Ακούγονται διάφορες «ιδέες» για τα ακίνητα που έχουν στα χέρια τους οι servicers. Όπως, να ανταλλαχτούν τα διαμερίσματά τους υπολογισμένα στην αντικειμενική τιμή με ακίνητα του δημοσίου. Ή ακόμη και να απαλλαγούν τα funds από την τακτοποίηση των νομικών και πολεοδομικών θεμάτων των ακινήτων που διαθέτουν, ώστε αυτά να βγουν πιο γρήγορα στην αγορά. Λοιπόν! Είπαμε, να πάρουν φθηνότερα τα κόκκινα δάνεια για να σωθεί το σύστημα. Να μην αγωνιούμε, όμως, και πώς θα μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους!
Είναι η άλλη όψη ενός νομίσματος που από την άλλη του πλευρά αποτυπώνει την άποψη να επιστραφούν τα ακίνητα των servicers στους αρχικούς τους δικαιούχους και στην τιμή που κόστισε στα funds. Είναι μια εξαιρετική πρόταση στο πλαίσιο του λαϊκισμού, η οποία, όμως, θα είχε ως αποτέλεσμα να τιναχτεί το σύστημα στον αέρα. Ποιος θα πληρώνει το στεγαστικό του δάνειο, όταν ξέρει ότι θα μπορεί να διεκδικήσει στο μέλλον το σπίτι του στο 20% ή στο 30% της αξίας του δανείου; Όσοι το υποστηρίζουν θα πρέπει να είναι οπαδοί του λεφτόδεντρου! Ότι δεν προστατεύτηκαν οι συνεπείς μέχρι εκείνη την ώρα δανειολήπτες για να μην χάσουν τα σπίτια τους, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση…
Η ουσία είναι ότι οι servicers απέκτησαν μέσα από τη διαδικασία των κόκκινων δανείων εξαιρετικά ακίνητα σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Δώσανε τα χρήματά τους, πήρανε κόκκινα δάνεια και μέσω αυτής της διαδικασίας απέκτησαν τη δυνατότητα να βγάλουν ένα σημαντικό κέρδος. Το πώς θα το πραγματοποιήσουν αυτό το κέρδος είναι ένα αποκλειστικά δικό τους θέμα. Δεν μπορεί να απασχολεί την κυβέρνηση. Διαφορετικά, ας αρχίσει ο κάθε κλάδος να ζητάει «εγγυημένο κέρδος» από την Πολιτεία. Αλλά τότε δεν θα έχουμε καπιταλισμό. Μάλλον με σοσιαλισμό μοιάζει αυτό. Ή καλύτερα, καπιταλισμό α λα ελληνικά. Σαν κι αυτόν που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Προσέξτε την «πονηριά» που κρύβεται πίσω από την αγωνία των funds για το στεγαστικό πρόβλημα των Ελλήνων. Αγόρασαν τα ακίνητα σε τιμές αισθητά χαμηλότερες των αντικειμενικών αξιών. Και επιπλέον μιλάμε για χιλιάδες μικρά και διάσπαρτα ακίνητα, η διαχείριση των οποίων είναι δύσκολη και κοστοβόρα. Και συζητείται στο παρασκήνιο η πρόταση να τα ανταλλάξουν με ακίνητα φιλέτα του δημοσίου. Αν η ανταλλαγή γίνει στις αντικειμενικές τιμές, αυτοί είναι αυτόματα κερδισμένοι. Αφήστε δε, που η αξιοποίηση των φιλέτων έχει καλύτερες προοπτικές κερδοφορίας από την πώληση διαμερισμάτων 2 ή 3 δωματίων. Το επαναλαμβάνουμε για να μην παρεξηγηθούμε. Το ρεπορτάζ λέει ότι αυτή είναι η συζήτηση στο παρασκήνιο. Μακάρι το ρεπορτάζ να είναι λαθεμένο. Δύσκολο! Ως προς την αξιοπιστία των πληροφοριών…
Και πάμε στο θέμα της «διευκόλυνσής» τους στα νομικά και πολεοδομικά θέματα. Γιατί; Επειδή έχει κόστος. Μα, στην τιμή που αγόραζαν ήταν και αυτό μέσα. Πώς θα μεταβληθούν οι κανόνες του παγνιδιού; Και γιατί;
Στεγαστικό πρόβλημα υπάρχει και είναι σημαντικό. Αλλά δεν θα το βρούμε ως δικαιολογία για να απαλλαγούν οι servicers από τα προβλήματά τους, τα οποία και στο κάτω - κάτω της γραφής είναι μέρος της δουλειάς τους.
Θανάσης Μαυρίδης
