευρώπη, είτε η Κίνα στη νοτιοανατολική Ασία.
Οπότε τη στιγμή που οι ΗΠΑ, οργάνωναν την τετραμερή συμμαχία, με την Αυστραλία, την Ινδία και την Ιαπωνία, στο πρότυπο ενός «ασιατικού ΝΑΤΟ», όπως το ονομάζουν τα αμερικανικά ΜΜΕ, η Ρωσία έκανε ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα. Παράλληλα με τη στρατιωτική επίδειξη ισχύος, το Πεκίνο εξήγγειλε μία νέα προσπάθεια ενίσχυσης του ελευθέρου εμπορίου και της ασφάλειας με τις χώρες του νότιου Ειρηνικού.
Ήδη η συμφωνία της Κίνας με τους Νήσους του Σολομώντα είχε θορυβήσει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους, καθώς επέτρεψε στο Πεκίνο στρατιωτική παρουσία στο αρχιπέλαγος, νοτίως της Αυστραλίας. Βάσει του δικού της μοντέλου, το οποίο η Κίνα ισχυρίζεται πως είναι αποτελεσματικό, προσπαθεί να προσελκύσει τις χώρες στη δική της σφαίρα επιρροής, εκπαιδεύοντας για παράδειγμα τις αστυνομικές δυνάμεις και παρέχοντας τεχνογνωσία για την κυβερνοασφάλεια. Ως αντίπαλο δέος δηλαδή των δημοκρατικών δυνάμεων της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας, η Κίνα έχει έτοιμη τη δική της απάντηση, σε όσους παραβλέπουν ή δεν ασχολούνται για την αυταρχικότητα του καθεστώτος της.
